به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
زندانیان تگزاس که در اعتراض به استفاده گسترده ایالت از سلول انفرادی طولانی مدت به اعتصاب غذا پیوستند، آسیب های وارد شده به سلامت روانی و جسمی زندانیان را توسط سیستمی که آنها را با شکنجه برابری می کند، توصیف کردند.
گوادالوپ سوم کنستانته گفت که علیرغم داشتن سابقه انضباطی تمیز، از 17 سال پیش که به جرم سرقت محکوم شد، هر روز در انزوا نگه داشته شده است. من برای جلب توجه به این شکنجه دست به اعتصاب غذا زدم – 17 سال است که با همسر، فرزندان، برادران و خواهران، والدین و پدربزرگ و مادربزرگم ارتباطی نداشته ام.
کنستانته، 44 ساله، یکی از سه زندانی بود که از طریق ایمیل های زندان با آبان نیوز در ارتباط بود. آنها شرایط شدیدی را که آنها را وادار به شرکت در اعتصاب غذا کرد که در ژانویه آغاز شد، تعیین کردند.
اعتراضات همچنان در تعداد اندک ادامه دارد. اما در اوج خود، چند صد زندانی در میان بیش از 3000 زندانی که در “مسکن محدود” محبوس شده بودند، به این عمل پیوستند، همانطور که سلول انفرادی در تگزاس شناخته می شود.
او گفت که زندانیان در بال کنستانته فقط چهار روز در دو سال گذشته اجازه بازدید از یک فضای بیرونی را داشته اند. حتی در آن زمان نیز به ندرت می توان خورشید را دید.
آنها ما را قبل از طلوع خورشید بیرون آوردند. شما را در قفسی قرار می دهند که تقریباً دو برابر سلول های 6 فوت در 9 فوت ما است. بقیه اوقات ما 23 تا 24 ساعت در روز، سال به سال، دهه به دهه در بسته هستیم.
کنستانته گفت که سخت ترین جنبه عدم ارتباط انسانی است. «دلم تنگ شده است که نمیتوانم بیرون بروم یا فقط پشت میز بنشینم و با مردم صحبت کنم بدون اینکه مجبور باشم در خانه یا از دیوارها فریاد بزنم. 17 سال است که بچه هایم را در آغوش نگرفته ام. تنها تماسی که در آن زمان داشتم این بود که یک افسر برای بستن دستبند می آمد.»
اعتصابکنندگان به عنوان بخشی از خواستههای خود مجموعهای از شکایات و پیشنهادات کتبی تهیه کردند. آنها خواستار پایان دادن به سیستمی شدند که در آن زندانیانی که هر گونه ارتباطی با باندها دارند به طور نامحدود در انزوا نگه داشته می شوند، صرف نظر از اینکه آیا آنها قوانین را نقض کرده اند یا خیر.
ریموند لوپز، 67 ساله، که حدود 28 سال را در انفرادی گذرانده است، گفت که این به منزله شکنجه است – نامی که توسط سازمان ملل متحد و سازمان های بین المللی حقوق بشر تایید شده است. او گفت که اقدام به خودکشی و خودزنی رایج بود که با کمبود شدید نیروی انسانی تشدید شد.
امروز صبح حوالی ساعت 3:30 صبح، یکی از زندانیان معتقد بود که در حال سکته مغزی است و فریاد زد که به مراقبت پزشکی نیاز دارد. زندانیان شروع به زوزه کشیدن برای افسران کردند. سر و صدا و کوبیدن زیاد بود و حدود ساعت 4:30 صبح کمک های پزشکی ظاهر می شود. تا آن زمان او حتی نمی توانست از سلولش بیرون برود، او را روی برانکارد حمل می کردند.
بیش از 500 زندانی در تگزاس وجود دارد که به مدت 10 سال یا بیشتر در انزوا به سر میبرند که بیشترین تعداد در هر ایالت در اتحادیه است. مطالعات علمی نشان دادهاند که تنها نگهداشتن، عاری از هرگونه تماس انسانی، میتواند در عرض چند روز باعث فروپاشی ذهنی شود.
ادوین اشنایدر، 61 ساله، که بیش از 20 سال در انفرادی بوده است، گفت که از “چیزهای وحشتناکی” که برای سایر زندانیان انزوا رخ می دهد آگاه بوده است. “با دیدن دوستانم، بهترین دوستان، ذهن خود را کاملا از دست می دهند. برخی بر من عمیقاً تأثیر گذاشته اند.»
او گفت که بدترین حوادث زمانی بود که زندانیان جوان با فروپاشی مواجه شدند. «من در اینجا جوانانی داشتم که به من می گفتند «عمو»، «پاپ»، حالا «پدربزرگ». من شنیده ام که آنها ذهن جوان خود را در مدت زمان کوتاهی از دست می دهند. یکی 29 ساله بود، فقط دو سال تا مرخص شدنش فرصت داشت – خودش را حلق آویز کرد.
یکی دیگر از زندانیان جوان پس از اینکه به انفرادی آورده شد، بلافاصله خودکشی کرد. اشنایدر گفت: «او سابقه اقدام به خودکشی داشت، اما آنها او را مستقیماً به جدایی کشاندند.
مقامات زندان این مرد جوان را جزو اعضای باند و در نتیجه یک خطر امنیتی طبقه بندی کردند. “لیسانس!” اشنایدر گفت. “این بچه فریاد زد کمک کرد!”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.