صندوق هنری مور برای پرداخت قبوض مجسمه سازانی که با هزینه های زندگی دست و پنجه نرم می کنند | بحران هزینه زندگی در انگلستان

هنری مور، پسر یک معدنچی زغال سنگ، اگر در جوانی هدیه ای از کمک های مالی دریافت نمی کرد، هرگز آثار هنری بزرگی خلق نمی کرد.

او که از جنگ جهانی اول جان سالم به در برده بود، به زادگاهش کسلفورد، یورکشایر غربی بازگشت و معتقد بود که معلم مدرسه خواهد شد. اما مداخله یک معشوقه هنری سابق باعث شد که او برای کمک هزینه خدمت سابق درخواست دهد.

اکنون بنیادی که توسط مجسمه‌ساز فقید بریتانیایی راه‌اندازی شده است، قرار است 50 کمک نجات ویژه بپردازد، اولین پرداختی است که در پاسخ به بحران هزینه‌های زندگی انجام داده است تا به حفظ هنرمندان با استعداد در زمینه غذا، گرمایش و مواد کمک کند.

گادفری ورزدیل، مدیر بنیاد هنری مور گفت: «ما در نقطه حساسی هستیم. آیا می توانید تصور کنید که اکنون سعی کنید یک استودیو را گرم نگه دارید؟ بسیاری از مجسمه‌سازان فقط در بهترین زمان کت‌های زیادی می‌پوشند و نمی‌توانند یک بخاری کوچک بپوشند. افزایش قیمت ها همه را تحت تأثیر قرار می دهد، اما اگر یک چک حقوق ماهانه منظم نداشته باشید، چه کار می کنید؟

این بنیاد در شرایط اضطراری که به نظر قضات آن تهدیدی جدی برای خلاقیت به حساب می‌آید، کمک‌های پاسخ سریع به مبلغ 100000 پوند اعطا می‌کند. هدف این پرداخت ها “کاهش فشارهای مالی ناشی از بحران هزینه زندگی و کاهش بودجه اخیر برای هنر” است و “بدون محدودیت” است، به این معنی که مجسمه سازان می توانند از این پول به هر طریقی استفاده کنند.

بسیار آسان است که بگوییم هنرمندان بزرگ به نحوی مدیریت خواهند کرد و کار با کیفیت همیشه ظاهر می شود. اما این یک مزخرف عاشقانه است.

«معلم مور، آلیس گوستیک باهوش، قبلاً او را به عنوان یک دانش آموز در مورد هنر مشتاق کرده بود. و بعداً او به یک مسیر کمک هزینه برای او اشاره کرد. خیلی بعید است که ما بدون این کمک مالی کار او را داشته باشیم. او به تحصیل در رشته هنر در کالج لیدز ادامه داد و این، همراه با یکدلی او، او را در مسیر قرار داد.

مور که 125 سال پیش متولد شد و هفتمین فرزند هشت ساله بود، یکی از شناخته شده ترین هنرمندان عصر مدرن است. اما کمک مالی به موقع بیش از یک بار به او کمک کرد. ورزدیل گفت: «مور جایزه دوم را از یک منبع بسیار متفاوت و کنجکاو برد.

او پس از موفقیت عظیم یک نمایشگاه ملی که هدایای عروسی ملکه الکساندرا را به ملت نشان می داد، بورسیه نمایشگاه سلطنتی را از صندوق تأسیس شده دریافت کرد و این باعث شد که او به کالج سلطنتی برود. او هرگز این دو بیت کمک را فراموش نکرد.»

هنرمندانی که اکنون به نام او جوایز دریافت می‌کنند، توسط هیئت‌هایی که هر منطقه از بریتانیا و ایرلند شمالی را نمایندگی می‌کنند، نامزد می‌شوند و آنها از تعریف گسترده‌ای از مجسمه‌سازی استفاده می‌کنند که بازتاب طیف وسیعی از مواد و رویکردهایی است که اکنون استفاده می‌شود.

در لنکاوی، جوسلین مک گرگور از “آرامش بزرگ” خود صحبت کرد، و افزود، “در حالی که حرفه من در سال های اخیر شتاب زیادی داشته است و من به تازگی اولین مجسمه عمومی خود را تکمیل کرده ام، هزینه ها به طور نجومی افزایش یافته است. حرفه من – مانند بسیاری از هنرمندانی که می شناسم – به همان اندازه که قبلاً وجود داشت، احساس خطر می کند، اگر نه بیشتر.»

فرن توماس، در سوانسی، گفت که اکنون می تواند “برای هوا بیاید”، در حالی که در هال، سامانتا جین لارتر توضیح داد که “به دلیل هزینه سفر یا اقامت مجبور به رد اقامتگاه هنرمندان شده است”. یکی دیگر از دریافت‌کنندگان، Enam Gbewonyo، هنرمند و متصدی بریتانیایی-غنائی است که در لندن زندگی و کار می‌کند. او همچنین بنیانگذار پلتفرمی است که از هنرمندان زن سیاه پوست حمایت می کند.

در دهه 1970، مور تصمیم گرفت برای حمایت از هنرمندانی که به اندازه کافی برای زنده ماندن درآمد نداشتند، صندوقی ایجاد کند و یک سری کمک های مالی در طول قرنطینه کووید انجام شد.

«مجسمه سازان ناگهان قادر به انجام کارهای اضافی که از آنها حمایت کرده بود، نبودند. این بار هنرمندان بریتانیایی به طور ناگهانی با تهدیدی مشابه مواجه می شوند.

“بنابراین، این در مورد نتیجه امسال نیست. هنر اغلب با چنین چارچوب زمانی کار نمی کند. هدایایی که اکنون می دهیم ممکن است تا 10 سال به درد کسی نخورد. مسئله سرمایه گذاری در جامعه است.»