طعم موفقیت: چگونه برندهای نوشیدنی بریتانیایی افق خود را گسترش می دهند | جهانی شدن با تجارت

فرهنگ میخانه های بریتانیا و سنت های آن در دم کردن و تقطیر، از جین لندن گرفته تا ویسکی اسکاتلندی، مدت هاست که نوشیدنی ها را به یک صادرات بین المللی قابل توجه تبدیل کرده است، و این صنعتی است که کارآفرینان هنوز هم می توانند در آن پیشرفت کنند. بنابراین، برای ایجاد یک برند جدید نوشیدنی بریتانیایی، چه الکلی یا غیر الکلی، چه چیزی لازم است و سپس بقیه جهان در مورد آن هیجان زده شوند؟ ما با سه کسب و کار کوچک و متوسط ​​در بریتانیا ملاقات کردیم تا متوجه شویم.

جوئل دراموند، بنیانگذار شرکت Drop Bear Beer، یک تولیدکننده غیرالکلی (0.3-0.5٪ ABV) در سوانزی، می‌گوید: «فکر نمی‌کنم برای تبدیل شدن به یک برند نمادین ولزی، نرگس روی قوطی‌هایمان بگذاریم. آبجو صنایع دستی “مهم ترین چیز برای ما طعم است: و ما یک محصول طعم عالی داریم. ما می خواهیم مشاغل پایدار در ولز ایجاد کنیم، از مواد اولیه ولزی تا جایی که می توانیم استفاده کنیم و از جوامع حمایت کنیم. ما یک تجارت ولزی هستیم و افتخار می کنیم – اما نمی خواهیم فقط به فروش محصول خود در اینجا محدود شویم.

دراموند Drop Bear را به همراه دوست دخترش سارا مک ننا که استرالیایی است، تأسیس کرد. (به هر حال، “خرس قطره ای” یک نژاد خیالی از کوآلای گوشتخوار است که استرالیایی ها از هشدار دادن به گردشگران در مورد آن لذت می برند. دراموند آه می کشد: “من شخصاً حدود چهار ماه آن را باور می کردم!”) محصولات آنها بیش از 20 جایزه برنده شده است. از جمله جوایز طعم عالی، و این شرکت دارای گواهینامه B Corp است، به این معنی که استانداردهای بالا و تایید شده برای پایداری را برآورده می کند.

این زوج با ترک شغل خود به عنوان مدیر پروژه، دراموند در یک آژانس ترجمه و مک ننا در دولت محلی، و پس انداز خود را در Drop Bear در سال 2019 ترک کردند. ایده ایجاد آبجوهای غیرالکلی با عمق طعم و گرافیک عجیب و غریب. سه سال قبل از نوشیدن آبجو به ذهنشان خطور کرده بود که در حال استراحت بودند. دراموند می‌گوید: «در مکان‌هایی که خنک‌ترین آبجو را می‌توان تصور کرد، آب پرتقال یا قهوه به ما پیشنهاد می‌شود. ما نمی‌توانستیم آبجوی بدون الکل تهیه کنیم.»

پس از تحقیقات بازار و آزمایش‌های موفقیت‌آمیز در ساخت دم‌نوش خانگی بدون الکل، دراموند به دنبال یک آبجوسازی حرفه‌ای بود. من دستور العمل های خود را برای او گرفتم و مطمئن شدم که آنها از نظر تجاری مقیاس پذیر هستند. ما چیزی می‌خواستیم که بتوانید در سوپرمارکت بفروشید.» مجموعه Drop Bear اکنون نه تنها در سراسر انگلستان بلکه در اسپانیا، هلند، فنلاند، استرالیا و نیوزلند نیز در دسترس است.

دراموند می‌گوید: «ما صادرات آبجو خود را در طول همه‌گیری آغاز کردیم. زمانی که بسیاری از خرده‌فروشان پیشنهادات محصول خود را بررسی نمی‌کردند، این راهی برای ما بود که گسترش پیدا کنیم.

دراموند و مک‌ننا که توسط عمده‌فروشان و توزیع‌کنندگان در بازارهای خارج از کشور مورد بررسی قرار گرفتند، باید تصمیم بگیرند که با کدام یک شریک شوند. دراموند می‌گوید: «ما گفتگوهای مفصل زیادی داشتیم تا مشخص کنیم که آیا همکاری برای ما مناسب است یا خیر. ما همچنین باید واقعاً به الزامات هر کشور برای برچسب‌گذاری نگاه می‌کردیم، زیرا بازارهای مختلف به چیزهای متفاوتی نیاز دارند.»

دولت ولز از این برند در شناسایی “پیروزی های سریع” و اهداف بلندمدت صادرات حمایت کرد. Drop Bear برای ساخت بزرگترین کارخانه آبجوسازی بریتانیا که صرفاً نوشیدنی‌های غیر الکلی تولید می‌کند، بودجه جذب کرده است، که قرار است در سپتامبر امسال افتتاح شود. دراموند می گوید: “ما می خواهیم با پسران بزرگ رقابت کنیم.” و ما می خواهیم برای درازمدت اینجا باشیم.

یکی از شرکت‌هایی که قبلاً به این هدف دست یافته است Beyond the Bean است که توسط جم و نیکی راجرز در سال 1997 تأسیس شد. شرکت مستقر در بریستول در شربت‌ها، اسموتی‌ها و فراپه‌ها برای تجارت قهوه تخصص دارد و همچنین دارای مارک خاص چای‌های طعم‌دار است. .

این کسب و کار پس از اینکه راجرز زمانی را صرف مدیریت یک تجارت قهوه سیار کرد و شکافی را در بازار مشاهده کرد، به وجود آمد. مدیر عامل Jem می گوید: «ما شروع به فروش به برندهایی کردیم که در آن زمان خاص بودند، مانند اولین Coffee Republic و اولین دو فروشگاه Costa Coffee. آنها در یک دوره کوتاه به شدت رشد کردند و ما خوشبختانه یکی از تامین کنندگان کلیدی بودیم که از ابتدا آنجا بودیم. این شرکت در حال حاضر زنجیره های خیابان های مرتفع و کافه ها، کافه ها، هتل ها و رستوران های مستقل را در سراسر جهان عرضه می کند.

هنوز مستقل و تحت کنترل مالکان، کد لباس غیررسمی و فرهنگ غیر سلسله مراتبی Beyond the Bean به راحتی بر حرفه حرفه ای بودن که شاهد رشد کسب و کار به نزدیک به 50 کارمند بوده است، می نشیند و محصولات خود را در 42 کشور به فروش می رساند.

کنراد وایتلی، مدیر فروش بین المللی این شرکت، بر استراتژی صادرات آن نظارت دارد. او می‌گوید: «من مرتباً با مشاور خود در وزارت تجارت بین‌الملل (DIT) ملاقات می‌کنم، که ما را از ابتکارات جدید مانند کمک‌های مالی، مأموریت‌های تجاری یا فرصت‌ها در نمایشگاه‌های جهانی آگاه می‌کند. ما یک بررسی فصلی داریم که می‌توانیم به بازارهایی که می‌خواهیم وارد شویم نگاهی بیندازیم و به او بگوییم که در کجا موانع تجاری پیدا می‌کنیم. او همچنین به ما در مورد توسعه محصول مشاوره داده است.

یکی از راه‌هایی که Beyond the Bean توزیع‌کنندگانی مانند عمده‌فروشان قهوه را انتخاب کرده است، با کمک تماس‌های DIT روی زمین است که به انجام بررسی‌های لازم کمک می‌کنند. این دپارتمان همچنین از شرکت برای نمایش و برقراری تماس در گلفود، یک نمایشگاه تجاری بزرگ در دبی حمایت کرد، که از آنجا توانست کسب و کار جدیدی را به دست آورد و در سراسر خاورمیانه گسترش یابد. جم می گوید: «بزرگترین عامل موفقیت ما در خارج از کشور، یافتن شریک مناسب است. تیم ما زیاد سفر می‌کند، ما در رویدادهایی هستیم که باید در آن شرکت کنیم، و زمان زیادی را با مشتریان و مخاطبین خود می‌گذرانیم. صنعت قهوه ماهیت بین‌المللی دارد و کسب‌وکارهای زیادی که توسط مالکان هدایت می‌شوند – و همچنین بسیار سرگرم‌کننده است.»

یکی دیگر از مشاغلی که به بازارهای بین المللی راه یافته است، کارخانه تقطیر جزیره هریس، در هبریدهای بیرونی است. سیمون ارلانگر، مدیر عامل، زمستان اوایل سال 2015 را به یاد می آورد، زمانی که ساخت کارخانه تقطیر در حال اتمام بود. او می‌گوید: «ما بدترین طوفان‌ها را در طول تاریخ داشتیم. هنگامی که ما در حال نصب سقف بودیم، سرعت باد بیش از 100 مایل در ساعت بود. اما کارخانه تقطیر زنده ماند و ما فکر کردیم که این یک فال نیک بود. اگر می توانستیم آن یکی را تحمل کنیم، می توانستیم هر طوفانی را پشت سر بگذاریم. و این یک داستان موفقیت آمیز بوده است.»

در حالی که این تجارت در نهایت به یک کارخانه تقطیر ویسکی تبدیل خواهد شد، محصول افتتاحیه یک جین ممتاز با ویژگی محلی مشخص است: نت های گیاهی دریایی خود را از تزریق کلپ شکر، جلبک دریایی که با دست از آب های اطراف جزیره برداشت می شود، به دست می آورد. یک غواص

ارلانگر می گوید که این کارخانه تقطیر ایده بنیانگذار آن، اندرسون باکول، «یک انگلیسی-آمریکایی بود که نیم قرن پیش جزیره ای را در سواحل هریس خرید. «در آن زمان، او دید که جمعیت هریس از حدود 4000 به کمتر از 2000 نفر رسید، زیرا جوانان به دنبال کار رفتند و برنگشتند. و او می خواست برای آن کاری انجام دهد.

ارلانگر درباره این پروژه می‌گوید: «ما می‌دانستیم که این یک چالش خواهد بود، زیرا ساخت یک کارخانه تقطیر در یک جزیره دورافتاده هزینه‌ای بسیار بیشتر از آن در سرزمین اصلی دارد. سرمایه گذاران خصوصی و بودجه عمومی

یکی از اهداف ایجاد 25 شغل پایدار برای مردم محلی (در جامعه ای که جمعیت در سن کار آن تنها حدود 700 نفر است) بود. در سال 2022، کارخانه تقطیر جزیره هریس در حال حاضر 40 نفر را استخدام کرده است و قرار است رشد کند. هدف دیگر ایجاد اشتغال به طور غیرمستقیم، از طریق تقویت گردشگری به این جزیره بود که بیشتر به دلیل پارچه توید هریس شناخته شده است.

صادرات همیشه برای یک کارخانه تقطیر صنایع دستی در چنین منطقه کوچکی کلیدی بود، و Erlanger و تیمش موفق شده اند جزیره هریس جین را وارد 23 بازار بین المللی کنند. ارلانگر می گوید برای برخی از مهم ترین بازارها، کارخانه تقطیر از کمک DIT بهره می برد.

او می گوید: «در آمریکای شمالی DIT به ویژه مفید بود. آنها برای تبلیغ ما رویدادهای مطبوعاتی ترتیب دادند. آنها در حمایت از ما بسیار خوب عمل کرده اند و در تماس نزدیک بوده اند. آنها همچنین می توانند در مورد مسائلی مانند کاغذبازی مشاوره دهند.” ارلانگر می گوید که درست کردن کارها در آن قسمت از جهان بسیار مهم بود. ایالات متحده بزرگترین بازار جین ممتاز در جهان است و کانادا در پنج رتبه اول قرار دارد و به سرعت در حال رشد است.

فروش این برند در دو سال گذشته 40 درصد رشد کرده است و بازار چین – “هنوز توسعه نیافته است. [for gin]، اما به سرعت از یک پایگاه کوچک رشد می کند” – بعدی در کارت های شرکت است.

ارلانگر می گوید: «ما مطلقاً نمی خواهیم در هر سوپرمارکتی باشیم. اما ما می خواستیم چیزی از این جزیره زیبا را در یک بطری ثبت کنیم و آن را به دنیا ارسال کنیم.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره شروع صادرات کالاها و خدمات، و اینکه چه منابعی برای کسب و کار شما در دسترس است، به great.gov.uk مراجعه کنید.