برای بدبینی وقیحانه، من در 40 سال گذشته چیزی شبیه نقشه سوناک ندیده ام | ویل هاتون

تیتصور حزب محافظه‌کار این است که کشور است، برای کشور صحبت می‌کند و حافظ ارزش‌های واقعی کشور است. ترکیبی از یک سیستم رای‌دهی اول، یک اپوزیسیون تقسیم‌شده و غالباً نه چندان قابل انتخاب و یک رسانه انعطاف‌پذیر مطمئناً به این معنی است که اغلب در دولت حضور دارد، بنابراین ظاهراً خودبزرگ بینی را تضمین می‌کند.

اما این بدان معنا نیست که غرور موجه است. بریتانیا کشوری ذاتاً مترقی، سخاوتمند و منصف تر از آن چیزی است که حزب راست ما تصور می کند. اما برای یک سیاستمدار جاه طلب محافظه کار، نادرست بودن معادله اهمیتی ندارد. آنچه اهمیت دارد حسن نیت نمایندگان مجلس و انجمن های حوزه انتخابیه است. آنها نه تنها در اتاق پژواک قبیله ای محافظه کار به عنوان نمایندگانی برای افکار عمومی جریان اصلی دیده می شوند، بلکه رای دهندگانی هستند که رهبری حزب و در نتیجه نخست وزیری را اعطا می کنند. آنها را در کنار خود داشته باشید و نخست وزیری از آن شماست.

بنابراین، صدراعظم، ریشی سوناک، باید فکر می کرد که بودجه بهاری را تهیه می کرد که نشانه های بارز آن فریب مالی، بدبینی سیاسی و فقدان حیرت انگیز تخیل بود. او خود را به گونه ای نشان داد که گویی در تنگنا قرار دارد، اما در حقیقت او در هر چیزی بود جز. افزایش تورم پیش‌بینی‌شده به 7.2 درصد و کاهش آهسته پس از آن، در تعامل با سیاست از پیش اعلام‌شده او مبنی بر مسدود کردن کمک‌های مالیات بر درآمد و بهبود اقتصادی قوی‌تر از آنچه انتظار می‌رفت، به این معنی است که وام‌گیری به میزان حیرت‌انگیز 72 میلیارد پوند کمتر در چهار دوره آینده خواهد بود. سال ها بیش از آنچه که در اکتبر گذشته فکر می کرد. کسری بودجه پیش بینی شده در چهار سال آینده کمترین میزان در 25 سال گذشته خواهد بود. آن هنگفت چگونه باید تخصیص داده شود؟

انتخاب های جدی در دسترس بود، اما سوناک ما را به احمق گرفت. او فرض می‌کرد که کاهش 5 درصدی عوارض سوخت، برداشتن آستانه سهم بیمه ملی و وعده کاهش یک پنی از نرخ استاندارد مالیات بر درآمد در سال 2024، عموم مردم و به‌ویژه پشتیبان‌های او را فریب می‌دهد تا فکر کنند او یک مالیات است. برش صدراعظم این، حتی در شرایطی که افزایش مالیات‌ها به بالاترین حد پس از جنگ رسیده است. او که آنها را به این فکر انداخت که تا آنجایی که ممکن است در چارچوب محدودیت‌های مصنوعی خود انجام می‌دهد، با نمایندگان محافظه‌کار که با خوشحالی برگه‌های سفارش خود را تکان می‌دهند، می‌توانست بی‌خبر بگذارد، و با اعتراض کم، بزرگترین کاهش درآمد خانوار در 66 سال گذشته را رقم بزند. این فریب تظاهر به فضیلت بود.

او امیدوار بود که این رژه ارادت او به فضایل تاچری در زمینه صرفه جویی، کاهش بدهی و تعهد به «مسئولیت مالی»، بیشتر شهرت خود را در حوزه انتخابیه خود تقویت کند. البته، این اصول باید به این معنی باشد که او باید 30 میلیارد پوند سرمایه مالی را که تنها در این سال می توانست انجام دهد، جمع آوری کند. اما هر گزینه مثبت سرسختانه رد شد.

پیش‌پرداخت برای ارتقای سطح به‌طور جدی، برای گرفتن جایزه اقتصادی 2.5 تریلیون پوندی بزرگ‌تر در زمان یک نسل؟ شانسی وجود ندارد – حتی ذکر نشده است. افزایش مجموع هزینه های نقدی ادارات برای جبران تورم بالاتر، بنابراین از تکرار ریاضت جورج آزبورن جلوگیری می شود؟ آن را فراموش کنید – و سوناک تا زمان انتخابات داور سیاست دولت خواهد بود، زیرا دپارتمان های مختلف از او خواهند خواست تا قدرت هزینه ای را که در اکتبر گذشته تصور می کردند بازگرداند. به طرز شگفت انگیزی، حتی هزینه های دفاعی نیز با کاهش واقعی در سال های 2022-23 مواجه خواهد شد. افزایش اعتبار جهانی یا وعده شاخص‌سازی مزایا برای جبران تورم بیشتر در حالی که خانواده‌ها با فقر واقعی مواجه هستند؟ به هیچ وجه – اینها فقرای بی لیاقتی هستند که به سختی رای می دهند و اگر رای دهند به حزب محافظه کار رای نمی دهند. آنها می توانند در باد بپیچند.

تنها چیزی که اهمیت داشت این بود که با حسادت از آن احتکار محافظت کنیم، هیچ حمایتی از نخست وزیر تحت محاصره در سیاست شاخص خود ارائه نکنیم و هیچ کمک اضافی به میلیون ها خانواری که با جهش 800 پوندی بیشتر در صورتحساب های انرژی در زمان برداشته شدن سقف قیمت در ماه اکتبر روبرو هستند، ارائه نشود. این پول برای کاهش مالیات در سال 2024 با هدف خرید حزب محافظه کار در انتخابات و سوناک نخست وزیری در نظر گرفته شده است. برای بدبینی وقیحانه، من در بیش از 40 سال اظهار نظر در مورد بودجه، شاهد چنین چیزی نبودم.

بدتر از آن، کاهش مالیات افزایش یافته است تا به آلفا و امگا سیاست تبدیل شود – جایگاهی که آنها در تئوری یا عمل شایسته آن نیستند. بسیاری از اقتصادهای با مالیات بالا عملکرد بسیار خوبی دارند. آنچه باعث رشد می شود، ایده ها، دسترسی به بازارهای باز و رو به رشد، شرکت های با مدیریت خوب، موسسات مناسب، کارگران آموزش دیده، امور مالی هوشمند و بلندمدت، رهبران الهام بخش و دولت باهوش و مبتکر است که وسواس زیادی برای محدود کردن بدهی ندارند. اکثر این کارها دولت به سادگی قادر به انجام سیستماتیک یا حتی درک فکری نیست.

قرار دادن مقداری عضله پشت تراز کردن یا رانندگی به صفر خالص می تواند کاتالیزور باشد، اما هیچ کدام متعلق به Sunak یا حزب در کل نیست. در واقع، در زمینه های کلیدی، ما به عقب می رویم. دفتر مسئولیت بودجه یک حکم قاطع در مورد اینکه چگونه برگزیت باعث سقوط صادرات و واردات ما از اتحادیه اروپا شده است، صادر کرد. این محاسبه می کند که سهم تجارت در تولید ناخالص داخلی بریتانیا از سال 2019 12 درصد کاهش یافته است – دو و نیم برابر بیشتر از هر کشور دیگر G7.

برگزیت دلیلی است که از راه دور با هیچ یک از معاملات تجاری بسیار تحسین شده خارج از اتحادیه اروپا جبران نمی شود. کاهش تجارت باعث کاهش رشد می شود – و انگیزه شرکت ها برای افزایش بهره وری را ضعیف می کند. بد و بد، اگرچه حاکمیت سکوت در مورد برگزیت – که بسیار شامل شما، حزب کارگر می شود – به این معنی است که آسیب بدون توجه و بدون انتقاد باقی می ماند.

ما توسط مدعیان بیش از حد غیرخلاق اداره می‌شویم که تحت وسواس شیبلت‌های تاچری قرار دارند – از اروپا متنفرند، از کاهش مالیات‌ها و «مسئولیت‌های مالی» فتیش می‌کنند و عمداً نسبت به وضعیت مردم بی‌توجه هستند. بودجه فاجعه‌بار بهار سوناک یک رویداد لرزه‌ای بود، اما او تنها با این فکر که اولویت‌ها و ارزش‌های محافظه‌کاران متعلق به کشور است، انتخاب می‌کرد.

واکنش تقریباً خصمانه جهانی، گواه این بود که این قبیله باریک چقدر از دسترس خارج شده است. بریتانیا به دنبال کاهش مالیات یا دشمنی همیشگی با اروپا نیست. حکومتی می‌خواهد که پشتش داشته باشد و غریزه‌اش برای عدالت را درک کند و می‌خواهد چارچوبی خلاقانه ببیند که رشد و استانداردهای زندگی را تحریک کند. پیام هفته گذشته بدون ابهام است. این محافظه کاران ایده ها و راه هایشان تمام شده است. جامعه آسیب دیده و اقتصاد در حال شکست ما به چیزهای بیشتری نیاز دارد.