لایحه ای برای دائمی کردن تابستان تابستانی دوباره از تاریکی بیرون می آید

درست زمانی که خورشید پرستان امید خود را برای روزهای طولانی تری در ماه های تاریک زمستانی از دست دادند، سنا ممکن است یک تلاش دائمی برای حفظ نور روز انجام دهد.

سناتور مارکو روبیو از فلوریدا، ماه‌ها پس از آن که همان لایحه، که سنا در مارس گذشته به اتفاق آرا تصویب کرد، در پایان آخرین جلسه در مجلس درگذشت، قانون حفاظت از آفتاب را دوباره در سنا معرفی کرد. این لایحه به عمل یک ساعت به عقب برگرداندن ساعت ها به زمان استاندارد هر نوامبر پایان می دهد و باعث می شود ساعت تابستانی که در حال حاضر از ماه مارس شروع می شود، در طول سال ادامه داشته باشد.

آقای روبیو، یک جمهوری خواه، روز پنجشنبه در بیانیه ای گفت: “این رسم تغییر زمان دو بار در سال احمقانه است.” قفل کردن ساعت از حمایت گسترده دو حزبی و مردمی برخوردار است.

سناتور اد مارکی، دموکرات ماساچوست و یکی از حامیان این لایحه، گفت که آمریکایی ها “از این سنت خسته شده اند” و از کنگره خواست تا اقدام کند.

آقای مارکی در بیانیه ای گفت: «قانونی که برای اولین بار آمریکایی ها را مجبور کرد ساعت خود را دو بار در سال عوض کنند، به معنای واقعی کلمه قدیمی تر از نان برش شده است. ما در حال حاضر در کنگره این شتاب را داریم که بر اساس پیشرفتی که در طول سال‌ها به دست آورده‌ام، دو ماه شب‌های آفتابی را به تقویم همه اضافه کنیم، اما ما به جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها نیاز داریم که برای ارائه آفتاب بیشتر، لبخندهای بیشتر دور هم جمع شوند. آسمان روشن تر برای همه.»

از سال 1918، زمانی که کنگره قانون زمان استاندارد را برای ایجاد نظارت فدرال بر مناطق زمانی تصویب کرد، برگرداندن ساعت‌ها به عقب، یک مراسم آمریکایی بوده است. بنجامین فرانکلین اغلب به معرفی ایده صرفه جویی در نور روز در سال 1784 با نامه ای طنز به سردبیر یکی از نشریات پاریس که در آن پیشنهاد کرد که فرانسوی ها در طلوع آفتاب برای بیدار کردن مردم و کاهش مصرف شمع در شب، توپ شلیک کنند، اعتبار دارند.

در بیشتر قرن نوزدهم، زمان بر اساس خورشید تنظیم می‌شد و مجموعه‌ای بی‌نظم از «زمان‌های خورشیدی» ایجاد می‌کرد. در دهه 1840، راه‌آهن‌های بریتانیا زمان‌های استانداردی را برای کاهش سردرگمی در پیش گرفتند و آمریکایی‌ها نیز به زودی از آن پیروی کردند. در سال 1918، دولت فدرال شروع به تنظیم مناطق زمانی کرد و ایالات متحده اولین ساعت خواب خود را “از دست داد”.

موافقان این لایحه استدلال کرده اند که همانطور که برخی تحقیقات نشان داده است، یک تغییر دائمی باعث بهره وری، آرامش و شادی بیشتر مردم می شود. صنایع خرده‌فروشی و اوقات فراغت استدلال کرده‌اند که نور روز بیشتر می‌تواند به معنای ساعات بیشتری باشد. دیگران، از جمله بسیاری از کشاورزان، تغییر زمان را معکوس می دانند، اما طرفدار دائمی کردن زمان استاندارد هستند.

دانشمندان علوم خواب استدلال می کنند که روزهای کوتاه زمستانی شرایط خواب بهتری را فراهم می کند و با ریتم های شبانه روزی هماهنگی بیشتری دارد. در سال 2020، آکادمی پزشکی خواب آمریکا با اشاره به شواهدی مبنی بر احتمال افزایش خطر حملات قلبی و تصادفات رانندگی در روزهای پس از تغییر ساعت، خواستار لغو تغییر فنر به ساعت تابستانی شد.

تغییر ساعت سالانه ریشه در جلسات از دست رفته، تأخیر در کلاس و بلاهای زمستانی (حداقل یک بار در سال) بوده است.

وزارت حمل و نقل، که بر مناطق زمانی کشور نظارت دارد، گفت که حداقل 45 ایالت از سال 2015 قوانینی را پیشنهاد کرده اند تا یا رعایت ساعت تابستانی خود را تغییر دهند یا زمان استاندارد دائمی را تعیین کنند. هاوایی، ساموآی آمریکایی، گوام، جزایر ماریانای شمالی، پورتوریکو، جزایر ویرجین، و بیشتر آریزونا به طور کامل زمان تابستانی را کنار گذاشته‌اند، به این معنی که هرگز در بهار نور اضافی دریافت نمی‌کنند.

تاکنون، ایالت ها اجازه نداشته اند که صرفه جویی در روز را دائمی کنند.

در وب سایت وزارت حمل و نقل آمده است: «اگر ایالتی تصمیم بگیرد که ساعت تابستانی را رعایت کند، باید در تاریخ های تعیین شده توسط فدرال شروع و پایان یابد. این وزارتخانه می‌گوید که ایالت‌ها «ممکن است بر اساس قانون ایالتی، خود را از رعایت ساعت تابستانی معاف کنند»، اما می‌افزاید که «ایالت‌ها این اختیار را ندارند که انتخاب کنند در وقت تابستانی دائمی باشند».

این فرآیند ممکن است مشکل باشد. بازرس کل این وزارتخانه در گزارشی در سپتامبر دریافت که آژانس برای رسیدگی به درخواست‌های ایالت‌ها برای کاهش ساعت تابستانی مجهز نیست.

ایالات متحده در سال 1974 تلاش کرد تا تغییر ساعت را پشت سر بگذارد. اما پس از نارضایتی گسترده تنها 8 ماه پس از آزمایشی دو ساله، این کشور ساعت دائمی تابستان را کنار گذاشت و به دو بار در سال چرخاندن ساعت بازگشت.