مارکوس اسمیت، تخریب بازی بزرگ اکستر توسط هارلکین را هماهنگ می کند لیگ برتر

صحنه آماده شد و بزرگترین نمایشگر به درستی ظاهر شد. هارلکین ها دوست دارند در Big Game سالانه خود یک روز عالی را به هواداران خود بدهند و مطمئناً مارکوس اسمیت مجموعه کامل ترفندهای خود را تهیه کرد تا سرمربی انگلیس، استیو بورثویک، بدون شک در مورد توانایی یا ذوق خود برای این مناسبت بزرگ باقی بماند.

پس از حذف شدن از کمپ تمرینی انگلیس در برایتون این هفته، وظیفه اسمیت بود که یک نکته به موقع را ثابت کند و نیمه پروازی این کار را با عملکرد یک مرد برتر به طرز چشمگیری انجام داد. توپ در زمین بورثویک پیش از بازی شش ملت تیمش مقابل فرانسه در همین مکان آخر هفته آینده باقی می‌ماند، اما اسمیت نمی‌توانست کار بیشتری از لحاظ تأکید بر استعداد و وضعیت آمادگی خود در زمانی که شانس بعدی او به وجود می‌آید انجام دهد.

یک اکستر پایین‌تر همیشه به خودش کمک نمی‌کرد، اما با حضور بورثویک و مربی هجومی فعلی انگلیس، نیک ایوانز، اسمیت در قلب یک نمایش خانگی پرهیجان بود، و مستقیماً دو تلاش را انجام داد و همه جای خود را به جز یکی میخکوب کرد. لگد زدن. او باعث می‌شود همه چیز اتفاق بیفتد و فقط کسل‌کننده‌ترین روح‌ها تلاش می‌کنند و استدلال می‌کنند که او یک کاتالیزور با کیفیت بین‌المللی و بازی شکن نیست.

گاهی اوقات همه چیز تقریباً از پیش تعیین شده بود، به خصوص در سه ماهه اول. یک آدمک دوست‌داشتنی اسمیت از تعقیب‌کنندگان سراسیمه چیف‌ها بیرون زد و برای اندازه‌گیری خوب، یک تکل موثر نیز روی کریست شیونزا که از پله‌های بلند بالا می‌رفت، وجود داشت. سپس، با کمی حرکت در خارج از خانه 22، نیمه مگس مقداری فضا را در بالای صفحه دید و یک تراشه کوچک ماهرانه به آندره استرهویزن این فرصت را داد تا یک کادان مورلی شاد را در انتهای دیگر قرار دهد.

با توجه به آزادی و مجوز انجام این کار، این نمونه کاملی بود از آنچه اسمیت می تواند تداعی کند. اگر انگلیس یک نیمه مگس بخواهد که چرخ رولت را حساب شده بچرخاند، هیچ کدام بهتر از این در زمین وجود ندارد. اگر می‌خواهند کسی درصدها را بازی کند و قلمرو و یک بازی بی‌امان را در اولویت قرار دهد، گزینه‌های عمل‌گرایانه‌تر دیگری نیز در دسترس هستند.

آنچه در راگبی باشگاهی می بینید، به وضوح، همیشه آن چیزی نیست که در سطح آزمون به دست می آورید. گفته می شود، اگر اسمیت در کوتاه مدت و میان مدت به نقش نگهدارنده کیسه و حمل آب تنزل یابد، عظیم ترین هدر رفتن استعداد خواهد بود. با توجه به زحمات اخیر اوون فارل از سه راهی، تبدیل خط لمسی او از تلاش دوم جو مارچنت، که با یک ضربه دنی کر بسیار زیبا تنظیم شده بود، شاید سنگین ترین تلنگر را ارائه داد.

گاهی اوقات، مانند امتیاز دوم کوینز از جاش باست، اسمیت نقش فریبنده را بازی می کند و از این طریق فضا را برای دیگران باز می کند. اگر بخواهید بیش از حد انتقادی رفتار کنید، می‌توانید به یک تبدیل از دست رفته و یک گل نادرست اشاره کنید، اما، حتی با در نظر گرفتن گران‌قیمت بودن هاروی اسکینر و عدم نفوذ اکستر، تأثیر انرژی‌بخش او بر تیمش تقریباً محسوس بود.

ترفندهای فریبنده همگی از اسمیت نبودند. یکی از آن روزهایی بود که تقریباً همه چیز برای کوینز گیر کرده بود، از جمله افتضاح ظالمانه در پشتی از Care در گوشه سمت راست که به سم رایلی قدرشناس اجازه داد تا سومین تلاش تیمش را ثبت کند. در بازپخش به نظر می رسید که توپ ممکن است به سمت جلو پرواز کند، اما داور، مت کارلی، ترجیح داد که یک کیتل شادی نباشد.

همچنین بیش از یک اشاره به یک پاس رو به جلو در افزایش امتیاز کوئینز وجود داشت، اما یک بار دیگر، بازی ادامه یافت و اسمیت بدون خودخواهی به مارچان این فرصت را داد تا یک امتیاز هیجان انگیز تیمی 60 متری را به پایان برساند. در نیمه دوم با نتیجه 26-0 دیگر هیچ بازگشتی برای میهمان وجود نداشت و علیرغم تسلی جک اینارد، تنها سوال باقی مانده این بود که کوئینز در نهایت چند امتیاز کسب خواهد کرد.

ردیف عقب آنها تقریباً به همان اندازه که Faithless قبل از بازی انجام داده بود، عملکردی پرطنین داشت و استفان لوئیس کاپیتان شایستگی ثبت امتیاز را داشت. این همچنین نتیجه ای است که کوئینز را مستقیماً به سمت بازی پلی آف سوق می دهد، اگرچه آنها اکنون باید آخر هفته آینده به بریستول بروند تا با خرس های ناگهانی احیا شده روبرو شوند. مطمئناً باید شک داشت که آیا آنها می توانند بعد از این نمایشگاه عصایی برای آن مسابقه از اسمیت دعوت کنند. آیا انگلیس واقعاً می تواند بدون او کار کند؟