فیلسوف فرانسوی مردم را به شورش دعوت می کند – با دوست یابی | دوستی

یک فیلسوف کلیدی فرانسوی استدلال می‌کند که ساختن زندگی‌تان حول دوستی‌های نزدیک به‌جای خانواده یا عاشقانه، اقدامی شاد و ضروری برای شورش است، و دولت‌ها باید وزارتخانه‌های دوستی ایجاد کنند تا در نحوه سازمان‌دهی جامعه تجدید نظر کنند.

جفروی دو لاگاسنری این هفته مانیفستی برای دوستی به نام 3 Une Aspiration au Dehors منتشر می کند که به جزئیات دوستی نزدیک خود با دو نویسنده دیگر، دیدیه اریبون و ادوار لوئیس می پردازد. این سه دوست عصرها با هم غذا می خورند، روزانه بارها صحبت می کنند، هر روز برای یکدیگر شب بخیر و صبح بخیر آرزو می کنند و برنامه های خود را هماهنگ می کنند تا مطمئن شوند که لحظات دوستی را در اولویت قرار می دهند، یعنی ملاقات برای چت های طولانی. او دوستی را مرکز زندگی آنها توصیف کرد، “یک بحث طولانی که هرگز پایان نمی یابد”.

دی لاگاسنری که به عنوان نوعی طرح رادیکال برای سرمایه گذاری بر روی دوستی های خوب ارائه می شود، اصرار «اقتدارگرایانه» جامعه بر اولویت دادن به ساختارهای خانوادگی و روابط عاشقانه را زیر سوال می برد.

او در کتاب توضیح می دهد که چگونه این سه مرد همیشه روز تولد و مناسبت های خاص خود را با هم می گذرانند، از جمله شب کریسمس. زمانی که عکس‌های کریسمس خود را برای دیگران ارسال می‌کنیم یا آن‌ها را در رسانه‌های اجتماعی پست می‌کنیم، پیام‌های زیادی از افرادی دریافت می‌کنیم که می‌گویند به شانس گذراندن فصل جشن با دوستان حسادت می‌کنند… این سؤال را ایجاد می‌کند: چرا دوستی یک روش زندگی، حتی برای کسانی که آرزوی آن را دارند، بسیار غیرقابل دسترس به نظر می رسد؟»

او گفت دوستی خالص – نه فقط تعامل با همسایگان یا همکاران کاری – باید دائماً تقویت شود و روی آن سرمایه گذاری شود، اما هیچ مدل یا حمایت نهادی از سوی دولت ها برای آن وجود ندارد. او گفت که مردم تمایلی به ماندن در دوستی با افرادی ندارند که دوستشان ندارند، اما بسیاری از مردم مدت‌ها پس از از بین رفتن احساسات در یک رابطه عاشقانه بدبخت باقی می‌مانند. او گفت که زندگی خود را حول محور دوستی به جای خانواده یا یک رابطه عاشقانه متمرکز کنید، برای بسیاری از افراد، چه همجنسگرا و چه مستقیم، جذابیت داشت.

دی لاگاسنری، که همجنس‌گرا است و تصمیم گرفته بچه دار نشود، به رادیو فرانس اینتر گفت: «این کتاب ناشی از نوعی غم و اندوه و مالیخولیا در نحوه سازماندهی اجتماعی زندگی است… این ایده که زندگی باید در چرخه‌هایی اتفاق بیفتد: جوانی، درس خواندن، ایجاد رابطه، حرکت با هم، خوابیدن در یک تخت، بچه دار شدن… اینها نقش های سازمانی هستند اما بسیاری از مردم با آن نوع زندگی مخالف هستند و آرزوهای دیگری دارند. ایده من این بود که در عوض گزارشی از زندگی سازماندهی شده پیرامون دوستی بنویسم… تا دوستی را به فضایی ضد فرهنگ در برابر هنجارهای نهادی حاکم بر جامعه ما تبدیل کنم.

او گفت اگر جامعه و دولت‌ها دوستی را در اولویت بهتری قرار دهند، به آنچه که او «وحشت» و «ظلم» فرهنگ صبح زود می‌خواند، پایان می‌دهد. “من نمی توانم زود بیدار شوم زیرا تا ساعت 3 صبح با دوستانم بیرون رفته ام” به عنوان یک موقعیت معتبر تلقی می شود مانند “من باید زودتر بروم تا بچه ها را جمع کنم”.

مجله هنری Les Inrocks می‌گوید این کتاب هر خواننده انفرادی را وادار می‌کند تا با دوستان قدیمی خود ارتباط برقرار کند.