به نظر می رسد حتی سوناک هم بازار واحد را دوست دارد. پس چرا کارگر نیست؟ | ویلیام کیگان

تیدر اینجا یک لحظه شگفت انگیز در یکی از بزرگ است نمایش سریع طرح‌هایی را ترسیم می‌کند که در عرض چند ثانیه، بازجوی جورج اسمایلی دست خود را به نشانه پیروزی بالا می‌برد، زیرا زندانی خود را تسلیم کرده است – به قول آنها آن را باد کرده است. چنین لحظه ای هفته گذشته رخ داد، زمانی که ریشی سوناک در تلاش های ستودنی خود برای حل مسئله ایرلند شمالی به استان گفت که چقدر خوش شانس بود که در بازار واحد اروپا و همچنین بریتانیا بود.

من نباید بخواهم این مقایسه را زیاده روی کنم، اما مطمئناً اینطور است که قبل از سرخوشی ناشی از چارچوب ویندزور، نخست وزیر به نظر می رسید که زندانی گروه تحقیقاتی اروپای راستگرا (ERG) است که با گروه تحقیقاتی اروپا درگیر هستند. حزب اتحاد دموکراتیک (DUP).

گمانه زنی های زیادی وجود دارد که با وجود تمام چرخش های پیروزمندانه و انشعابات در صفوف برخی از تندروهای سابق، او هنوز هم همینطور است. (بیشتر بعداً.)

سخنان او در مورد شگفتی های عضویت در بازار واحد مطمئناً تندروهای برگزیت را مماشات نخواهد کرد، اما این سخنان برای گوش افرادی مانند خبرنگار شما موسیقی است. در یک مشاهدۀ معقول و کوبنده آشکار، سوناک، که خود یک طرفدار برگزیت است، پرونده برگزیت را به باد داده است. این باید لحظه‌ای باشد که کمپین پیوستن دوباره به خود نیرو می‌بخشد و این همه بدبینی را درباره «سال‌ها طول می‌کشد» فراموش می‌کند.

این که زمان زیادی طول خواهد کشید، نتیجه تأسف‌آور تحلیل برجسته سام فریدمن از مؤسسه دولت است، با عنوان – نه به‌طور افسرده‌کننده – Getting Brexit Undone. فریدمن تأکید می‌کند که درک گسترده اکنون که برگزیت یک فاجعه است، احساسات رأی‌دهندگان را به طور قاطع تغییر داده است و «احزاب اصلی را در بلاتکلیفی رها کرده است».

اگرچه 54 درصد از پاسخ دهندگان YouGov می گویند بریتانیا در خروج از اتحادیه اروپا اشتباه کرده است و تنها 34 درصد می گویند که درست بوده است، همانطور که او می گوید، “هم دولت و هم اپوزیسیون به طور مطالعه ای و قابل درک این تغییر دیدگاه را نادیده می گیرند.”

اکنون، شخصاً در مورد “قابل درک” مطمئن نیستم. اما فریمن نتیجه‌گیری می‌کند: «نمی‌دانم آیا بریتانیا هرگز رسماً به اتحادیه اروپا ملحق خواهد شد یا خیر، اما اگر در عرض یک دهه روابط کاملاً متفاوتی نداشته باشد، بسیار شگفت‌زده خواهم شد، و این ممکن است شامل این شود. در حقیقت، اگر نه قانونیعضویت در بازار واحد.»

یک دقیقه صبر کن. میشل بارنیه، مذاکره کننده ارشد سابق اتحادیه اروپا برای برگزیت، گفته است که درها باز است. اکنون. و همانطور که گای ورهوفستات، مذاکره کننده سابق پارلمان اروپا در مورد برگزیت، در مورد اظهارات سوناک مبنی بر اینکه هنوز کارهای ناتمام بر سر برگزیت وجود دارد، گفت: «بله – معکوس کردن آن».

روی این موضوع، شبح بوریس جانسون است. همانطور که هری ایرز محقق و مقاله نویس کلاسیک در این مقاله نوشته است نیو استیتمنجانسون “بر این باور است که خود تناسخ وینستون چرچیل است”. ایرز می‌گوید: «در واقع، «او بسیار شبیه به یک شخصیت سیاسی دوران پیشین، صدراعظم کاریزماتیک آتنی، آلکیبیادس … خیانت‌کننده سریالی» است. همانطور که او می‌نویسد، «پلوتارک از تیمون انسان‌دوست گزارش می‌دهد که به آلکیبیادس می‌گوید: پسرم با طاس برو و اعتبار مردم را افزایش بده، زیرا روزی برایشان مصیبت کافی به بار خواهی آورد».

برگزیت است یک فاجعه بسیاری از مجرمان دروغگو وجود داشتند – و هنوز هم هستند – اما رای دهندگان نوسانی تعیین کننده بوریس جانسون بود که به هر حال، در کمین تلاش برای برکناری نخست وزیر است.

اما، با رحمت، سوناک، در تشویق ایرلندی‌های شمالی برای پذیرش قرارداد او، بازی را واگذار کرد. اکنون این بر عهده رهبر اپوزیسیون است که دستکش را بگیرد. عدم ورود مجدد به اتحادیه گمرکی یا بازار واحد؟ از آن بیا! صفحات سیاسی اخیراً مملو از این است که چگونه کیر استارمر بدون زحمت تعهدات قبلی را کنار گذاشته است. زمان آن فرا رسیده است که رهبر حزب کارگر بپذیرد که حق با او باقی مانده است، و آماده اعمال رهبری واقعی و پیشنهاد هدایت این کشور در مسیر درست باشد.

روز به روز در حال حاضر یکی می خواند در فایننشال تایمز و در جاهای دیگر تصمیمات سرمایه‌گذاری عمده شرکت‌ها در مورد انتخاب بریتانیا به‌عنوان مکان به دلیل، بله، برگزیت، مشکوک هستند.

من انتقادات زیادی به تاچریسم و ​​تأثیر آن بر بیکاری و هماهنگی اجتماعی داشتم، اما یک چیزی که مارگارت تاچر به درستی دریافت کرد، اهمیت بازار واحد و جذب شرکت‌های ژاپنی، آلمانی و دیگر شرکت‌ها به بریتانیا بود. همه اینها اکنون توسط استارمر و تیمش قابل استفاده است.

اجازه دهید این هفته را با کمی تاریخچه کارگری به پایان برسانیم. هارولد ویلسون در سال 1964، مانند استارمر اکنون، برنامه های بلندپروازانه ای برای رشد داشت. دولت کارگر 1964-1970 در جاه‌طلبی‌های خود به دلیل فقدان رقابت بین‌المللی به دلیل ارزش‌گذاری بیش از حد پوند و امتناع از کاهش ارزش تا زمانی که بازارها این موضوع را در سال 1967 مجبور کردند، مانع شد. این امر دامنه طرح ملی را محدود کرد. جاه طلبی استارمر برای سریع ترین رشد در G7 به خودی خود یک امر بلند است، اما اگر او از فرصت های ورود مجدد به اتحادیه گمرکی و بازار واحد استفاده نکند، تحقق آن دشوارتر خواهد بود.