ما به شدت از ناامنی غذایی آسیب دیده ایم. اقیانوس ها و دریاهای ما می توانند راه حل باشند

همانطور که هر سرمایه‌گذاری می‌داند، پرتفوی متنوع یک استراتژی مهم کاهش ریسک است که ضررهای احتمالی یک سرمایه‌گذاری را با بازده سرمایه‌گذاری دیگر جبران می‌کند. در مورد امنیت غذایی نیز همین امر صادق است.

بنابراین، کشورهایی که در طیف کاملی از مواد غذایی در دسترس و مقرون به صرفه سرمایه گذاری می کنند، می توانند زمانی که سایرین تحت تأثیر شوک یا درگیری اقلیمی قرار می گیرند، به بخش های فرعی خاصی برای تأمین مواد مغذی حیاتی اعتماد کنند و نوع اختلال، نوسانات و تورم فعلی را به حداقل برسانند.

غذای آبی – غذاهایی که از حیوانات آبزی، گیاهان و جلبک‌هایی که در آب‌های شیرین و محیط‌های دریایی پرورش داده می‌شوند، به دست می‌آیند – بخش کلیدی بسیاری از رژیم‌های غذایی هستند و نقش بالقوه مهمی در انتقال به سمت روش‌های سالم‌تر و پایدارتر غذا خوردن دارند.

با این حال، برای بسیاری از کشورها، غذاهای آبزی یک نقطه کور باقی می‌مانند و به طور قابل ملاحظه‌ای در بحث در مورد چگونگی تغییر سریع سیستم‌های غذایی و از بین بردن خطر آنها غایب بوده است.

این باید تغییر کند زیرا غذاهای آبی چیزهای زیادی برای ارائه دارند.

ما از یک منبع غذایی متنوع با ردپای محیطی کم غافل هستیم

برای یکی، آنها بسیار متنوع هستند. در سطح جهان، ما بیش از 2500 گونه ماهی، صدف و گیاهان آبزی را صید، پرورش و مصرف می کنیم.

با افزایش فشار بر سیستم های غذایی موجود ناشی از تغییرات آب و هوایی، آسیب های زیست محیطی و افزایش جمعیت، این تنوع پتانسیل قابل توجهی را برای یافتن غذاهای آبی قابل قبول فرهنگی با ارزش غذایی و اقتصادی بالا و در عین حال اثرات زیست محیطی نسبتا کم نشان می دهد.

بنابراین می‌تواند فشار را بر سیستم‌های تولید مستقر در زمین کاهش دهد و در عین حال جایگزین‌هایی با انتشار کمتر و اغلب مواد مغذی برای بسیاری از گوشت‌های زمینی – به‌ویژه قرمز و فرآوری‌شده – ارائه دهد.

بازده پیشنهادی از غذاهای آبی بسته به زمینه متفاوت است. با گردآوری و ارزیابی تحقیقات گسترده انجام شده در ارزیابی غذای آبی، یک مقاله جدید چهار نقش ارزشمندی را که ماهی و سایر غذاهای آبزی منشأ گرفته از حیوانات آبزی می توانند به عنوان بخشی از یک سبد غذایی متنوع و سالم ایفا کنند، شناسایی می کند.

اولاً، غذاهای آبی با ردپای محیطی نسبتاً کم که می‌توانند به‌طور پایدار مدیریت شوند، می‌توانند برای کاهش تأثیر آب و هوای سیستم‌های کشاورزی-غذایی مستقر در زمین و در عین حال افزایش انعطاف‌پذیری تأمین مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرند.

برای مثال، دوکفه ای های پرورشی مانند صدف ها و صدف ها، نه تنها میزان انتشار گازهای گلخانه ای پایینی تولید می کنند، بلکه به آب شیرین و زمین محدودی نیز نیاز دارند و در عین حال 76 برابر ویتامین B12 و پنج برابر آهن بیشتری نسبت به مرغ تامین می کنند.

بنابراین، سرمایه گذاری در رشد آبزی پروری تغذیه نشده برای دوکفه ای ها و جلبک های دریایی می تواند عرضه مواد غذایی با ارزش را بدون به خطر انداختن اهداف اقلیمی یا افزایش آسیب پذیری آب و هوا افزایش دهد.

منابع غذایی اقیانوس ها نیز می توانند شکاف مواد مغذی را پر کنند

ثانیاً، غذاهای آبی همچنین می توانند قرار گرفتن انسان در معرض کمبود مواد مغذی، به ویژه B12 و امگا 3 را که در بسیاری از رژیم های غذایی جهانی وجود ندارد، کاهش دهند.

در برخی از محیط‌های کمتر توسعه‌یافته، کمبودها ناشی از سوءتغذیه است، و در این شرایط، مقادیر نسبتاً کمی از غذاهای آبی غلیظ می‌تواند اثرات مضر B12 کم مرتبط با عملکرد شناختی را کاهش دهد.

این امر به ویژه در مناطق ساحلی در حال توسعه و کشورهای در حال توسعه جزیره‌ای کوچک، که در آن جابجایی از رژیم‌های غذایی سنتی با افزایش بیماری‌های مرتبط با رژیم غذایی همراه است، اهمیت دارد.

اما غذاهای آبی نیز می توانند شکاف مواد مغذی بسیاری از رژیم های مدرن را پر کنند. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، مصرف بیش از حد گوشت قرمز و به ویژه گوشت های فرآوری شده، منجر به افزایش بیماری های غیرواگیر شده است.

سومین نقش تغذیه ای و به همان اندازه مهم غذاهای آبی این است که می توانند جایگزین پروتئین سالمی برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی باشند.

محتوای بالای مواد مغذی بسیاری از ماهی‌ها و صدف‌ها به این معناست که مردم می‌توانند مقادیر کمتری غذا بخورند و در عین حال نیازهای تغذیه‌ای خود را تامین کنند.

میلیاردها نفر به غذاهای آبی وابسته هستند، اما ممکن است برای همه نباشد

در نهایت، غذاهای آبی نقش مهمی در حفظ فرهنگ، رژیم غذایی، اقتصاد و معیشت میلیاردها نفر در سراسر جهان دارند.

این بخش در حال حاضر برای حدود 600 میلیون نفر، از جمله کسانی که در جوامع ساحلی و کشورهای جزیره ای زندگی می کنند، معیشت فراهم می کند، که برای آنها جایگزین های قابل قبول و قابل دسترس کمی در سراسر سیستم های غذایی وجود دارد.

حدود سه میلیارد نفر مواد مغذی حیاتی و 205 نوع پروتئین حیوانی را از ماهی، غذاهای دریایی و گیاهان آبزی دریافت می کنند.

این کمک به سیستم های غذایی باید هم محافظت شود و هم به طور پایدار افزایش یابد، با پتانسیل جلوگیری از 166 میلیون مورد کمبود ریز مغذی ها.

ماهیگیری و آبزی پروری بدون تأثیر اجتماعی یا زیست محیطی نیستند، و ثابت شده است که مدیریت پایدار برخی از ذخایر آبزی تحت فشارهای بازار فعلی دشوار است.

تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد که در برخی زمینه‌ها، ترجیحات فرهنگی موجود ممکن است به این معنی باشد که «جهش جهشی» به رژیم‌های عمدتاً گیاهی ممکن است از نظر محیطی و اجتماعی گزینه مطلوب‌تری باشد.

یک سبد غذایی گسترده تر برای رژیم های غذایی پایدارتر

بنابراین، غذاهای آبی نوشدارویی نیستند، اما وقتی سیاستگذاران در سراسر جهان درباره سبد غذایی ملی بحث می‌کنند و راه‌های برجسته برای دستیابی به رژیم‌های غذایی سالم و پایدار برای همه را شناسایی می‌کنند، چیزهای زیادی برای ارائه دارند و شایسته جایگاهی در جدول هستند.

طرح‌های صدور گواهینامه پایداری، دستورالعمل‌های غذایی فراگیر، و سایر ابتکارات برای تغییر رفتار مصرف غذا، همگی می‌توانند با تقویت نقش غذاهای آبی در رژیم‌های غذایی در سراسر جهان، به انتقال به رژیم‌های غذایی پایدارتر کمک کنند.

سرمایه گذاری بر روی تنوع ارائه شده توسط غذاهای آبی، سرمایه گذاری در انعطاف پذیری سیستم غذایی است که به نوبه خود می تواند توانایی بیشتری را برای مقابله با عدم قطعیت های خاص تولید و تجارت مواد غذایی فردا به ارمغان آورد.

در زمان‌های آشفته، یک سبد غذایی گسترده‌تر می‌تواند به ما کمک کند به سمت آب‌های آرام‌تر هدایت شویم.

_Beatrice Crona رئیس مشترک ارزیابی غذای آبی، استاد مرکز تاب آوری استکهلم در دانشگاه استکهلم، و مدیر اجرایی پویایی اقتصاد جهانی و برنامه زیست کره در آکادمی سلطنتی علوم سوئد است.
_

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.