جودی هیومن، فعال حقوق معلولان، در سن ۷۵ سالگی درگذشت

واشنگتن — جودی هیومن، فعال مشهوری که به ایجاد قانون حمایت از حقوق معلولان کمک کرد، در سن ۷۵ سالگی درگذشت.

خبر درگذشت او روز شنبه در واشنگتن دی سی در وب سایت و حساب های رسانه های اجتماعی او منتشر شد و توسط انجمن آمریکایی افراد دارای معلولیت تایید شد. علت مرگ بلافاصله فاش نشد.

وب سایت او می گوید که هیومن که توانایی راه رفتن خود را در 2 سالگی پس از ابتلا به فلج اطفال از دست داد، به دلیل حمایت طولانی مدت خود از افراد معلول از طریق اعتراضات و اقدامات قانونی، “مادر جنبش حقوق معلولان” نامیده می شود.

او برای قانونی لابی کرد که در نهایت به قانون فدرال آمریکایی‌های دارای معلولیت، قانون آموزش افراد دارای معلولیت و قانون توانبخشی منجر شد. او از سال 1993 در دولت کلینتون تا سال 2001 به عنوان دستیار وزیر دفتر خدمات آموزش ویژه و توانبخشی ایالات متحده خدمت کرد.

هیومن همچنین در تصویب کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق افراد دارای معلولیت که در می 2008 به تصویب رسید، مشارکت داشت.

او به تأسیس مرکز زندگی مستقل برکلی، جنبش زندگی مستقل و مؤسسه جهانی معلولیت کمک کرد و در هیئت مدیره چندین سازمان مرتبط از جمله انجمن آمریکایی افراد دارای معلولیت، صندوق آموزش و دفاع حقوق معلولان، انسانیت و شمول و خدمت کرد. وب سایت او می گوید شورای بین المللی معلولیت ایالات متحده.

هیومن که در سال 1947 در فیلادلفیا در فیلادلفیا به دنیا آمد و در شهر نیویورک بزرگ شد، یکی از نویسندگان خاطرات خود با عنوان “هیومن بودن” و نسخه ای برای بزرگسالان جوان با عنوان “جنگجوی غلتان” بود.

کتاب او مبارزاتی را که والدینش در تلاش برای تأمین مکانی برای دخترشان در مدرسه تجربه کردند، بازگو می کند. او نوشت: «کودکان دارای معلولیت از نظر اقتصادی و اجتماعی سختی تلقی می شدند.

او از دبیرستان فارغ التحصیل شد و مدرک لیسانس خود را از دانشگاه لانگ آیلند و مدرک کارشناسی ارشد در بهداشت عمومی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی دریافت کرد.

او همچنین در فیلم مستند 2020، “Crip Camp: A Disability Revolution” که به کمپ جند، اردوگاه تابستانی که هیومن در آن حضور داشت و به جرقه جنبش حقوق معلولان کمک کرد، برجسته شد. این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

در طول دهه 1970، او برنده دعوی حقوقی علیه هیئت آموزش نیویورک شد و اولین معلمی در ایالت شد که توانست در حالی که از ویلچر استفاده می‌کرد، کار کند، که هیئت مدیره سعی کرده بود ادعا کند که خطر آتش سوزی است.

او همچنین رهبر یک اشغال تاریخی و غیرخشونت آمیز ساختمان فدرال سانفرانسیسکو در سال 1977 بود که زمینه را برای تصویب قانون آمریکایی های دارای معلولیت فراهم کرد که در سال 1990 قانون شد.