دیدگاه گاردین در مورد مقایسه های اقتصادی: ظهور لهستان به خاطر تقصیرهای ما نیست | سرمقاله

دبلیوپس از امضای معاهده رم در سال 1957 توسط شش کشوری که جامعه اقتصادی اروپا را تأسیس کردند، ایتالیا تا حد زیادی فقیرترین عضو بود. این یک موهبت بود نه یک بار. با پایه تولید کم هزینه و با کیفیت و کاهش تعرفه ها در داخل بلوک، ایتالیا به یک بازیگر صنعتی اروپایی تبدیل شد. پول نقد از بروکسل به تقویت اقتصاد کمک کرد، اما کارگران مزرعه نیز برای یافتن کار در کارخانه ها حرکت کردند. تا سال 1987 ایتالیا داشت سبقت گرفتن، لحظه ای که سبقت گرفتن از بریتانیا از نظر درآمد سرانه را جشن گرفت. با این حال در سال 2021، تولید ناخالص داخلی سرانه ایتالیا تقریباً 10 درصد کمتر از بریتانیا بود.

عقب نشینی اقتصادی آسان تر از جلوتر ماندن است. این باید سیاستمداران را از مطالعه بیش از حد نرخ رشد باز دارد. با این حال، این همان چیزی است که سر کیر استارمر با هشدار خود مبنی بر اینکه بریتانیا به زودی “از لهستان سبقت می گیرد” تلاش کرد. سر کیر تصور می کرد که رای دهندگان بریتانیایی با این که خود را از نظر تصوری فقیرتر از مردم یک کشور کمونیستی سابق ببینند، تحقیر خواهند شد. اما رهبر حزب کارگر روان رنجوری را برملا کرد که شاید بیشتر از مردم او را درگیر خود کرده است.

رشد مهم است، اما ممکن است آن چیزی نباشد که واقعا برای مردم اهمیت دارد. آنها همچنین در ظهور یک کشور، عیب ملت خود را نمی بینند. از برخی جهات، لهستانی ها هرگز آن را به این خوبی نداشته اند. اما لهستان بر اساس ارقام سال 2021، تنها با پرتغال برابری می کند و نصف درآمد سرانه ایالات متحده است. بریتانیا و فرانسه حدود 70 درصد از رقم ایالات متحده هستند، در حالی که آلمان به 80 درصد رسیده است. الگوی توسعه لهستان کثیف بوده است. بانک جهانی می گوید 36 شهر از 50 شهر اروپایی آلوده در لهستان هستند، در حالی که غنایم رشد به طور مساوی تقسیم نمی شود. همه گروه‌های درآمدی از انتقال پس از 1989 به دست آوردند، اما 1 درصد بالا تقریباً یک چهارم تمام مزایا را دریافت کردند در حالی که نیمه پایینی جامعه تقریباً یک هشتم را به دست آوردند.

جوامع روستایی لهستان که یکی از کم شهری ترین جوامع اروپاست، می توانند احساس کنند که از فرصت های رشدی که شهرها ارائه می دهند، بریده اند. این خیلی آشنا به نظر می رسد. همینطور این واقعیت که لهستان موفقیت خود را بر اساس قراردادهای کار ارزان قیمت و صفر ساعته ایجاد کرد. برخی معتقدند که افزایش کار موقت به کاهش نرخ زاد و ولد آن کمک کرده است. این توسعه نابرابر یکی از دلایل ظهور حزب حاکم راست پوپولیستی قانون و عدالت (PiS) است.

از حمایت لهستان از اوکراین استقبال می شود. این کشور خود را وارث «عصر طلایی» 500 سال پیش می‌داند، زمانی که از بالتیک تا دریای سیاه امتداد داشت. اما به مصرف بالا، زنجیره تامین اروپا و وسعت اتحادیه اروپا وابسته شده است. اعتقاد متعصبانه به این ایده که موفقیت آن فقط در خانه است، باعث شده است که ورشو دستی را که به آن غذا می‌دهد گاز بگیرد. حزب حاکم تعهد اتحادیه اروپا به حاکمیت قانون را نادیده گرفته است. در پاسخ، بروکسل 75 میلیارد یورو از بودجه مورد نیاز خود را مسدود کرد. رهبران لهستان مخالف پیوستن به ارز واحد هستند که سیاست های مالی و پولی را محدود می کند، شاید به این دلیل که مشکلات ایتالیا با پیوستن به یورو آغاز شد و نتوانست هزینه های نیروی کار خود را کاهش دهد.

باورش سخت است که سر کیر بخواهد استقلال لهستان از بروکسل را تشویق کند. لهستان محدودیت‌های توسعه اقتصادی را نشان می‌دهد، جایی که همه چیز ارزش دارد، به جز آنچه زندگی را ارزشمند می‌کند. درخواست حزب کارگر از رقابت با لهستان برای توجیه یک ماموریت رشد مبهم، نشان می‌دهد که حزب چقدر در مورد چگونگی دستیابی به اهداف بسیار برتر یعنی به حداکثر رساندن رفاه و کاهش نابرابری‌ها صحبت نمی‌کند.