شاهد دادستان در دادگاه پسران مغرور پیچیدگی های پرونده را نشان می دهد

در حالی که شهادت جرمی برتینو، شاهد ستاره دولت در دادگاه فتنه پسران مغرور، در این هفته به پایان رسید، لحظه‌ای بود که چالش‌هایی را که دادستان در طول روند ماراتن با آن مواجه بود، متبلور کرد.

به مدت پنج روز، آقای برتینو – پسر مغرور سابق از کارولینای شمالی – به هیئت منصفه گفت که چگونه گروه راست افراطی پس از انتخابات 2020 در یک نوع وحشت جمعی فرو رفت و در نهایت تلاش کرد جوزف آر. بایدن جونیور را از قدرت گرفتن باز دارد. با خدمت به عنوان “نوک نیزه” در حمله به ساختمان کنگره در 6 ژانویه 2021.

شامگاه سه‌شنبه، دادستان‌ها به دنبال نقطه‌گذاری شهادت او با پرسیدن آخرین نظرات او در مورد اتهام اصلی این پرونده بودند: اینکه پنج پسر مغرور در حال محاکمه به توافق رسیده‌اند تا از زور فیزیکی برای جلوگیری از انتقال قدرت ریاست‌جمهوری استفاده کنند.

در طول چندین سوال، آقای برتینو – که در روز حمله در خانه خود در کارولینای شمالی بود – تصدیق کرد که هرگز از برنامه‌های پسران مغرور برای 6 ژانویه آگاه نبوده است. هدف: جلوگیری از رئیس جمهور شدن آقای بایدن. او به این نتیجه رسید، او نه از طریق برخورد خاصی با هموطنان خود، بلکه از طریق “مکالمات انباشته” منتهی به حمله ادامه داد.

در حالی که پاسخ هایی که او ارائه کرد برخی از بهترین شواهدی بود که دولت در نزدیک به هفت هفته محاکمه ارائه کرده بود، آنها همچنین توصیفی غیرعادی از یک توطئه جنایتکارانه بودند. نورم پتیس، یکی از وکلای مدافع این پرونده، بلافاصله با طرح اعتراض، توافق بی‌شکل توصیف شده توسط آقای برتینو را «نوعی نئو فرویدی ناخودآگاه» توطئه خواند.

زمان حضور آقای برتینو در غرفه چندین چیز را برای هیئت داوران فراهم کرد، از جمله آغازگری در مورد فرهنگ منحصر به فرد خشونت آمیز پسران مغرور. اما همچنین بر آنچه که مطمئناً به عنوان مهمترین سؤال در این پرونده ظاهر می شود تأکید کرد: آیا دادستان می تواند ثابت کند که متهمان – انریکه تاریو، اتان نوردین، جوزف بیگز، زاخاری رل و دومینیک پزولا – به توافقی دست یافتند که با خشونت در صدور گواهینامه انتخابات اختلال ایجاد کند. در 6 ژانویه در داخل ساختمان کاپیتول برگزار می شد؟

محاکمه در دادگاه منطقه فدرال در واشنگتن، در ژانویه آغاز شد، زمانی که دادستان های فدرال آقای تاریو را که زمانی رهبری پسران مغرور را رهبری می کرد و چهار متهم دیگر را متهم به حمله به “قلب دموکراسی ما” کردند – انتقال قانونی قدرت ریاست جمهوری دفاع همیشه استدلال کرده است که شواهد کمی وجود دارد یا هیچ مدرکی وجود ندارد که این پنج مرد برای انجام کاری توطئه کردند، چه رسد به اینکه قانونگذاران را از تأیید نتایج انتخابات بازدارند.

مدت‌ها قبل از شروع محاکمه، دادستان‌ها فهمیدند که باید تا حدودی در اثبات یک توطئه خلاقیت به خرج دهند. دلیلش این است که علیرغم شواهد زیادی که دولت در این پرونده جمع آوری کرد – از جمله بیش از 500000 پیام متنی رمزگذاری شده – بازرسان هرگز اسلحه دودی پیدا نکردند که به طور قاطع نشان می داد که پسران مغرور برای کمک به رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ برای ماندن در سمت خود برنامه ریزی کرده اند.

در عوض، دادستان آقای برتینو، پسر مغرور سابق کچل و ریشو و تنها عضو گروه را که تاکنون به اتهام توطئه فتنه‌انگیز اعتراف کرده است، پیدا کرد و به امید دریافت مجازات سبک‌تر با دادستان همکاری می‌کند. آقای برتینو با تفسیر پیام‌ها برای هیئت منصفه و با ارائه دیدگاه‌های خود در مورد پسران مغرور، به ایجاد یک مورد استنباطی کمک کرد که پنج متهم با هم کار کردند تا به خشونت روند دموکراتیک را زیر و رو کنند.

او شهادت داد که فرهنگ خشونت و استیصال فزاینده پسران پس از انتخابات با نتایج فاجعه‌بار همراه شد. او گفت، حتی اگر هیچ دستور صریحی برای حمله به ساختمان کنگره در 6 ژانویه وجود نداشته باشد، اعضای این گروه احساس می‌کنند که توافقی ضمنی برای متحد شدن در آن روز و رهبری در جلوگیری از ورود آقای بایدن به کاخ سفید وجود دارد.

آقای برتینو گفت: “من انتظار داشتم که آنها کشور را به هر وسیله ای که لازم باشد، حتی از جمله خشونت، نجات دهند.”

دادستانی در محاکمه استوارت رودز، رهبر شبه نظامیان سوگند که در ماه نوامبر به همراه یکی از ستوان های ارشدش به فتنه انگیزی محکوم شد، از استراتژی مشابهی استفاده کرد. اگرچه شاهدان دولت مکرراً شهادت دادند که نگهبانان سوگند هیچ برنامه‌ای برای هجوم به کاپیتول نداشتند، دادستان‌ها هیئت منصفه را متقاعد کردند که آقای رودز به توافق ناگفته‌ای با هم‌مدافعان خود در راه‌اندازی حمله دست یافته است.

از برخی جهات، شواهد علیه پسران مغرور قوی‌تر از سوگند نگهبانان بوده است.

در ابتدای شهادتش، آقای برتینو به هیئت منصفه گفت که خشونت فیزیکی در تار و پود پسران مغرور ایجاد شده است، و توضیح داد که چگونه این گروه اغلب دشمنان خود را به اقدامات تجاوزکارانه تحریک می‌کند و سپس تلافی می‌کند و ادعا می‌کند که شرایط اخلاقی بالایی دارد.

او همچنین گفت که با نزدیک‌تر شدن پیروزی آقای بایدن به صدور گواهینامه نهایی، رهبران ارشد این گروه به طور فزاینده‌ای نگران بودند که «زمان برای نجات کشور رو به اتمام است». او توضیح داد که پسران مغرور باید در تشویق حامیان آقای ترامپ برای انجام آنچه که او به عنوان “انقلاب همه جانبه” توصیف می کند، رهبری کنند.

خود در 6 ژانویه، آقای برتینو – که از جراحات چاقو در جریان تجمع قبلی طرفدار ترامپ متحمل شده بود، بهبود می یافت – در حالی که گروهی از مردم کاپیتول را با پیشروی “پسرهای مغرور” به طور دیوانه وار با آقای تاریو رد و بدل می کردند. آقای برتینو به آقای تاریو ابراز غرور و شگفتی کرد و آشکارا امیدوار بود که آشوبگران نانسی پلوسی رئیس مجلس را ردیابی کنند.

او نوشت: “برادر، تو می دانی که ما این اتفاق را انجام دادیم.” من امروز به کشورم افتخار می کنم.

آقای تاریو پاسخ داد: می دانم.

اما آقای برتینو از یک شاهد ایده آل برای دادستانی دور بود. در بازجویی متقابل، دفاعیات فاش کرد که در مصاحبه‌های قبلی با دولت، او مکرراً به بازپرسان گفته بود که پسران مغرور هیچ‌گاه برنامه‌ای واضح برای توقف صدور گواهینامه انتخاباتی نداشتند و خود او هرگز به طور کامل انتظار نداشت که خشونت در 6 ژانویه رخ دهد.

تحت سؤالات بعدی دولت، آقای برتینو سعی کرد اظهارات قبلی خود را با بیان این که در آن زمان دروغ می‌گفت و به دنبال “حفاظت از خودم و محافظت از دیگران از هر گونه مشکلی” بود، توضیح دهد. در ابتدا، او به هیئت منصفه گفت، «سعی می‌کرد تا چیزها را طوری شکل دهد که ما بی‌گناه به نظر می‌رسیدیم» و می‌خواست «روایت» را تقویت کند که حمله به کنگره «همه خودجوش بود».

او گفت: “این چیزی است که ما به همه می رساندیم.” اما با نگاهی به گذشته، می‌دانم که این درست نیست.»

او در نهایت ادعا کرد که حقیقت این بود که آقای تاریو اغلب چیزهای نزدیک به جلیقه را بازی می کرد، بنابراین تعجب آور نبود که پسران مغرور سطح پایین تر مانند او از برنامه ریزی رهبران ارشد گروه بی اطلاع بودند.

او همچنین گفت که معتقد است که او و متهمان در واقع به توافقی – هرچند ضمنی – برای توقف اجباری صدور گواهینامه انتخابات منعقد کرده اند.

آقای برتینو گفت: «معمولاً می‌دانستیم که اگر همه چیز شکست بخورد، چاره‌ای جز ورود به یک جنگ داخلی، یک انقلاب وجود ندارد. “این یک موضوع مشترک گفتگو در همه چت هایی بود که من در آن حضور داشتم.”