“بدون هنر گلف، من در زندان بودم”: داستان قابل توجه والنتینو دیکسون | گلف

آ تنها پنج دقیقه قدم زدن از آگوستا نشنال، مردی را زندگی می‌کند که داستانی خارق‌العاده‌تر از هر کسی که در Masters آینده خواهد داشت، زندگی می‌کند. گلف تا حد زیادی مسئول بازگرداندن آزادی والنتینو دیکسون بود که به خودی خود با توجه به تربیت او در خیابان های ایست ساید بوفالو شاعرانه است.

دیکسون توضیح می‌دهد: «پیش از رفتن به زندان هرگز پا در زمین گلف نگذاشته بودم. من در حال حاضر حدود 20 بار بازی کرده ام.

گلف برای من هیچ معنایی نداشت. من در یک محله سخت و درون شهری بزرگ شدم که فقط فوتبال و بسکتبال بود. گلف برای افراد ممتاز سفیدپوست بود. حداقل من فکر می کردم اینطور است هیچ ربطی به یک بچه سیاه پوست فقیر نداشت که در محله ای پر از مواد مخدر بزرگ شده بود. من هرگز در یک باند یا چیزی شبیه به آن نبودم اما بسیاری از دوستانم در جوانی کشته شدند.

دیکسون با تایگر وودز و جک نیکلاوس شانه‌هایش را به هم مالیده است. او آثار هنری را به میشل اوباما فروخته است. با این حال به مدت 27 سال – او به حبس ابد محکوم شد – دیکسون به دلیل تیراندازی که مسئول آن نبود زندانی شد. اجرای عدالت تنها پس از آن رسید که مهارت حیرت‌انگیز دیکسون در بازتولید سوراخ‌های گلف روی بوم، تبلیغات گسترده‌ای را دریافت کرد. او در سال 2018 آزاد شد، پس از اینکه اعتراف مرد دیگری – دو روز پس از تیراندازی در سال 1991 – با تأخیر پذیرفته شد.

دیکسون در هفت سال اول دوران حبس خود و علیرغم اینکه قبلاً یک دانشجوی هنر امیدوارکننده بود، چیزی نکشید. اشتیاق او با تحویل وسایل از سوی یک عموی او تقویت شد. دیکسون می‌گوید: «او به من گفت اگر بتوانم استعدادم را بازیابم، می‌توانم زندگی‌ام را بازیابم. دوباره شروع کردم به کشیدن. عمویم گفت شاید مجبور باشم خودم را از زندان بیرون بیاورم. این باعث شد به خودم بگویم: “اگر من تبدیل به یکی از بزرگترین هنرمندانی شوم که تا به حال زندگی کرده است، باید توجه من را جلب کند و آزادی ام را به من بدهد.” من تا 20 سال آینده هر روز 10 ساعت طراحی می کردم.

«اگر هر روز نقاشی نمی‌کشیدم، یک نگهبان هرگز مرا نمی‌شناخت یا از من نمی‌خواست که سوراخ گلف را بکشم.»

دوازدهمین در آگوستا نشنال. بدون سوراخ گلف معمولی. زنگ طلایی. من اینطور گفتم: گلف؟ من چیزی در مورد گلف نمی دانم. دیکسون به یاد می آورد. “همسایه ام گفت من باید سوراخ های گلف بیشتری بکشم و من گفتم: “جهنم، نه!” او چند مجله گلف دایجست را روی تخت من انداخت. هر روز دوره‌های طراحی را شروع کردم و وقتی شروع کردم نمی‌توانستم متوقف شوم.»

با این توجه توجهی شد که تلاش دیکسون برای آزادی را تسریع کرد. صدای او شنیده شد و اشتباهات مرتبط با آزمایش اولیه او آشکار شد. پس ظاهر مکان‌های گلف چه چیزی بود که تخیل دیکسون را از داخل یک سلول تسخیر کرد؟ «سالی دو بار، وقتی بچه بودیم، پدرمان ما را برای ماهیگیری می برد. این تنها زمانی بود که آرامش واقعی داشتم، آن سفرهای ماهیگیری. زمین های گلف من را به یاد این موضوع انداختند.»

دیکسون از واتیکان مدال دریافت کرده است. نیکلاوس روح دیکسون را با روح نلسون ماندلا مقایسه کرد. اوباما پس از یادداشت داستان این هنرمند در یک برنامه تلویزیونی ایالات متحده، کالایی را به عنوان هدیه به همسرش، باراک، خرید. او می گوید: «همه هنر گلف را می خواهند. من کارهای هنری شگفت انگیزی دارم اما همه هنر گلف می خواهند. من فکر می کنم همه اینها به داستان مرتبط است. هنر گلف مرا از زندان بیرون آورد. بدون هنر گلف، من هنوز در زندان بودم.

دیکسون مدت کوتاهی قبل از اینکه نماد گلف پانزدهمین رشته او، Masters 2019 را برد، وودز را ملاقات کرد. دیکسون می گوید: «او داستان من را می دانست. «ما پنج دقیقه گپ زدیم. به او گفتم مسترز را برنده خواهد شد. گفت: سعی می کنم. گفتم: نه، تو مسترز را می بری. او به مدیرش نگاه کرد و گفت: “من این مرد را دوست دارم.” پیروزی وودز فراتر از گلف بود.

دیکسون اکنون یک مجموعه لباس گلف در کنار آثار هنری و کارت های تبریک خود برای فروش دارد. او به زندانیان در تلاش برای سرنگونی بی عدالتی کمک می کند («اگر بتوانم از وضعیتی که در آن بودم رهایی یابم…») و در کانون های جوانان سخنرانی می کند به این امید که به نوجوانان توصیه کند راه درست زندگی را در پیش بگیرند. دیکسون که اکنون 53 سال دارد، از بیشتر زمین های گلف نمادین در ایالات متحده بازدید کرده است. زمانی که تور جهانی DP اخیراً در دبی توقف کرد، او نیز مهمان بود. غیرممکن به نظر می رسد که این بتواند تقریباً سه دهه از زندگی او را به سرقت بردند، اما دیکسون یک شخصیت شاداب و عفونی است.

«هرگز من تحت تأثیر عصبانیت قرار نگرفتم. این در طبیعت من نیست.» من از افرادی که این کار را با من کردند ناراحت بودم، اما در اطراف افرادی بودم که همیشه عصبانی بودند. من اینطوری نبودم هنوز می توانستم لبخند بزنم، بخندم، شوخی کنم. اجازه ندادم اتفاقی که برایم می افتاد مرا تغییر دهد. من به برداشتن موانع و استفاده از آنها به عنوان انگیزه اعتقاد دارم. تلخی و خشم مرا به کجا خواهد رساند؟ من فقط یک آدم بدبخت خواهم بود.»

بعد از یک ماه، معروف‌ترین نام‌های گلف برای آماده‌سازی برای اولین دوره مسابقات بزرگ سال 2023 به آگوستا خواهند آمد. در نزدیکی فردی که نگرش و سطح استعداد او باید نگاه‌های تحسین‌کننده‌ای را از کسانی که در زمین مقدس گلف مسابقه می‌دهند جلب کند. دیکسون می گوید: «من همیشه به عنوان یک هنرمند خارج از چارچوب فکر می کردم. “من همیشه رویاهای بزرگی برای خودم داشتم.” او در نهایت به آنجا رسید و غیر قابل تصورترین سفرها را دنبال کرد.