به کارگران راه‌آهن ایالات متحده گفته شد که از بازرسی‌ها صرفنظر کنند زیرا سؤالات مربوط به سقوط اوهایو بالا می‌رود | خروج قطار اوهایو از ریل

در صدای فاش شده ای که توسط آبان نیوز شنیده می شود، می توان شنید که یکی از مدیران یکی از بزرگترین شرکت های ریلی ایالات متحده به یک خودروکار سابق توضیح می دهد که آنها باید از برچسب زدن واگن های ریلی برای یاتاقان های شکسته خودداری کنند. مدیر می گوید انجام این کار باعث تاخیر در سایر محموله ها می شود.

این افشاگری در حالی منتشر می شود که آژانس های فدرال در حال بررسی خروج از ریل در شرق فلسطین، اوهایو هستند. در گزارش اولیه ای که توسط هیئت ملی ایمنی حمل و نقل منتشر شد، نقص بلبرینگ چرخ به عنوان علت سقوط ذکر شد.

در اواخر سال 2016، استفانی گریفین، یک خودروساز سابق اتحادیه پاسیفیک، با نگرانی از اینکه برای برچسب زدن – یا گزارش برای تعمیر – واگن‌های ریلی تحت فشار قرار می‌گیرد، به سراغ مدیرش رفت. مدیرش به او گفت اشکالی ندارد که از بازرسی صرف نظر کند.

گریفین پرسید که آیا مدیر می تواند آن را به صورت مکتوب بیان کند. مدیر گفت: “عجیب است.” “ما 56 نفر دیگر داریم که چیزهای بدی در آنجا ندارند. قطعاً به خاطر آن دچار مشکل نخواهید شد.»

گریفین گفت: «او از دستور بد خودداری کرد [mark for repair] ماشین برای بلبرینگ چرخ بد رئیس من با آن مخالفت کرد زیرا زمان اقامت ما را افزایش داد. وقتی این اتفاق افتاد، دفاتر شرکت‌ها شروع به سرزنش مدیریت برای آزاد کردن خودروها کردند.»

زمان ماندن به زمانی اشاره دارد که قطار در یک توقف برنامه ریزی شده بدون حرکت می گذراند. گریفین گفت: «بسیار بدیهی است که مدیریت به امنیت عمومی اهمیت نمی‌دهد و فقط به دنبال خوب جلوه دادن تعداد آنها است.

گریفین همچنین مدعی شد که او و سایر کارگران هیچ آموزش رسمی برای بازرسی و تعمیر واگن‌های ریلی ندیده‌اند، و از یک کارگر مسن‌تر یاد بگیرند و بقیه را از کتاب‌های راهنمای انجمن راه‌آهن آمریکا و اداره راه‌آهن فدرال دریابند. گریفین پیشنهاد کرد که همه شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی به طور مشابه عمل کنند.

گریفین به عنوان بخشی از کارش در راه آهن، تمام واگن‌های ریلی را در سفرهای ورودی از نظر نقص بازرسی می‌کرد و برچسبی روی آن‌ها می‌زد تا واگن‌ها را به تعمیرگاه حیاط راه‌آهن بفرستد. در سفرهای خروجی، کارگران قرار بود ترمزهای بادی خودروها را چک کرده و بازرسی نهایی را انجام دهند. اما، او گفت، مدیریت، به دستور شرکت، اثربخشی کارگران در کار را تضعیف کرد.

او گفت: «مقررات در آن زمان بیان می‌کرد که یاتاقان چرخ زمانی که «نشت‌شدن قابل مشاهده» داشته باشد، بد است. اما این بسیار مبهم بود و روسا از این ابهام به نفع خود استفاده کردند. برای من، هر زمان که روغن روی یاتاقان قابل مشاهده بود. برای روسای من، آنها قطرات واقعی و اثبات نشت آن روی زمین را می خواستند.

«بیشتر کارگران راه‌آهن در حال مبارزه با یک سیستم کامل هستند که فقط به عنوان یک دستگاه پول‌ساز برای ثروتمندان وجود دارد. آن قطارها از شهرهای ما عبور می کنند، اما نه در کنار خانه های افراد ثروتمند و نه در کنار خانه های سیاستمداران ما حرکت می کنند. این یک مشکل از بالا به پایین است.»

سخنگوی اتحادیه پسیفیک در ایمیلی گفت: «هیچ چیز مهم‌تر از ایمنی کارکنان اتحادیه پاسیفیک و جوامعی نیست که به آنها خدمت می‌کنیم. یونیون پسیفیک ضبط ادعایی را ندارد و نمی تواند درباره صحت آن اظهار نظر کند.

در ادامه این بیانیه آمده است: «از کارمندان انتظار می‌رود و تشویق می‌شود تا نگرانی‌های خود را گزارش کنند، و راه‌های متعددی برای انجام این کار دارند، از جمله یک خط تلفن ناشناس 24 ساعته و 7 روز هفته و کاملاً در برابر اقدامات تلافی‌جویانه محافظت می‌شوند.»

خارج شدن فلسطین شرقی از ریل موجی از بررسی را بر روی سابقه صنعت راه آهن در مقررات زدایی و مسدود کردن قوانین ایمنی برانگیخته است.

قوانین ترمز قطار در دولت ترامپ لغو شد و احیا نشده است. مقررات مواد خطرناک به دستور صنعت راه آهن کاهش یافت. و کارگران راه‌آهن اثرات ایمنی ناشی از سال‌ها کاهش کارمندان، شرایط بد کاری و بی‌توجهی شرکت‌های راه‌آهن را به نفع سرمایه‌گذاران وال استریت محکوم کرده‌اند.

میزان خروج قطار از ریل در دهه گذشته افزایش یافته است، با دو خروج از ریل به ازای هر 1 متر مایل در راه آهن، در مقایسه با 1.71 خروج از ریل در سال 2013. در سال 2022، 818 خروج از ریل گزارش شده است که 447 واگن قطار حامل مواد خطرناک آسیب دیده یا از ریل خارج شده است. .

«راه آهن با هرگونه مقررات دولتی در مورد طول قطار مخالفت کرده است. آنها به دنبال معافیت هایی برای حذف بازرسان آموزش دیده برای نظارت بر واگن های ریلی بوده اند. و آنها از قانون کارکنان قطار عقب نشینی کرده اند.» ادی هال، رئیس ملی اخوان مهندسین و مربیان لوکوموتیو (بلت) در بیانیه ای پس از گزارش اولیه NTSB در مورد خروج از ریل فلسطین شرقی گفت.

«راه‌آهن‌ها و انجمن تجاری آن‌ها، انجمن راه‌آهن‌های آمریکا (AAR) ارتش‌هایی از لابی‌ها را در کاپیتول هیل به کار می‌گیرند که نه برای ترویج مقررات ایمنی، بلکه برای کند کردن اجرای مقررات ایمنی فدرال – یا تلاش برای حذف کامل آن‌ها».

ادوارد وایتکیند، که به عنوان رئیس بخش تجارت حمل و نقل (TTD) در AFL-CIO که نماینده اتحادیه های صنعت راه آهن است، گفت که در طول 25 سال فعالیت خود در TTD، صنعت راه آهن تمام تلاش ها برای تصویب قوانین یا قوانین را مسدود کرد. مقررات پیشرفته ایمنی

از تلاش‌ها برای رفع خستگی کارگران، فقدان برنامه‌های ایمنی اجباری منسجم، افزایش شفافیت برای مردم و اولین واکنش‌دهنده در مورد حمل قطارها، خطرات چنین قطارهای طولانی، یا ایجاد طبقاتی برای حداقل خدمه قطار، راه‌آهن همه چیز را مسدود کرد. وایتکیند گفت.

وی ادامه داد: «در اوهایو یک خروج وحشتناک از ریل طول کشید که اکنون هشدارهای بهداشت عمومی بزرگی را به صدا در می آورد تا مردم بفهمند که این صنعت بسیار مهم است. بدیهی است که اقتصاد ما به آن وابسته است، اما همچنین صنعت خطرناکی است که باید تنظیم شود.»

یکی از نگهدارنده‌های سیگنال در راه‌آهن که از ترس تلافی‌جویانه خواست نامش فاش نشود، گفت که در سال‌های اخیر کارمندان قطع شده‌اند و نگهبانان سیگنال منطقه مجبور به پوشش آن شده‌اند در نتیجه «راه‌آهن دقیق برنامه‌ریزی‌شده»، کاهش هزینه‌ها، تمدید شده است. سیستمی که منجر به کاهش 30 درصدی نیروی کار راه‌آهن‌های کلاس 1 از سال 2016 شده است.

آنها گفتند: “ما یک نگهدارنده سیگنال، نگهدارنده امداد را از دست دادیم، و آنها از 80 مایل به بیش از 100 مایل مسیر گسترش یافته اند.” ما بیش از حد کار کرده ایم. آن‌ها کارهای بیشتری را برای ما اضافه می‌کنند که بتوانیم انجام دهیم و پوشش دهیم و به جایی می‌رسد که ما فقط آزمایش می‌کنیم و دیگر تعمیر و نگهداری زیادی انجام نمی‌دهیم.»

آنها گفتند که صدها ساعت اضافه کاری تا کنون در سال جاری به دلیل کمبود کارکنان و حجم کاری زیاد کار کرده اند و این نگرانی های ایمنی ایجاد کرده است، زیرا زمانی برای همگام شدن با حجم کار یا آموزش صحیح کارکنان جدیدتر وجود ندارد.

فرصت بزرگی برای از دست دادن و نادیده گرفتن چیزها وجود دارد. فرصت بزرگی برای شکست وجود دارد. سوئیچ های از دست رفته، چیزی که در گذرگاه ها نادیده گرفته می شود … می تواند باعث خارج شدن قطار از ریل شود. یا ممکن است مردم در گذرگاه‌های راه‌آهن ضربه بخورند.»

می‌تواند فرصت‌های زیادی برای شکست فاجعه‌بار بین بخش‌های قطار که کوتاه‌نویس هستند، کارگران تعمیر و نگهداری که کوتاه‌نویس هستند و بیش از حد کار می‌کنند، بخش سیگنال که بیش از حد کار می‌کند و کم کار است، وجود داشته باشد.

“این فقط یک فرصت برای یک شکست بزرگ است. ما به اندازه گذشته چشم یا دست نداریم.»

جف کورتز، مهندس لکوموتیو بازنشسته با 40 سال سابقه در آیووا، گفت که نکات بحث صنعت راه آهن در مورد ایمنی در واکنش به خروج از ریل فلسطین شرقی گمراه کننده بوده است، زیرا این صنعت به سمت افزودن چندین واگن ریلی دیگر به قطارها گرایش داشته است و آنها را بسیار طولانی تر کرده است. که می تواند خروج از ریل را در صورت وقوع آسیب بیشتری ایجاد کند. این روند برای کاهش بیشتر هزینه ها و افزایش کارایی، با وجود نگرانی های ایمنی دنبال شده است.

کورتز گفت: «چیزی که بیشتر مردم در مورد آن صحبت نمی‌کنند و می‌تواند خسارات زیادی را کاهش دهد و ممکن است از خروج از ریل جلوگیری کند، کاهش اندازه این قطارها است. از آنجایی که با افزایش طول و وزن قطار، نیروهای داخل قطار به صورت تصاعدی افزایش می‌یابند، احتمال خروج از ریل و افزایش خسارت به طور تصاعدی افزایش می‌یابد.»

اندازه قطاری که در شرق فلسطین، اوهایو از ریل خارج شد، 150 واگن بود، که بیش از دو برابر میانگین طول قطارهای راه‌آهن اصلی از سال 2008 تا 2017 بود. در حال حاضر هیچ محدودیتی توسط اداره راه‌آهن فدرال برای طول قطار اعمال نشده است. این صنعت نگرانی های ایمنی در مورد این موضوع را رد کرده است.

«خارج شدن از ریل با قطار 5000 تنی با [a small amount of] مواد خطرناک حیوانی کاملاً متفاوت با خارج شدن از ریل قطار 18000 تنی مملو از مواد خطرناک است. به علاوه، یک قطار طولانی و سنگین راحت تر از ریل خارج می شود.

“دبیر، منشی [Pete] بوتیجیگ گفت که حدود 1000 خروج از ریل در سال وجود دارد. اگر به ناوها اجازه دهیم این قطارهای هیولایی مملو از مواد خطرناک را اجرا کنند، تعداد خروج از ریل را به 300 در سال کاهش دهیم، اما هر سال یک شهر یا شهر را منفجر کنیم: آیا این قابل قبول است؟