قانون چیپس چیزی بیش از چیپس است: در اینجا چه چیزی وجود دارد

دولت بایدن روز سه شنبه قوانین جدیدی را برای برنامه «تراشه‌ها برای آمریکا» برای ایجاد تحقیقات و تولید نیمه‌رسانا در ایالات متحده معرفی کرد و شروع یک عجله جدید به سمت بودجه فدرال در این بخش بود.

وزارت بازرگانی 50 میلیارد دلار در قالب کمک های مالی مستقیم، وام های فدرال و ضمانت های وام دارد. این نشان‌دهنده یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاری‌های فدرال در یک صنعت واحد در چند دهه است و نگرانی عمیق واشنگتن در مورد وابستگی آمریکا به تراشه‌های خارجی را برجسته می‌کند.

با توجه به هزینه هنگفت ساخت تاسیسات نیمه هادی بسیار پیشرفته، بودجه می تواند به سرعت پیش برود و رقابت برای پول شدید بوده است.

در اینجا نگاهی به این برنامه، آنچه که آن را هدف قرار داده است و چگونه کار خواهد کرد.

تامین مالی تولید و تحقیق تراشه

بیشترین بخش از این پول – 39 میلیارد دلار – صرف بودجه ساخت تاسیسات تولیدی جدید و توسعه یافته خواهد شد. 11 میلیارد دلار دیگر نیز در اواخر سال جاری برای حمایت از تحقیقات در مورد فناوری های جدید تراشه توزیع خواهد شد.

بخش عمده ای از پول تولید احتمالاً نصیب چند شرکت تولیدکننده پیشرفته ترین نیمه هادی های جهان می شود – از جمله شرکت تولید نیمه هادی تایوان، سامسونگ الکترونیکس، میکرون فناوری و شاید در آینده، اینتل – برای کمک به آنها در ساخت تاسیسات ایالات متحده.

برخی به سراغ سازندگان تراشه‌های قدیمی‌تر می‌روند که هنوز برای خودروها، لوازم خانگی و سلاح‌ها ضروری هستند، و همچنین تامین‌کنندگان مواد خام برای صنعت و شرکت‌هایی که تراشه‌ها را در محصولات نهایی خود بسته‌بندی می‌کنند.

در حالی که برخی از منتقدان خردمندی اعطای کمک های مالی به یک صنعت سودآور را زیر سوال می برند، مدیران نیمه هادی استدلال می کنند که با توجه به هزینه های بالاتر کارگران و اداره یک کارخانه، انگیزه کمی برای سرمایه گذاری در ایالات متحده دارند.

دولت قصد ندارد کل پروژه ها را تأمین مالی کند: مقامات بایدن می گویند که آنها قصد دارند بین 5 تا 15 درصد از هزینه های سرمایه ای یک شرکت را برای یک پروژه کمک های مالی ارائه دهند، در حالی که انتظار نمی رود بودجه از 35 درصد هزینه بیشتر شود. شرکت ها همچنین می توانند برای بازپرداخت 25 درصد از ساخت پروژه برای اعتبار مالیاتی درخواست دهند.

محدود کردن وابستگی خارجی

جینا ریموندو، وزیر بازرگانی، این برنامه را در درجه اول یک ابتکار امنیت ملی توصیف می کند.

در حالی که ایالات متحده هنوز در طراحی تراشه ها پیشرو است، بیشتر تولیدات به خارج از کشور فرستاده شده است. امروزه بیش از 90 درصد از پیشرفته ترین تراشه های فناوری که برای ارتش و اقتصاد ایالات متحده حیاتی هستند، در تایوان تولید می شوند. با توجه به تجاوز چین به تایوان و احتمال تهاجم نظامی به جزیره، این موضوع نگرانی‌هایی را در مورد آسیب‌پذیری عرضه‌ها برانگیخته است.

در عین حال، چین سهم بازار خود را در تراشه‌های کمتر پیشرفته که هنوز برای خودروها، لوازم الکترونیکی و سایر محصولات حیاتی هستند، افزایش داده است. ایالات متحده 12 درصد تراشه ها را تولید می کند، اگرچه هیچ یک از پیشرفته ترین تراشه های جهان نیست.

کمبود تراشه در طول همه‌گیری، کارخانه‌ها را مجبور کرد کار را متوقف کنند و به شیوه‌ای ملموس نشان داد که زنجیره تامین چقدر در برابر اختلال آسیب‌پذیر است. خانم ریموندو هفته گذشته در سخنرانی خود در دانشگاه جورج تاون گفت که کارگران کارخانه‌های فورد در میشیگان و ایندیانا سال گذشته تنها سه بار به دلیل کمبود چیپس یک هفته کامل کار کردند. این به کمبود خودرو کمک کرد و قیمت خودروها را بالا برد و تورم را تحریک کرد.

وزارت بازرگانی می‌گوید این برنامه همچنین منبع داخلی پیشرفته‌ترین تراشه‌های جهان را در اختیار وزارت دفاع ایالات متحده و جامعه امنیت ملی قرار می‌دهد.

ساخت هاب های تراشه

به گفته خانم رایموندو، هدف ایجاد حداقل دو خوشه تولیدی ایالات متحده برای تولید پیشرفته ترین انواع تراشه های منطقی و همچنین امکانات برای انواع دیگر تراشه ها و شبکه های تامین پیچیده برای پشتیبانی از آنها است.

مقامات بازرگانی از حدس زدن این امکانات خودداری کردند و گفتند که باید درخواست ها را بررسی کنند. اما سازندگان تراشه قبلاً میلیاردها دلار را برای سرمایه گذاری های جدید در سراسر ایالات متحده اعلام کرده اند.

TSMC که بیشتر تراشه های پیشرفته دنیا را تولید می کند، مشغول توسعه در آریزونا بوده است، در حالی که شماره 2 سامسونگ در تگزاس در حال رشد است. Micron که تراشه های حافظه پیشرفته تولید می کند، برنامه های توسعه بزرگی را در نیویورک اعلام کرده است. و اینتل، یک غول فناوری ایالات متحده که سرمایه گذاری هنگفتی را برای به دست آوردن یک برتری تکنولوژیک انجام می دهد، در یک “مگا سایت” در اوهایو شکست خورده است.

خانم رایموندو گفته است که چشم انداز این است که ایالات متحده را به جایگاه رهبری در فناوری نیمه هادی بازگرداند، تا جایی که هر شرکت بزرگ جهانی تراشه بخواهد هم امکانات تحقیقاتی و هم تولیدی در ایالات متحده داشته باشد.

با این حال، در مورد اینکه این برنامه چقدر می تواند انجام دهد، تردید وجود دارد. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2020 نشان داد که سرمایه گذاری 50 میلیارد دلاری در این صنعت تنها سهم بازار ایالات متحده را به 14 درصد افزایش می دهد.

حمایت از وجوه مالیات دهندگان

خطرات برای دولت بایدن زیاد است تا ثابت کند این نفوذ در سیاست صنعتی می تواند کارساز باشد. منتقدان استدلال کرده اند که دولت فدرال ممکن است بهترین قاضی در مورد برندگان و بازندگان نباشد. اگر دولت اشتباه کند، دولت بایدن ممکن است با واکنش عمومی مواجه شود و ایالات متحده ممکن است رهبری خود را در فناوری های کلیدی برای همیشه تسلیم کند.

وزارت بازرگانی گفت که شرکت‌هایی را که برای تامین مالی درخواست می‌کنند، از نزدیک بررسی خواهد کرد تا مطمئن شود که دلارهای مالیات‌دهنده بیش از نیازشان به آنها داده نمی‌شود.

در تصمیمی که ممکن است برخی شرکت‌ها را ناراحت کند، این وزارتخانه گفت که پروژه‌هایی که کمک‌های بلاعوض دریافت می‌کنند ملزم به تقسیم بخشی از هرگونه سود پیش‌بینی نشده با دولت فدرال خواهند بود.

همچنین اعلام کرد که با رسیدن شرکت‌ها به نقاط عطف پروژه، منابع مالی را در طول زمان کاهش می‌دهد و به آنهایی که متعهد می‌شوند از خرید سهام خودداری کنند، ترجیح می‌دهد، که تمایل دارند سهامداران و مدیران شرکت‌ها را با افزایش قیمت سهام شرکت غنی‌تر کنند.

شرکت‌ها همچنین از سرمایه‌گذاری‌های جدید و با فناوری پیشرفته در چین یا سایر «کشورهای نگران» برای حداقل یک دهه منع شده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که پول مالیات‌دهندگان برای تأمین مالی عملیات جدید در چین صرف نمی‌شود.

اما تحلیلگران گفتند که باید دید اجرای این مقررات چقدر دشوار خواهد بود. امور مالی شرکت ممکن است مبهم باشد و زمانی که یک شرکت یک دلار در ایالات متحده پس انداز می کند، ممکن است آن را در جای دیگری سرمایه گذاری کند.

کمک به کارگران با اتصال رشته های بزرگ

این برنامه همچنین شامل برخی از الزامات بلندپروازانه و غیرمعمول با هدف بهره مندی از افرادی است که در تأسیسات نیمه هادی کار می کنند.

برای یکی، این وزارتخانه شرکت هایی را که به دنبال جوایز 150 میلیون دلاری یا بیشتر هستند ملزم می کند تا مراقبت از کودکان با قیمت مقرون به صرفه و با کیفیت را برای کارگرانی که کارخانه می سازند یا راه اندازی می کنند، تضمین کنند. این می تواند شامل ساخت مراکز مراقبت از کودک شرکت در نزدیکی سایت های ساخت و ساز یا کارخانه های جدید، پرداخت هزینه به ارائه دهندگان مراقبت از کودکان محلی برای افزایش ظرفیت با هزینه مقرون به صرفه یا پرداخت یارانه مستقیم به هزینه های مراقبت از کارگران باشد.

همچنین از متقاضیان خواسته می شود تا جزئیات تعامل خود را با اتحادیه های کارگری، مدارس و برنامه های آموزشی نیروی کار، با اولویت دادن به پروژه هایی که به نفع جوامع و کارگران است، ارائه دهند.

سایر مقررات، شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و سایر طرف‌ها را تشویق می‌کند تا آموزش‌های بیشتری را برای کارگران ارائه دهند، هم در علوم پیشرفته و هم در مهارت‌هایی مانند جوشکاری. این وزارتخانه گفت که به پروژه‌هایی که دولت‌های ایالتی و محلی مشوق‌هایی با مزایای «سرریز» برای جوامع ارائه می‌دهند، مانند آموزش نیروی کار، سرمایه‌گذاری آموزشی یا ساخت زیرساخت‌ها، اولویت می‌دهد.

این بخشی از رویکرد «کارگرمحور» دولت بایدن به سیاست اقتصادی است، که به دنبال استفاده از قدرت دولت فدرال به نفع کارگران است. اما برخی از منتقدان می گویند که اگر هزینه های گزافی را به پروژه های جدید اضافه کند، می تواند هدف برنامه ساخت پیشرفته ترین کارخانه های نیمه هادی را در معرض خطر قرار دهد.