به گزارش دپارتمان اخبارسیاسی پایگاه خبری آبان نیوز ،
واشنگتن – به نظر میرسید که دادگاه عالی روز دوشنبه آماده است تا دامنه قانون فدرال را محدود کند که در صورت دست داشتن متهم در سرقت هویت، دو سال زندان به مجازاتهای انواع جنایات اضافه میکند.
این پرونده مربوط به دیویس دوبین بود که به تقلب در مراقبت های بهداشتی محکوم شد. آقای دوبین، که شرکتش تست سلامت روان را برای جوانان در پناهگاههای اضطراری در تگزاس ارائه میکرد، متهم شد که با ارائه اطلاعات نادرست از سوی افرادی که این آزمایش را انجام دادهاند و چه زمانی انجام شده است و با جمعکردن تعداد ساعتهایی که برای انجام آزمایشها صرف کردهاند، از Medicaid استفاده کرده است. 2.5 تا سه
حکم آقای دوبین شامل حداقل مدت دو سال اجباری بر اساس مقررات قانونی تحت عنوان “سرقت هویت تشدید شده” بود. اما متن حکم گسترده است و به نظر نمی رسد در فهم عادی آن عبارت نیاز به سرقت هویت داشته باشد. بلکه در صورتی که متهم «در حین و در رابطه با» جرایم خاص «عمداً وسیله ای برای شناسایی شخص دیگری را بدون اختیار قانونی منتقل کند، در اختیار داشته باشد یا از آن استفاده کند، به مجازات طولانی تری نیاز دارد».
جفری ال فیشر، وکیل آقای دوبین، گفت که موکلش از هویت بیمار به هیچ وجه استفاده نکرده است و افزود که ماهیت این رفتار مهم است. او گفت: «این باید درباره اینکه چه کسی خدمات دریافت میکند یا چه کسی خدمات دریافت میکند دروغ باشد، نه اینکه در مورد نحوه ارائه آن خدمات دروغ باشد.»
قضات سعی کردند حدود آن استدلال را بیازمایند. قاضی کلارنس توماس، به عنوان مثال، در مورد یک خدمتکار که یک پورشه را پارک می کند، پرسید که “من آن را ندارم.”
اصطلاح دادگاه عالی ایالات متحده را درک کنید
او گفت: «خدمتخدمت به طور کلی مجاز است با آن رانندگی کند، اما نه در سطح شهر، بلکه آن را پارک کند. “بنابراین من نمی بینم که این چگونه با آن تفاوت دارد. او مجاز است که هزینه های مربوطه را قبض کند، اما این یک مجوز عمومی نیست.»
قاضی کتانجی براون جکسون در مورد اتهامات وارده در یک رستوران پرسید. او گفت: “من کارت اعتباری خود را به پیشخدمت می دهم و به جای اینکه برای غذا از من پول بگیرد، او از من پول می گیرد، می دانید، او وام مسکن خود را با کارت اعتباری من پرداخت می کند.”
قاضی Neil M. Gorsuch همچنین در مورد هزینه های رستوران پرسید. او گفت: «اگر تئوری دولت درست باشد و هر بار که ماهی قزل آلا را در رستوران سفارش میدهم، به من میگویند که تازه است، اما منجمد است، و کارت اعتباری من برای ماهی قزل آلا تازه اجرا میشود، این دزدی هویت است.
او گفت که موضع دولت در این پرونده، رفتار نادرست رایج را به سرقت هویت تبدیل میکند «چه در سناریوی صورتحساب رستوران، چه در سناریوی صورتحساب مراقبتهای بهداشتی، یا وکلایی که ساعات کاری خود را تکمیل میکنند». او با خنده اضافه کرد: “مطمئنم هیچ کس در این بیننده تا به حال این کار را نکرده است.”
ویوک سوری، وکیل دولت فدرال، با سؤالات خصمانه ای روبرو شد.
قاضی توماس گفت: «بگذارید فرض کنیم تنها ادعای اینجا مربوط به جمع آوری از 2.5 ساعت به سه ساعت بود. “آیا این برای نقض این ماده کافی است؟”
اطلاعات بیشتر در مورد دادگاه عالی ایالات متحده
آقای سوری گفت بله. او گفت: “من قدردانی می کنم که ممکن است نتیجه غیرجذاب به نظر برسد.”
قاضی توماس پاسخ داد که “غیرجذاب بودن یک دست کم گرفتن است.”
قاضی گورسوچ گفت که آقای سوری پرونده خود را پذیرفته است. قاضی گورسچ گفت: “به نظر من شما فقط روح را رها کرده اید و چیزها را به طور اساسی روشن کرده اید – که هر بار که کسی برای هر چیزی بیش از حد هزینه می کند، باعث ایجاد این قانون می شود.”
به نظر می رسد که قاضی جکسون موافق است. او به آقای سوری گفت: “این مانند هر کلاهبرداری در جهان است.” “و شما فقط در پاسخ به قاضی توماس اعتراف کردید که ممکن است یک کلاهبرداری نوجوانانه باشد.”
نزدیک به پایان بحث در پرونده، دوبین علیه ایالات متحده، شماره 22-10، آقای فیشر گفت که حداقل مجازات اجباری دو ساله بر اساس ماده مورد اعتراض به عنوان «نوعی بسیار قوی برای استفاده علیه مردم برای خرید عمل می کند. اقامه دعوا در پرونده های تقلب در سطح بسیار پایین.”
او گفت: “و هدف کنگره در این مورد این نبود.” کنگره در صدد ایجاد یک حداقل اجباری دو ساله به طور ناگهانی برای جرایم کلاهبرداری معمولی نبود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.