مرکز شیشه ای نمادین ساندرلند پس از شروع ترک خوردن شیشه بسته می شود | ساندرلند

هنگامی که مرکز ملی شیشه ای در ساندرلند توسط شاهزاده چارلز در اکتبر 1998 افتتاح شد، امید می رفت که ساختمان شیشه ای و فولادی 17 میلیون پوندی به احیای اسکله شهر کمک کند و به عنوان یادبودی ماندگار برای میراث صنعتی آن عمل کند.

6.9 میلیون پوند از بودجه قرعه کشی ملی دریافت کرد و فضاهای نصب و راه اندازی و شیشه سازان مقیم را در خود جای داد. در مناقصه شهر فرهنگی ساندرلند در بریتانیا در سال 2021، از آن به عنوان “دارایی فرهنگی در کلاس جهانی” یاد شد و محل جلسه کابینه دولت در اولین روز برگزیت بود. این مرکز همچنین دارای گالری شمالی برای هنر معاصر است.

25 سال به جلو و مرکز کنار رودخانه بسته می شود و پس از گزارش خارجی که توسط سازمان دیده می شود، تعطیل می شود. مشاهده کننده، عیوب ساختاری طولانی مدت از جمله نشت سقف، خوردگی و شکستگی شیشه را شناسایی کرد. مطالعه GSSArchitecture هشدار داد که برای جلوگیری از خوردگی بیشتر و “فروپاشی جزئی” فلزات زنگ زده کار لازم است.

دانشگاه ساندرلند که مالک این ساختمان است، در ژانویه اعلام کرد که می‌خواهد آن را جابه‌جا کند، زیرا رفع نقص‌ها را غیرقابل هزینه می‌دانست. اما اکنون با کمپینی برای نجات این مرکز مواجه است و خواستار تحقیق است.

جولیا پاتس، یکی از اعضای لیبرال دموکرات شورای شهر، گفت: «مردم در سراسر ساندرلند نمی‌توانند باور کنند که ده‌ها میلیون پوند مشکل ساختاری در ساختمانی به این جدید وجود داشته باشد.»

نایل هادسون، رهبر گروه لیب دم در شورا، گفت: “این یک دارایی نمادین و مهم است که توسط پول عمومی حمایت شده است و از دست دادن آن وحشتناک است.”

کمپین‌ها هشدار می‌دهند که بسته شدن این مرکز خطر مرگ شیشه‌های دمیده در شمال شرق را به همراه خواهد داشت.

جو هاول، هنرمند عکاس و هماهنگ کننده کمپین تازه راه اندازی شده برای نجات این مرکز، گفت: “این یک جواهر معماری و یکی از معدود مکان های فرهنگی در ساندرلند با اعتبار ملی است.”

فیل ویکری، 44 ساله، شریک هاول و یک هنرمند شیشه‌ای برنده جایزه که کوره‌هایی را در این مرکز برای دمیدن شیشه استخدام می‌کند، گفت: «مکان‌های زیادی در کشور وجود ندارد که بتوانید برای ساخت شیشه استخدام کنید، بنابراین باعث کسب و کار من می‌شود. اگر بسته شود، ادامه آن بسیار سخت است.»

در سال 1994، شرکت توسعه Tyne and Wear یک مسابقه آزاد برای طراحی مرکز شیشه ای جدید برگزار کرد. طرح برنده شده توسط Gollifer Associates Architects که اکنون معماران Gollifer Langston هستند، به دلیل خلاقیت و رویکرد نوآورانه محیطی توسط شورای طراحی، وضعیت محصول هزاره را دریافت کرد.

این شامل یک کارخانه کار، کارگاه‌های تولید شیشه‌های طراح، فضای گالری و یک سقف شیشه‌ای به مساحت 3250 متر مربع بود که عموم مردم می‌توانستند روی آن راه بروند. دانشگاه ساندرلند در سال 2010 مالکیت و مدیریت این مرکز را بر عهده گرفت.

میراث شیشه‌سازی شهر به قرن هفتم بازمی‌گردد، زمانی که بندیکت بیسکوپ صنعتگرانی از گال را استخدام کرد تا شیشه‌های رنگی برای پنجره‌های کلیسا و صومعه سنت پیتر در Monkwearmouth، در سمت شمالی رودخانه Wear نزدیک به مرکز ایجاد کنند. شیشه سازی در قرن هجدهم به لطف فراوانی زغال سنگ ارزان قیمت و شن و ماسه وارداتی با کیفیت، رونق گرفت.

مدت کوتاهی پس از باز شدن مرکز، باید ترک‌های ساختمان روی تعداد کمی از پانل‌های سقف شیشه‌ای تعمیر می‌شد. این مرکز سالانه بیش از 230000 بازدیدکننده را به خود جذب کرده است، اما پنج سال پیش به دلیل ترس از مشکلات ساختاری، سقف آن به روی عموم بسته شد.

زمانی که نخست وزیر بود، بوریس جانسون ریاست جلسه کابینه را در مرکز ملی شیشه ای در 31 ژانویه 2020 به نشانه خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بر عهده داشت. همچنین به عنوان مکانی برای پخش تلویزیونی مورد استفاده قرار گرفته است.

GSSArchitecture در بررسی ساختار ساختمان، گزینه های مختلف بازسازی را در نظر گرفت. به دلیل خطر خرابی سازه در آینده، این گزینه کمترین هزینه را برای بیش از دو برابر کردن بودجه تعمیر و نگهداری و متحمل شدن هزینه های سرمایه ای یکباره 2.4 میلیون پوندی توصیه نمی کند. گزینه دوم تعویض سقف با هزینه 45 میلیون پوند و گزینه سوم بازسازی با گسترش عمودی با هزینه 72.3 میلیون پوند بود.

دانشگاه ساندرلند اخیراً برنامه توسعه سرمایه 250 میلیون پوندی را اعلام کرده است، اما هزینه های تعمیر این مرکز را بسیار بالا می داند. تصمیم برای جابجایی این مرکز در جلسه شورای حکام در ماه دسامبر گرفته شد.

دانشگاه می‌گوید که مرکز شیشه‌ای اکنون باید در مکانی جدید «تصور مجدد» شود، اما بدون انتشار بودجه برای این حرکت. امیدوار است ظرف سه سال به مکان جدیدی نقل مکان کند و در این مدت مرکز کنار رودخانه باز بماند و طبق معمول کار کند.

این دانشگاه گفت: «جستجو برای خانه یا خانه‌های جدید، فرصتی است برای کار این مرکز تا مخاطبان جدیدی را به شیوه‌ای امن و پایدار از نظر مالی جذب کند. ما همچنان در بحث‌های مثبت با شرکای کلیدی، از جمله شورای شهر ساندرلند، درباره گزینه‌های آینده سایت هستیم.»

در این بیانیه آمده است که هیچ تصمیمی در مورد آینده ساختمان فعلی گرفته نشده است، اما افزود: “ما همچنان به مسائل مربوط به تعمیر و نگهداری مداوم که در حال حاضر بر ساختمان تاثیر می گذارد رسیدگی می کنیم و مرکز را به شیوه ای امن حفظ می کنیم.”

شورای هنر انگلستان که از طریق تأمین مالی سازمان هنری ساندرلند فرهنگ از این مرکز حمایت می کند، گفت: «ما می توانیم به طور کامل از چالش هایی که دانشگاه ساندرلند با آن مواجه است قدردانی کنیم. این بسیار اطمینان‌بخش است که دانشگاه و شرکای آن متعهد به کاوش در مکان‌های جدید در مرکز شهر برای سازمان‌ها هستند.»