انقلاب راگبی زنان سرعت می گیرد اما مبالغ هنوز جمع نشده است | اتحادیه راگبی زنان

دبلیوکلاهی که از بالای تپه می آید؟ چیزی کمتر از یک دوره جدید به اندازه هیولا برای راگبی زنان نیست. از هم اکنون تا سال 2025، فهرست فرصت‌های بزرگ برای کمک به تغذیه و رشد بازی زنان طولانی و هیجان‌انگیز است: یک جام جهانی پرمخاطب در انگلستان در سال 2025، راه‌اندازی مسابقات بین‌المللی WXV جهانی راگبی در اواخر این سال و برای اندازه‌گیری خوب. ، یک لیگ داخلی پررونق آلیانز Premier 15s نیز هست.

جاذبه‌های قریب‌الوقوع‌تر مسابقه مستقل ماه آینده انگلیس در مقابل فرانسه، مسابقه شش ملت TikTok در تویکنهام را که قرار است بین 40 تا 50000 شرکت‌کننده جذب کند، و «بازی بزرگ» تغییر زمان‌بندی شده شنبه – 53000 بلیت برای تماشای مردان و زنان فروخته شده است. سران هارلکین و اکستر – و پیام واضح است. روزهای سیندرلا راگبی زنان به شماره افتاده است.

فقط یک مشکل نوجوان وجود دارد. پول و، به طور خاص، پرداخت به بازیکنان به اندازه کافی برای انجام بخشی خود از معامله خوشایند جمعیت. به آبان نیوز تایید شده است که رقم “حقوق” برای باشگاه هایی که در لیگ برتر 15 فصل آینده رقابت می کنند 190000 پوند خواهد بود. این برای کل تیم است. سوزی اپلبی، سرمربی تیم برتر اکستر می گوید: «شما سعی می کنید 190000 پوند بین 50 بازیکن تقسیم کنید. به عنوان یک بازیکن، شما حتی نمی توانید هزینه های خود را تامین کنید. این مسخره است و با این حال آنها می خواهند حرفه ای ترین لیگ جهان را داشته باشند. فقط کار نمی کند.»

انصافاً، “هارد کلاه” قرار است تا سال 7-2026 به طور تدریجی به 430000 پوند برای هر تیم افزایش یابد، همه چیز خوب است. یک شرکت محدود جدید متعلق به اتحادیه فوتبال راگبی و باشگاه ها برای اداره لیگ ایجاد شده است که بلیندا مور به عنوان مدیر اجرایی مستقل آن است. مور، همسر برایان، هوکر سابق انگلیس، مشغول نهایی کردن تعداد باشگاه‌هایی است که در ابتدا حضور خواهند داشت، اما حدود 220 میلیون پوند سرمایه‌گذاری مشترک در 10 سال آینده وعده داده شده است، که در حالت ایده‌آل با یک قرارداد پخش رایگان دوقلوی خواهد شد.

این فشار به سمت یک لیگ کاملا حرفه ای باید به درستی پایدار باشد. هیچ‌کس نمی‌خواهد بازی‌های نادرست هفتگی یا این که لیگ به تقلید از لیگ برتر مردان ختم شود، جایی که Wasps و Worcester در پاییز گذشته در زیر دریایی از بدهی ناپدید شدند. پایه اولیه همیشه پایین بود: چندی قبل سقف Premier 15s قبل از اینکه در سال 2021 به 120000 پوند افزایش یابد 60000 پوند بود.

اما با گوش دادن به Appleby پرشور در حالی که از موانع فعلی روبروی خود سر و صدا می کند، به سختی می توان از تصور ورزشی که به دنبال مدرن و پیشرو به نظر رسیدن از یک طرف است و در عین حال پاداش ناکافی، حداقل در ابتدا، برای کسانی که در زغال سنگ هستند، اجتناب کرد. صورت. اپلبی صراحتاً می‌گوید: «ما خود را نیمه حرفه‌ای می‌نامیم، اما پول کافی برای نیمه حرفه‌ای کردن بازیکنان نداریم. همانطور که اوضاع پیش می‌آید ما احتمالاً 330000 پوند برای بازیکنان خرج کرده‌ایم – از جمله پروازها، اقامتگاه‌ها، سرمایه‌گذاری محلی و حقوق – و موفق هستیم. اکنون در دو هفته آینده با 50 بازیکن صحبت می کنم تا به آنها بگویم چگونه می توانم از آنها حمایت کنم.

«قابل درک است که مردم مجبورند برنامه‌های زندگی خود را تنظیم کنند. این بازیکنان انتخاب های زندگی می کنند – ما آن را فداکاری نمی نامیم – برای حضور در اینجا اما آنها باید زنده بمانند. واقعاً سخت است.»

Appleby می‌گوید که شفافیت بیشتری نیز ضروری است. قرار بود قراردادهای اساسی یک ماه پیش از RFU ارسال شده باشد. اما ما هیچ قانون سقف حقوق تایید شده ای نداریم، چیزی دریافت نکرده ایم. خیلی خسته کننده است اما ناله کردن فایده ای ندارد. شما فقط باید راه حلی پیدا کنید و بهترین کار را انجام دهید.»

برای تیم‌های زنانه مانند اکستر که پس از دو سال و نیم بازی، تماشاگران بیش از 2000 نفر را به خود جذب می‌کنند، مسائل دیگری وجود دارد که باید بر آن غلبه کرد. تا به حال، رهبران به شدت از خارج از کشور استخدام کرده اند تا پیشرفت خود را تسریع کنند. از فصل آینده، 13 نفر از هر تیم روز مسابقه باید واجد شرایط انگلیسی باشند.

اپلبی می‌گوید: «ما همیشه برنامه‌ریزی می‌کردیم که بازیکنان خارجی زیادی نداشته باشیم، اما در عین حال آنها هیجان را به لیگ می‌آورند. “سرمایه گذاری در راگبی زنان بسیار زیاد است، اما همچنین باید محصولی روی میز وجود داشته باشد که بتواند حمایت و حمایت مالی را جذب کند. ما به دلیل بازیکنان خارج از کشورمان دائماً رقابتی بوده‌ایم و دیگران در کنار آنها رشد کرده‌اند.”

یکی دیگر از دلایل اختلاف این است که دستمزد رزهای سرخ با قرارداد مرکزی، که معمولاً بین 22000 تا 30000 پوند درآمد دارند، خارج از سقف تعیین شده است. این بدان معناست که باشگاه‌های مستقر در لندن مانند کوینز و ساراسنز، با تیم‌های بین‌المللی بزرگ‌تر، عملاً 150000 پوند استعداد اضافی برای بازی خواهند داشت. اپلبی، زمانی که خودش یک تیم انگلیسی بود، «سعی می‌کند» سه عضو تیم بین‌المللی را برای رفتن به جنوب غربی ترغیب کند، اما از نظر استخدام، آیا زمین بازی در سطح یک سطح است؟ “نه اینطور نیست. این چیزی است که من را ناامید می کند. من و [Exeter chairman] تونی رو سر ما را به دیوارهای آجری کوبیده است.»

این فقط نوک یک کوه یخ لجستیکی عظیم است، در بالای نگرانی‌های مربوط به ضربه مغزی و رفاهی، برای راگبی زنان به طور کلی. دسامبر گذشته، اتحادیه فوتبال راگبی ایرلند قراردادهای جدیدی را برای بازیکنان بین‌المللی خود در بوق و کرنا کرد، فقط برای اینکه مشخص شد بسیاری از معاملات فقط 15000 یورو ارزش داشتند و متکی به دریافت‌کنندگان مستقر در دوبلین بود. در همین حال، راگبی جهانی، راگبی زنان را به عنوان محرک اصلی این ورزش برای رشد می‌بیند – مسابقات افتتاحیه شش تیمی WXV 1 امسال در نیمکره جنوبی با آفریقای جنوبی محل احتمالی برگزار می‌شود – اما شکاف فاحشی در کیفیت بین مسابقات جهانی وجود دارد. سه چهار طرف بالا و بقیه.

به همین دلیل، احتمال مطرح شده برای یک تور زن بریتانیایی و ایرلندی، دیدگاه کامل همه برای بازی زنان در سطح جهانی نیست. نکته مهمتر این است که ولز در این هفته تعداد اعضای تیم ملی قراردادی تمام وقت را به 25 نفر رسانده است، در حالی که سیمون میدلتون، سرمربی تیم ملی انگلیس معتقد است که از نظر بدنی، جوانان جوان امروزی «بسیار پیشرفته تر از بازیکنان پنج سال پیش به نظر می رسند». همانطور که کوینز و اکستر در توئیکنهام نشان خواهند داد، راگبی زنان در زمین در حال پیشرفت است. گام بعدی این است که مبالغ را از بین ببرید.