مکرون در برابر مردم: چرا فرانسه در برابر اصلاحات بازنشستگی رئیس جمهور مقاومت می کند

اعتصابات بزرگی در فرانسه از زمانی که دولت اعلام کرد قصد دارد سن بازنشستگی را از 62 سال به 64 سال افزایش دهد، روی داد.

امانوئل ماکرون، رئیس جمهور آمریکا مدعی است که تغییرات لازم است تا سیستم بازنشستگی از نظر مالی قابل دوام باشد، زیرا مردم عمر طولانی تری دارند.

در اکثر کشورهای اتحادیه اروپا، جایی که انتظار می رود شهروندان بالای 64 سال کار کنند، بسیاری برای درک اعتراضات تلاش می کنند.

گزارشگر ما مونیکا پینا با فعالان و کارشناسان صحبت کرده است تا تصویر واضح تری برای شما به ارمغان بیاورد.

افزایش نابرابری ها

یکی از انتقادات کلیدی اصلاحات این است که آنهایی را که از نظر فیزیکی مشاغل سختی دارند مجازات می کند، زیرا کار برای مدت طولانی تری برای آنها دشوارتر خواهد بود.

افرادی که مشاغل یدی دارند نیز درآمد کمتری دارند که با امید به زندگی کمتر مرتبط است. این بدان معناست که اگر یک کارگر یقه آبی در 64 سالگی بازنشسته شود، به طور بالقوه سال های کمتری برای لذت بردن از بازنشستگی خود در سلامت کامل خواهد داشت.

در یک رالی در لیون، مونیکا با راننده تحویل‌دهنده 60 ساله سلیم اواگد ملاقات می‌کند.

او به ما می‌گوید: «سرعت در حال افزایش است، «…اما بدن ما به سرعت ادامه نمی‌دهد. به همین دلیل است که تا 60 سالگی یا بیشتر کار کردن سخت است.

او می افزاید: «از ما خواسته می شود که از خانواده خود لذت نبریم. […] هیچ چیز انسانی در محاسبات آنها وجود ندارد.

آیا زنان شکست خواهند خورد؟

زنان همچنین ادعا می کنند که به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار می گیرند زیرا بسیاری از آنها به دلیل فرزندان دچار وقفه شغلی می شوند. این اغلب با کار پاره وقت دنبال می شود، به این معنی که رسیدن زنان به تعداد مورد نیاز حق بازنشستگی ممکن است طول بکشد.

دولت مکرون مدعی است اصلاحات آنها با افزایش حداقل نرخ بازنشستگی، نابرابری های موجود را کاهش می دهد. منتقدان آن می گویند که مشخص نیست چه کسی واجد شرایط خواهد بود.

بر اساس قوانین فعلی، حقوق بازنشستگی زنان فرانسه در حال حاضر 40 درصد کمتر از حقوق بازنشستگی است، زیرا نابرابری دستمزد تأثیر منفی بر بازنشستگی دارد.

راه های دیگر اصلاح؟

مونیکا به پاریس سفر می کند تا با برونو پالیر، کارشناس سیستم های بازنشستگی در دانشکده علوم سیاسی صحبت کند.

برونو توضیح می دهد که چرا برخی در اروپا ممکن است خشم فرانسه را درک نکنند.

یک سوئدی یا یک آلمانی ممکن است بگوید: “آنها هرگز کار نمی کنند، آنها 35 ساعت در هفته کار می کنند […] اما در واقع، این تراکم حجم کار وجود دارد. این بدان معناست که مطمئناً سال‌های کمتر کار شده، افراد کمتری در کار هستند و در نتیجه، کسانی که کار می‌کنند باید سخت‌تر کار کنند.»

او پیشنهاد می کند که به جای افزایش سن بازنشستگی، مکرون می تواند با افزایش مبلغ پرداختی در مشارکت های اجتماعی، حساب ها را متعادل کند.

او می افزاید: «اما بدیهی است که دولت نمی خواهد این کار را انجام دهد. “این تابو است.”

در حال حاضر، مبارزه همچنان ادامه دارد، زیرا اتحادیه ها برای اعتصاب در ماه مارس برنامه ریزی می کنند.