در حومه های فقیر فرانسه، مردم محلی می خواهند بدون تحقیر شنیده شوند

تنها یک ساعت خارج از پایتخت فرانسه، ساکنان در یک ایستگاه بزرگ تراموا جمع می‌شوند تا نگرانی‌های سیاسی خود را خالی کنند.

حومه Clichy-sous-Bois آخرین ایستگاه در سفر جاده ای در اطراف برخی از فقیرترین محله های فرانسه برای یک سازمان غیرانتفاعی است که امیدوار است صدایی به کسانی بدهد که می گویند دولت آنها را فراموش کرده است.

مصطفی اچابونی، 70 ساله، که با سازمان پاس همکاری می‌کرد، گفت: «نامزدهای ریاست‌جمهوری در مورد مشکلات واقعی مردم صحبت نمی‌کنند، بنابراین ما یک تور فرانسه انجام دادیم و در مورد مشکلاتی که با آن روبرو هستند صحبت کردیم. Sans Nous (نه بدون ما) به مدت چهار سال.

بسیاری از ساکنان و داوطلبان در اینجا موافق بودند که نامزدهای ریاست جمهوری فقط در مورد شهرهایی مانند کلیشی که حدود 37 درصد از جمعیت آن را مهاجران تشکیل می دهند، با تحقیر صحبت می کنند.

مهاجرت با دو نامزد اصلی که خواستار به صفر رساندن آن هستند، به موضوع اصلی بحث در انتخابات آتی آوریل تبدیل شده است.

در تلویزیون درباره مهاجرت، مهاجرت، مهاجرت صحبت می کنند. این مانند سرمایه تجاری است.

وی گفت: مشکلات این افراد اشتغال، مسکن، بهداشت و آموزش است.

در این مراسم در مرکز شهر، ساکنان از سیاستمداران می خواهند که بیایند و به حرف های آنها گوش دهند.

من از این که مردمی از بانلیه هستند خسته شده ام [suburbs] محمد کردی که در شهر بعدی، مونتفرمیل به دنیا آمده است، گفت: با آنها کمتر رفتار می شود، به ما تحقیر می شود، اما مردم نمی دانند ما چه احساسی داریم، که زندگی می کنیم.

کردی، 62 ساله، از سیاستمداران و وزرا می خواهد که بیایند و چند روز در محله او زندگی کنند تا ببینند اوضاع چگونه است.

«سیاستمداران می‌آیند تا اعلامیه‌های خود را در بازار بگذارند و سپس می‌روند، در حالی که باید بیایند تا ببینند چه اتفاقی می‌افتد. پزشک به اندازه کافی وجود ندارد، متخصص چشم کافی نیست. همه رفته‌اند،» کردی می‌گوید، و می‌افزاید که گرفتن نوبت چشم در اینجا ممکن است سه تا شش ماه طول بکشد.

مانند بسیاری از ساکنان، او از شنیدن امنیت و مهاجرت به عنوان موضوعات مهم انتخابات خسته شده است.

او گفت: «آنها نباید بگویند که در این منطقه امنیت وجود ندارد، خوب نیست. هیچ کس گوش نمی دهد.»

کسانی که کلیشی سو-بوآس را می شناسند احتمالاً آن را به عنوان پس زمینه فیلم نامزد اسکار 2019 با عنوان به یاد می آورند. بدبخت که رابطه خشونت آمیز بین جوانان شهر و پلیس را به تصویر می کشید.

حومه پاریس همچنین نقطه شروع شورش های سال 2005 بود که پس از مرگ دو نوجوان در حالی که از بازرسی پلیس اجتناب می کردند، شروع شد.

محمد مچماچه، مؤسس سازمان Pas Sans Nous، گفت که برگزاری آخرین مرحله از تور سراسری آنها در این منطقه، جایی که او در آنجا بزرگ شد، مهم است.

در طول بحران کووید-19، او می‌گوید مردم اینجا ستون فقرات اقتصاد فرانسه بودند و او می‌خواهد مطمئن شود که صدای آنها در طول انتخابات شنیده می‌شود.

مکماچه گفت: «آنها به این فضا نیاز داشتند تا بتوانند خودشان را بیان کنند و در مورد نگرانی هایشان صحبت کنند.

مچماچه گفت: «موضوعاتی که برای آنها نگران کننده است، قدرت خرید آنها، آموزش، کار، بهداشت، بیکاری است.

تعجب آور نیست – علیرغم پروژه های جدید ساخت و ساز فراوان که در امتداد خط تراموا کاملاً جدید پراکنده شده اند، مجتمع های آپارتمانی عظیم ویران با پنجره های سیاه و گوشه های علامت گذاری شده در خیابان های مرکز شهر قرار دارند.

این منطقه متعهد به تخریب بیش از 1200 واحد مسکونی برای ساخت ساختمان‌های جدید است، اما ساکنان می‌گویند مسکن همچنان دغدغه اصلی آنهاست.

یک مادر 6 فرزند 41 ساله می گوید که با همسر و فرزندانش در یک آپارتمان سه خوابه زندگی می کند و 20 سال است که برای یافتن مسکن مناسب تلاش کرده است.

«فرزندان من در خواب مشکل دارند. آنها در انجام تکالیف خود مشکل دارند. ما خسته ایم. خانم کامارا که نخواست نام کوچک خود را بگوید، گفت: سه اتاق برای هشت نفر کوچک است.

شهردار شهر به سمت ایستگاه تور انجمن حرکت می کند تا با ساکنان صحبت کند که با آغوش باز از او استقبال می کنند.

اولیویه کلاین، یکی از اعضای سابق حزب سوسیالیست، اخیراً از کمپین امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فعلی، حمایت مالی کرد.

«در محله‌های کارگری فرانسه، مانند هر جای دیگری به همه چیز نیاز دارند. من فکر می کنم چالش اصلی داشتن مسکن خوب، جدید یا بازسازی شده، حمل و نقل، مدارس عالی است. چیزی که آنها نیاز دارند این است که عادی باشند.»

آینده این محله‌ها کاملاً عادی می‌شود، بنابراین ما از سرزنش آنها برای مشکلاتشان دست برداریم، بلکه از آنها برای همه راه‌حل‌هایی که برای این کشور ارائه می‌کنند تشکر می‌کنیم.»

بسیاری از افرادی که در این مراسم گرد هم آمده اند مهاجرانی هستند که بیش از یک دهه است در فرانسه بوده اند و فرزندان خود را در اینجا بزرگ کرده اند.

زنان این منطقه غذاهای لذیذ شمال آفریقا را در حالی سرو می کنند که موسیقی فرانسوی و عربی از بلندگوهای بیرون ایستگاه پلیس پخش می شود و بحث سیاسی به سرعت شبیه یک مهمانی خیابانی محله می شود.

اما بهبود زندگی مردم در بحث بین حدود 20 زن که با کودکان دور یک میز نشسته اند، در کانون توجه قرار دارد.

سامیه به مدت 18 سال در کلیشی سو-بوآس زندگی می کند و می گوید که فرزندانش تا حدودی برای یادگیری مشکل دارند زیرا معلمانی که به این منطقه فرستاده شده اند تجربه کمی دارند.

او می گوید که سیاستمداران فرانسه از دست رفته اند، اما او نمی تواند در انتخابات آینده رای دهد زیرا او یک مهاجر از الجزایر است.

یامینا گوراری، زن دیگری که در این مناظره صحبت می کند، از آنچه به نظرش تغییر اندکی در شرایط زندگی خود می بیند، ناامید است، اما او همچنان قصد دارد در انتخابات آینده رای دهد.

او گفت: “گاهی به خودم می گویم که رای نمی دهم، اما بعد می گویم که وظیفه من است که رای بدهم، بنابراین باید رای بدهم.”

سپس شرف عبدالرحمن 84 ساله است که تمام این رویداد سه ساعته را در آنجا ماند. او می گوید جوانان شهر آینده آن هستند. او امیدوار است که آنها بتوانند آموزش های حرفه ای مورد نیاز برای زندگی عادی را دریافت کنند.

او گفت: “لحظات بالا و پایین وجود دارد، آنها همیشه روشن نیستند، اما وقتی به ما گوش داده می شود، می تواند به ما کمک کند تا جبران کنیم.”