آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
افاسموش پارکر، گارد لس‌آنجلس لیکرز، می‌گوید که او با یک توپ بسکتبال متولد شده است. هر دو والدین او بازیکنان سرسختی بودند، بنابراین پارکر از دوران کودکی او در این بازی حضور داشت. اما حالا احتمال اینکه سوت در دستش باشد بیشتر است. بله، این بازیکن 41 ساله به دنبال تبدیل شدن به چهارمین بازیکن سابق NBA است که در لیگ قضاوت می کند. اما او می گوید که تسلط بر طناب ها کار آسانی نیست.
پارکر با خنده می گوید: «وقتی بازیکن بودم هرگز از داوری خوشم نمی آمد. من بازیکنی در حال پیشرفت بودم، من یکی از ستاره ها نبودم. بنابراین، تماس‌های زیادی وجود داشت که به نفع من نبود.»
پارکر می‌گوید اگر او در NBA به عنوان داور شرکت کند، درگیر “قانون نانوشته” نخواهد بود که ستاره‌های بزرگ تماس‌ها را دریافت می‌کنند. او می‌داند که همه در لیگ برای یک شغل بازی می‌کنند، دقیقاً مثل او که در آن روز بازگشته بود. گارد سابق، که در ابتدا با کلیولند کاوالیرز در سال 2002 پس از اینکه از دانشگاه فوردهام خارج شد، قرارداد امضا کرد، می‌گوید روزی را که اولین قرارداد NBA خود را امضا کرد و چقدر برایش معنادار بود را به یاد دارد. او در نهایت برای هر دو تیم لس آنجلس – کلیپرز و لیکرز بازی کرد.
پارکر می گوید: «جالب ترین چیز در مورد بازی در لس آنجلس، بازی برای هالیوود است. “شما جک نیکلسون را در کنار دادگاه نشسته اید. دنزل واشنگتن، که او نیز یک مرد نیویورکی اهل فوردهام است، در طرف مقابل دادگاه نشسته است. بازیگران مشهور، ستاره ها وجود دارد. شما به اطراف نگاه می کنید و می گویید: “اینها سرگرم کننده های جهان هستند و آنها اینجا هستند تا با ما سرگرم شوند.” فضای خیلی باحالی بود.»
پارکر پس از شش سال حضور در NBA که در سال 2008 به پایان رسید، در چین، روسیه و یونان بازی کرد. او در سفرهای خود به سبک های مختلف بازی، از NBA ورزشی گرفته تا پیشنهادات فیزیکی بیشتر خارجی توجه داشت. او می‌گوید که در آن زمان به اندازه‌ی یادگیری رویکردهای مختلف بازی، داوران را تماشا نمی‌کرد. اما وقتی پارکر تصمیم گرفت سوت بزند، وضوح پیدا کرد.
پارکر می‌گوید: «به پایان دوران بازی‌ام نزدیک می‌شوم، متوجه شدم که نمی‌توانم برای همیشه بسکتبال بازی کنم. بنابراین، به این فکر کردم که قرار است برای 20 سال آینده زندگی‌ام چه کار کنم – خیلی به آن فکر کردم. می‌دانستم که نمی‌خواهم مستقیماً به مربیگری بروم، می‌دانستم که نمی‌خواهم مستقیماً به تمرینات بروم. سپس ایده داوری به ذهنم خطور کرد. گفتم: میدونی چیه؟ خودشه!'”
پارکر به یاد می آورد که در نوجوانی در زادگاهش نیویورک سیتی برای داوری بسکتبال جوانان به ازای هر بازی 15 دلار دستمزد می گرفت. امروزه، این حرفه کمی پردرآمدتر است – داوران برتر NBA بیش از 250000 دلار در سال درآمد دارند.
“برای یک نوجوان 13 ساله در دهه 90، دریافت 15 دلار در هر بازی، پول زیادی بود!” پارکر می گوید.
با تجربه ای که به عنوان یک بازیکن (و اکنون رسمی) دارد، ژنرال سابق زمین می داند که هر چه باشد، یک تیم با یک تماس خوشحال می شود و تیم دیگر ناراحت می شود. او می‌گوید: «مسئولیت شغلی ناسپاس است. “این برای افراد ضعیف القلب نیست.”
اما او همچنین می‌داند که تخلفاتی مانند خطاها و سفر همیشه اتفاق می‌افتد و یک تیم ناگزیر باید ببازد، حتی اگر هواداران آنها فکر کنند که اغلب در هنگام وقوع این اتفاق، تقصیر داوران است. او خطاهای فنی را مرتکب شده است، او شکایت ها و دزدی های بدی را به دست آورده است. همه اینها بخشی از کار است. اما پارکر نیز برجسته است. در حرفه ای که اغلب افراد ناشناس در آن حضور دارند، او یک کمیت شناخته شده است.
او می‌گوید: «برای من فرق میکند. همه می دانند من کی هستم. وقتی بازیکنان، مربیان و هواداران می‌توانند آن را شخصی‌تر کنند، زیرا نام شما را می‌دانند، گاهی اوقات بسیار دردناک است.»
پارکر که در کودکی مادرش لقب اسموش را به او داده بود، به محض اینکه داوری به او رسید شروع به کار برای حرفه جدید خود کرد. کلاس های کتبی لازم را گذراند و قبول شد. سپس او آزمون‌های داخل دادگاه را با موفقیت پشت سر گذاشت، که داوری امیدوارکننده‌ای را در مورد جایی که قرار است بایستند، نحوه برقراری تماس‌های خاص و مواردی از این دست را مورد بررسی قرار دهد. سپس او وارد بازی های واقعی شد تا سطح تجربه خود را افزایش دهد. او می گوید: «هر بازی یک تجربه یادگیری است. تا به امروز، او در یک رقابت نیمه حرفه ای، لیگ بسکتبال قضاوت کرده است. او همچنین داوری بازی‌های دانشگاهی، بازی‌های دبیرستانی و متوسطه اول و بازی‌های سطح بالا AAU را بر عهده داشته است. او در چندین اردوی داوری NBA نیز حضور داشته است.
پارکر می گوید: “من همه چیز را به دست خدا می سپارم.” “هیچ چیز تضمین شده نیست. بسیار رقابتی است. من همیشه به مردم می گویم، شاید رسیدن به NBA به عنوان یک رسمی برای من سخت تر از آن باشد که حتی به عنوان یک بسکتبالیست.”
در NBA، بین 450 تا 500 نفر در فهرست حضور دارند، اما فقط 70 تا 80 نفر به صورت تمام وقت حضور دارند. پارکر می‌گوید حتی به‌عنوان یک بازیکن سابق در تیم‌های حرفه‌ای، چیزهای زیادی در مورد قوانین، مقررات و تفاوت‌های ظریف بازی نمی‌دانست – چیزهایی که امروز در مطالعات داوری‌اش در مورد آنها بسیار بیشتر می‌آموزد. او همچنین می‌گوید در مورد بازیکنانی که قضاوت میکند صبر و حوصله بیشتری دارد، زیرا می‌داند حضور در کفش‌های آنها چگونه بود. اما پارکر می گوید که دیگر نمی تواند مثل یک بسکتبالیست فکر کند، در عوض باید مثل یک مقام رسمی فکر کند.
او می‌گوید: «من باید «اسموش پارکر» را بازنشسته کنم و به عنوان «ویلیام پارکر، داور» بازی کنم.
برای انجام این کار، او می‌گوید که با چندین داور برجسته، از جمله هایوود ورکمن، یکی از سه بازیکن سابق NBA که داور شد (دیگران برنی فرایر و لئون وود) صحبت کرده است. پارکر که بالاترین میانگین امتیازدهی حرفه ای را در بین این چهار نفر دارد، با داور NBA، زک زاربا، که او را “مربی” می نامد نیز صحبت کرده است. پارکر می‌گوید اگرچه او به این مقام‌های برجسته دسترسی دارد، اما سفر او به داوری در NBA هنوز آسان نخواهد بود.
او می گوید: “این فقط به این دلیل که من یک بازیکن سابق NBA هستم به من داده نمی شود.” “این با صدای بلند با من صحبت شده است. قرار نیست فقط به من داده شود.»
پارکر بخشی از برنامه داوری پایه NBA است. با پیشرفت، او به بازی های رقابتی تر ارتقا خواهد یافت. معیارهای آینده شامل مسابقات برتر AAU، بازی‌های لیگ تابستانی NBA و مسابقات G-League توسعه‌یافته است. “مسئله این است که به طور مداوم در تماس بازی عالی باشید، [being] او می‌گوید: «مکانیک و مناسب بودن.
همانطور که او ادامه می دهد، پارکر می گوید که “همدلی و همدردی بسیار بیشتری” با داوران دارد. کار آسانی نیست. همانطور که او می گوید، این یک ناسپاسی است. داور هرگز در هیچ شرایطی صد در صد حق ندارد – حداقل اگر از هواداران و بازیکنان بپرسید. اما پارکر با این کار مشکلی ندارد زیرا او کار را قدردانی می کند. این برای افراد ضعیف نیست. اما برای اوست.
او می‌گوید: «ما به‌عنوان داور، همیشه وقتی از طرفداران و اعضای خانواده صحبت‌های آشغالی دریافت می‌کنیم، به شوخی می‌گوییم: «این یک سوت است، اگر فکر می‌کنید می‌توانید کار بهتری انجام دهید، بیایید اینجا!»
پارکر توضیح می دهد که در سفر جدیدش از حمایت کامل خانواده اش برخوردار است. آنها تشویق می‌کنند و به او کمک می‌کنند تا خودش را باور کند، حتی زمانی که ممکن است تکه‌هایی از شک و تردید در مسیر راه بیفتد. او این روزها زمان زیادی را با هم تیمی های سابق خود نمی گذراند، اما معتقد است که از حمایت آنها نیز برخوردار خواهد بود. قضاوت در حال حاضر فراخوان او است.
پارکر می‌گوید: داوری به من این فرصت را می‌دهد که همچنان در زمین حضور داشته باشم. هر بار که از آنجا بیرون می روم، احساس می کنم بخشی از بازی هستم. دیدن شادی در چهره برخی از این بچه ها وقتی مربیانشان به آنها می گویند من کیستم، جالب است. این سطح احترام کمی متفاوت است.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
