بحث قدیمی: آیا انگلیس باید به فارل، فورد یا اسمیت اعتماد کند؟ | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

منتا زمانی که بازی انجام شده است، t یکسان بوده است. در مورد خط تیره و بینایی او تا نیمه صحبت کنید و کسی با دست های بزرگ و بینی کج قبل از اینکه شما را صاف کند، جرعه ای طولانی از پای خود می نوشد. در آن زمان ممکن است از کلمات “دن فانتزی” یا “اقلام لوکس” استفاده شود. اکنون این «طرح بازی» یا «استحکام دفاعی» یا یک بهانه‌ی خنثی‌کننده دیگر خواهد بود که چرا استعداد، به تنهایی، قابل اعتماد نیست.

به عنوان مثال، در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 در ایرلند، شما یا یکی از طرفداران تونی وارد یا اولی کمپبل بودید. هر دو بازیکن فوق العاده ای بودند اما فقط یکی از آنها می توانست شروع کند. زمانی که انگلستان مجبور شد بین راب اندرو و استوارت بارنز یکی را انتخاب کند، داستان مشابهی بود. راند هدها مقابل کاوالیرز نیمه خالی یا نیمه پر لیوان. بعد از مدتی این بحث کمتر به یک بحث ورزشی تبدیل می شود تا نمادی از روح کل شخصیت شما. مرد فین راسل؟ اینطور فکر کرد.

از برخی جهات اطمینان بخش است که این موضوع هنوز برای بسیاری از افراد بسیار مهم است. مطمئناً این یکی از دلایلی است که راگبی بی وقفه جذاب است. در کریکت و فوتبال، چنین بحث‌هایی را می‌توان راحت‌تر رد کرد. فقط فلانی را به 4 برسانید یا با یک لمس بازتر با پسر ماتی بازی کنید. در راگبی گاهی اوقات ممکن است یکی از بازیکنان اصلی خود را به 12 تغییر دهید. با این حال، همه هنوز هم می دانند که مردی که 10 پوشیده است، اولین نفر در میان برابر است.

پس از اوون فارل، مارکوس اسمیت و جورج فورد بیایید. همه شما دارای استعداد غیرعادی هستید. فقط یک مشکل وجود دارد: هر چقدر هم که خوب بازی کنید، میلیون‌ها نفر متقاعد خواهند شد که شخص دیگری این کار را بهتر انجام می‌داد. در این میان متأسفانه سرمربی انگلیس نیز به چشم می خورد. مهم نیست که روز شنبه برنده شوید، شروع کردن به سرعت حتی سخت تر می شود.

ادراکات نیز می توانند به سرعت تغییر کنند. همین اواخر پاییز گذشته، گرگور تاونسند به نظر می‌رسید قصد دارد کسی را به جز راسل برای اسکاتلند بپوشد. حالا، اگر یک تیم Lions Test در روز شنبه بازی می‌کرد، راسل انتخاب اکثر مردم برای شروع از آنجا بود. اسکاتلند ممکن است یکشنبه ایرلند را شکست دهد یا نکند، اما آنها باتوم شیطنت آمیز خود را با کسی عوض نمی کنند.

به همین دلیل است که انگلیس یک دوراهی دارد که مایل ها فراتر از نتیجه بازی شنبه “Le Crunch” (کپی رایت همه رسانه ها) در برابر فرانسه در Twickenham است. همه می دانند که انتخاب صرفاً به استعداد نیست. تعادل تیم، حریف، آب و هوا، تاکتیک‌ها و فرم اخیر همگی باید در نظر گرفته شوند. با این حال، بالاتر از همه موقعیت‌های دیگر، فلای نیمه موقعیتی است که سطح قصد شما را نشان می‌دهد. و از آنجایی که بازی شروع به بازگشت به سمت “چهاربکان” خلاقی می کند که می توانند اتفاقات غیرمنتظره را رقم بزنند، این موضوع اهمیت فزاینده ای دارد.

10 نفری را انتخاب کنید که اولین غریزه اش این است که به مدت طولانی و اغلب به آن ضربه بزنید و سایر تیم ها دقیقاً می دانند چه چیزی در راه است. 10 نفری را انتخاب کنید که تمایلی به ایستادن صاف روی خط آهن ندارند و دوباره، گزینه های شما کوچک می شوند. بهترین 10 ها با تنوع، فریب و سرعت فکر خود، هافبک حریف را حدس می زنند. دن کارتر به ندرت مسیر خود را مستقیماً از طریق سایر تیم‌های آزمایشی رد می‌کرد، اما به دلیل طیف وسیعی از مهارت‌هایش، شک اساسی را در ذهن دیگران ایجاد کرد و در نتیجه فضای بیشتری ایجاد کرد.

فرانسه، از قضا، معضل مشابهی دارد. رومن نتاماک که هنوز تنها 23 سال سن دارد، اپراتور برتر است، اما متیو جالیبرت معاصر او که فقط سه ماه از اسمیت بزرگتر است، ممکن است حتی با کلاس تر باشد. تلاش هایی برای بازی آنها در 10 و 12 انجام شده است، اما جاناتان دانتی، زمانی که مناسب باشد، اولین انتخاب درون مرکز است. بعد از چند اجرا خیلی فرانسوی خارج از خانه در این شش ملت، شاید بدترین لحظه نباشد که از ژالیبرت این آخر هفته دعوت کنیم تا گیتارش را وصل کند و بگذارد ریپ کند.

استیو بورثویک، تا به امروز، راه دیگری را رفته و فارل را کاپیتان خود کرده است. همه می دانند که از فارل چه چیزی دریافت می کنید. چه جنگجوی چه رقیبی. همانطور که شریک سابقش در تیم ملی انگلستان، دنی کر، در آخر هفته به چند نفر از ما گفت: «نداشتن اوون سخت است… او رهبر خوبی است و همه چیز را هدایت می‌کند.»

اما Care همچنین در روز شنبه اسمیت را در مقابل اکستر در Twickenham در دست اول دید و وقتی آن را می بیند می تواند درخشش محض را ببیند. “اگر او به اجرای آن ادامه دهد، نمی توانید او را نادیده بگیرید. من مربی نیستم اما فکر می کنم باید بروی و به یک تیم فرانسوی حمله کنی. فکر نمیکنم بتونی بنشینی و همه چیز رو ول کنی. من تیمی را انتخاب می کنم که بتواند سریع بازی کند و راگبی تهاجمی بازی کند. اگر من مربی بودم، او در تیم من بود.”

اگر این گروه انگلستان در حال حاضر برای رسیدن به افتخار جام جهانی در پاییز امسال مجهز بود، فارل ممکن است مرد شما باشد. اما در مرحله ای آنها باید کمی بیشتر ارائه دهند. ما هنوز واقعاً نمی دانیم، اگر انگلیس واقعاً از اسمیت حمایت کند تا با یک گزینه 12 مستقیم خارج از او، ضربات 10 را اعلام کند، چگونه پیش می رود.

این یک معضل پیچیده است و راضی نگه داشتن همه غیرممکن است. از نظر تاکتیکی، یک فورد مناسب را نیز هرگز نباید دست کم گرفت. اما گاهی اوقات، در راگبی و زندگی، اعتماد به شواهد چشمان خود مفید است. اگر نگاه کند، فضا پیدا کند و مانند یک مگس کوبنده دنیا لگد بزند، به احتمال زیاد یکی است. اینگونه بود که اسمیت در روز شنبه به نظر می رسید، تا جایی که انگلیس باید تمام آینده خود را حول او بسازد. آخر.