به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دو زن ارشد Yindjibarndi در جلسه ای به دادگاه فدرال در مورد ارتباط خود با کشور گفته اند تا تصمیم بگیرند که گروه فلزات Fortescue چقدر باید برای استخراج در زمین خود بپردازد.
توتسی دانیل، بزرگتر یینجیباردی، با ارائه مدرک در شهر روبورن، در پیلبارای استرالیای غربی، گفت که خوش شانس بود که در جوانی فرهنگ را از پیران خود آموخت.
دانیل گفت که بزرگانش در مورد یافتن غذاها و داروها به او آموزش داده اند.
او روز سهشنبه گفت: «وقتی به آن کشور نگاه کردم، بسیار زیبا بود، با گلهای وحشی، نفسم بند آمد.
«دل ما را باز کرد و پیرها شروع کردند به خواندن ترانههای تأیید.
«مثل این بود که کشور از ما استقبال کرد، روح سرزمین، گورا (کشور) ما.
من خودم را فروتن کردم، اشک در چشمانم جمع شد، خیلی زیبا بود. اکنون، نگاه کردن به همان کشور قلب من را میشکند، به خاطر آن معدن همه چیز عقیم است.»
پیش از این، مارگارت رید، پیر یینجیباردی، به دادگاه در مورد تعهدات مردمش گفته بود.
رید که به وضوح ضعیف بود، از تخت بیمارستانش در کاراتا گفت: «همه مردم یینجیبارندی باید مراقب گورا (کشور) ما باشند.
جلسات دادگاه فدرال، تحت نظارت قاضی دبرا مورتیمر، آغاز مرحله نهایی اختلاف طولانی مدت مالکیت بومی بین فورتسکیو و مردم یینجیباردی بر سر مرکز سنگ آهن سولومون در پیلبارا است.
در سال 2017، به مردم یینجیباردی، حقوق مالکیت انحصاری بومی برای سرزمین خود، از جمله محل قرار گرفتن مرکز سلیمان، اعطا شد.
Fortescue در سال 2013 استخراج را آغاز کرد، اما نتوانست با دارندگان عنوان بومی ثبت شده به توافق برسد.
Fortescue از آن زمان تمام راه های قانونی درخواست تجدید نظر را به پایان رسانده است و دادگاه عالی در سال 2020 از مرخصی ویژه شرکت معدن برای تجدید نظر مجدد خودداری کرد و تصمیم قبلی دادگاه فدرال را تایید کرد.
قبل از جلسه، مایکل وودلی، مدیر اجرایی شرکت بومی Yindjibarndi Ngurra، به AAP گفت که داستانهای بزرگان باید شنیده شود.
او گفت: «برای یینجیبارندی ها و این بزرگان ارائه شهادت، موضعی در برابر بی عدالتی و ظلم است.
ما یک بار دیگر نشان می دهیم که برابری و کرامت برای مردم ما یک مبارزه دیگر در مسیر ما برای غلبه بر آن است.
این پرونده باعث ایجاد اختلاف بین اعضای خانواده شده است، به طوری که رید به دادگاه گفت که راه های مختلفی را برای میانجی گری امتحان کرده است.
او گفت: «هنوز احساس می کنم که ویران هستم.
در اوایل تا اواسط قرن بیستم، بسیاری از مردم یینجیباردی مجبور شدند از کشور به منطقه ذخیرهسازی دو مایلی، نزدیک روبورن نقل مکان کنند.
دانیل گفت که مردم یینجیباردی همیشه می خواستند برگردند.
او گفت: “ما می خواهیم به کشور برگردیم، این چیزی است که برای آن می جنگیم، اما وطن ما جایی است که سنگ آهن را برداشته و به کشورهای دیگر می برند و این اشتباه است.”
کشور ما آشفته شده و قلب ما شکسته است.
دادگاه جلسات ویژه ای را برای این دو بزرگان تشکیل داد زیرا هر دو در وضعیت نامناسبی قرار دارند.
جلسات بیشتر در پیلبارا در ماه اوت برنامه ریزی شده است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.