جیمز رابی از سنت هلنز: “این یک بازی سخت است که شما را در مکان های تاریک قرار می دهد” | سنت هلن

“من جیمز رابی با لبخندی خندان در یک بعدازظهر زمستانی آفتاب‌زده در سنت هلن می‌گوید که هرازگاهی به کمی درد اهمیت نده زیرا به شما یادآوری می‌کند که زنده هستید. کاپیتان 37 ساله قهرمان سوپرلیگ به زودی در مورد پیروزی قابل توجه قدیس مقابل پنریث پانترز در استرالیا در این ماه که آنها در رقابت باشگاهی جهان پیروز شدند، فکر خواهد کرد. سنت هلنز به عنوان اولین تیم بریتانیایی که پس از ویگان در سال 1994 در مسابقات خارج از خانه برنده شد، موفقیتی پایدار به دست آورد که نمونه آن ثبات شگفت انگیز رابی پس از 20 سال در اوج یک ورزش بی رحمانه بود.

رابی به شیوه متقاعد کننده خود می گوید: “من آن را برای مدت طولانی بازی کرده ام.” با افزایش سن، صبح ها کمی سفت تر و دردناک تر می شوید. من به تمرین می آیم و تعداد زیادی پسر جوان داریم که بدون هیچ مراقبتی در دنیا می پرند. طوری وارد می شوم که انگار تصادف کرده ام. من همه جا زخم دارم و احتمالاً همه قسمت های بدنم را زخمی کرده ام. انگشتان، دست‌ها، بارها بینی‌ام شکست، دنده‌ها، سینه‌ام شکست و هفت عمل جراحی انجام دادم – هر دو مچ پا انجام شده، شانه، آرنج و زانویم را تمیز کرده‌اند اما نسبتا کوچک هستند. من دو عمل جراحی کشاله ران داشته ام که بزرگترین آنها بودند. اگر در سال 2019 به مشکل جراحی کشاله ران نرسیده بودیم، در 33 سالگی به پایان می رسید. بنابراین من خوش شانس هستم که هنوز هم بازی می کنم.”

یک سال پیش، همانطور که رابی به یاد می آورد، “من اعلام کرده بودم که آخرین فصل من است زیرا به تازگی قراردادی یک ساله امضا کرده ام. من چند مشکل غرغرو داشتم که می‌توانست با رفع آن‌ها انجام دهد و این سخت‌تر است که یک بازیکن مسن‌تر باشم. اما، از نظر ذهنی، من هنوز آنجا بودم. من هنوز برای مبارزه آماده بودم، هنوز می خواستم رقابتی باشم، تمرین کنم و بازی کنم. اما با پیشرفت فصل [playing on another year] 100٪ احساس درستی نمی کردم و من تقریباً میخکوب شدم. به همسرم، ناتاشا گفتم: “همین است، کارم تمام شده است.” من باید شروع به جستجوی کار کنم.»

رابی قبلا رکورد کوین سینفیلد با 454 بازی در سوپرلیگ را شکسته بود. او اکنون 522 بازی برای سنت هلنز انجام داده است و در اواخر این فصل، با کاهش رکورد 531 بازی کل کاسلت – که بین سال‌های 1962 تا 1976 ثبت شده بود، باید به پربازیگرترین سنت تمام دوران تبدیل شود.

رابی درباره رکورد کازلت می گوید: «این یک عامل محرک برای امضای مجدد بود. بخشی از من فکر می‌کرد: واقعاً چه کسی اذیت شده است؟ واقعاً چه کسی کسی را به یاد می آورد که این تعداد بازی انجام داده باشد؟ اما بعد فکر کردم: “الان این همه راه را آمده ام، ممکن است آخرین فشار را به آن بدهم و برای رکورد تلاش کنم.” اگر آن را به دست بیاورم، می دانم که شکست دادن بازی ها به دلیل رفاه بازیکنان بسیار سخت خواهد بود. من افتخار می کنم که نام من در بالای این لیست برای نسل های آینده است.

اما چند عامل در چرخش من و برنده شدن وجود داشت [the World Club Challenge] خیلی توضیح می دهد من خیلی خوشحالم که در دوران بازنشستگی آن را تماشا نکردم زیرا می توانست دلخراش باشد. من فقط می خواهم کمی بیشتر در آن حضور داشته باشم زیرا درک می کنم که چقدر در این تیم خوش شانس هستم. من می‌خواهم امسال چند جام دیگر را قبل از پایان به دست بیاورم.»

ارزش بسیار زیاد او برای قدیس در استرالیا آشکار بود. خونسردی و تجربه رابی پس از اینکه پنریث با نتیجه 12-0 شکست خورده بود و تنها دو دقیقه مانده به پایان بازی به تساوی رسید بسیار حیاتی بود. رابی در پاسخ به سوالی درباره کلماتی که به بازیکنانی که مدت کوتاهی افسرده شده بودند، می گوید: «نمی توانم دقیقاً به یاد بیاورم چه چیزی از دهانم بیرون آمد. این در امتداد این بود: “هراس نشو. من به ما ایمان دارم و در این بازی پیروز خواهیم شد. فقط به کاری که ما را در موقعیت برنده قرار داده است ادامه دهید.’

رابی متواضعانه شانه بالا می اندازد. “شما باید عقل خود را در مورد خود حفظ کنید و به کاری که هر روز انجام می دهید پایبند باشید. ما سیستم‌های خود را می‌دانیم که چگونه دوست داریم ست‌های خود را بازی کنیم و سناریوهای زیادی را تمرین کرده‌ایم که مثلاً شما در حال نقاشی هستید و یک دقیقه فرصت دارید تا آن را برنده شوید. ما این کار را انجام دادیم و بسیار مناسب بود که در چنین لحظه ای توپ را به مرد مناسب دادیم و لوئیس داد به دروازه ضربه زد. [and Saints won 13-12 in overtime]. نسبتاً ساده است اما نکته کلیدی این است که آرام بمانید.»

او به خود می بالد که پرخاشگر نیست، اما حتی رابی اعتراف می کند که پیروزی در استرالیا از هر چیز دیگری در حرفه او پیشی گرفته است. “احتمالاً اوج است زیرا ما به عنوان افراد ضعیف واقعی به حیاط خلوت آنها رفته ایم. آنها هیچ بهانه ای نداشتند – مانند آمدن برای بازی در یک زمستان در بریتانیا. وقتی هوا گرم است، هر روز 30 نفر، به آنجا رفته‌ایم و آنها را در زمین خودشان بازی کرده‌ایم. بالا بردن چالش جام جهانی در برابر بالقوه یکی از بهترین تیم هایی که تا به حال بازی کرده است، فوق العاده بود. ما این کار را برای خود و همچنین برای سوپرلیگ انجام دادیم. NRL احتمالاً رقابت قوی‌تری در سراسر جهان است، اما ما ثابت کردیم که تیم‌های برتر ما قطعاً می‌توانند با تیم‌های برتر خود رقابت کنند.»

هفت تن از تیم پنریث در فینال جام جهانی سال گذشته بازی کردند و فیل گولد، کارشناس NRL و مدیر کل کانتربری بولداگز، قبل از بازی، سنتز را نادیده گرفت. گولد در پاسخ به سوالی مبنی بر پیش بینی حاشیه برد پنریث گفت: “آنها باید بتوانند در نیمه دوم اعلام کنند.”

رابی با خوشحالی سر تکان می دهد. ما از آن آگاه بودیم و بنابراین از فیل برای این انگیزه اضافی تشکر می کنیم. از آنجایی که انگلیسی هستیم، احساس می کنیم آنها کمی به ما نگاه می کنند. آنها فقط انتظار داشتند که پنریث برنده شود. هیچ کس به ما فرصت نداد، اما در اعماق ما باور داشتیم.

فراتر از باور و خونسردی، رابی مظهر شدت است. یکی از پاسخ های مورد علاقه من در ورزش زمانی بود که از رابی پرسیدند که چگونه چنین شدتی را حفظ کرده است. او به او پیشنهاد کرد که طوری بازی کند که انگار برای نجات فرزندانش از یک آدم ربایی یا یک خانه در حال سوختن می دود، و وقتی می پرسم واقعاً منظورش این بوده است دوباره لبخند می زند. “آره. این یک بازی سخت است که شما را در مکان های تاریک قرار می دهد. گاهی اوقات شما فقط می خواهید استراحت کنید. اما شما باید به راه خود ادامه دهید، به تکل زدن ادامه دهید، به پاس دادن توپ ادامه دهید، همچنان درگیر برخورد باشید. بنابراین سناریوهایی وجود داشته است که من چنین فکر می کنم. اما زمانی که تمرینات تناسب اندام را انجام می دهیم و آخرین نفر ایستاده است، بیشتر در پیش فصل اتفاق می افتد. من می گویم: “من می خواهم آن مرد را کتک بزنم،” بنابراین این افکار را تصور می کنم. این بیشتر از بازی های واقعی اتفاق می افتد. همه ما در نوع خود عجیب هستیم و این چیزی است که من را نگه می دارد.»

جیمز گراهام، دوست بزرگ او و هم تیمی سابق قدیس ها که برای اولین بار در کودکی در کنار او بازی کرد، هم سن و سال رابی است. گراهام یک پروپاقرص عالی بود که هشت سال موفق در NRL نیز داشت، اما پس از بازنشستگی در سال 2020، اسکن‌ها نقاط تاریکی را در مغز او نشان دادند که نشان دهنده ناهنجاری‌ها بود. گراهام با حدود 18000 تصادف و بیش از 100 ضربه مغزی در طول زندگی حرفه ای خود، متوجه شد که راگبی علت تقریباً قطعی است. آیا چنین افشاگری ها رابی را نگران می کند؟

“کمی. بدیهی است که امیدوارم بتوانم سال گذشته را بدون هیچ ضربه مغزی سالم پشت سر بگذارم، اما با بازی در لیگ راگبی در این سطح، برخوردها و ضربه های سر رخ خواهد داد. اگر به اندازه کافی طولانی بازی کنید، به احتمال زیاد به نوعی بازی خواهید داشت [brain] خسارت. من با جیمز صحبت کردم و او کسی را سرزنش نمی کند. او هم مانند من خطرات را درک می کند. من هرگز از آن دسته بازیکنانی نخواهم بود که به عقب برگردند و سعی کنند از بازی شکایت کنند. من به خوبی می دانم که در چه چیزی هستم. من آگاه هستم [head injury] و کمی مرا می ترساند.»

رابی، یک هوکر مبارز، همچنان تا هشت ماه آینده با همان شدت بازی خواهد کرد. “قطعا. به طرز عجیبی، اگر با 100% کمربند کامل می روید، احتمالاً کمی بیشتر از شما محافظت می کند. بحثی وجود دارد که مانند جیمز، شما می توانید 100 ضربه مغزی داشته باشید و هنوز هم نسبتا خوب باشید. سپس ممکن است یک ضربه مغزی داشته باشید و در نهایت دچار زوال عقل یا آسیب مغزی شوید. اگر به 50 یا 60 برسم و ممکن است برخی علائم را به تصویر بکشم. اما امیدوارم در حال حاضر چیزی را نشان نخواهم داد.»

تیزی مغز رابی و هوش ناچیز او در یک مصاحبه جذاب آشکار است – چه او در مورد زندگی فراتر از راگبی صحبت کند یا مدرک کارشناسی ارشد خود را در مدیریت ورزشی. در این دوره افرادی از باشگاه های لیگ برتر یا درگیر در دوچرخه سواری، اتحادیه راگبی و نت بال بودند. ما سخنرانان مهمان از فرمول یک و دوچرخه سواری بریتانیا داشتیم که چشمانم را باز کرد و بینش هایی را در مورد سایر ورزش ها به من داد. ممکن بود در مورد چیزی از قبل ایده ای داشته باشم، اما وقتی نظریه پشت آن را یاد گرفتم و دیدگاه های دیگر را فهمیدم، نظرم را تغییر دادم. بنابراین دوره عالی بود و بیشتر بر رهبری در سطح اجرایی و سازمان‌های با عملکرد بالا متمرکز بود. ما کارهایی درباره نوآوری، فناوری و اینکه چگونه ظهور هوش مصنوعی می‌تواند با ورزش ادغام شود، انجام دادیم.»

رابی بیشتر جذب رهبری اجرایی است تا مربیگری قدیمی، او هرگز علاقه زیادی به تماشای بازی ها یا برنامه ریزی تمرینات آموزشی نداشته است. من همیشه از جنبه منطقی آن لذت می بردم و به همین دلیل است که ریاضیات یکی از سطوح A من بود. من همچنین از جنبه تجاری لذت می برم و به عنوان یک مدیر اجرایی یا یک مدیر ورزشی می توانم مسیر رهبری را انتخاب کنم. من نقشی را می‌خواهم که مراقب عملکرد سازمان باشد. اما این به پول نیز برمی گردد و نقش های زیادی مانند این در لیگ راگبی وجود ندارد.

رابی جاه طلب و باهوش است و حتی اگر گزینه ترجیحی او ماندن در لیگ راگبی با Saints باشد، او آماده است تا وارد ورزش های دیگر یا تجارت اصلی شود. من تمام عمرم را در حباب لیگ راگبی گذرانده ام و کمی پاره شده ام. بخشی از من چیزی کاملاً جدید می‌خواهد، شاید به طور کلی از ورزش خارج شود، اما بخشی از من فکر می‌کند: “نه، ورزش علاقه من است. من عاشق لیگ راگبی هستم، بنابراین تلاش کنید و در آن شرکت کنید زیرا دانش و تجربه دارم. اما ممکن است در ورزش های دیگر فرصت هایی وجود داشته باشد.»

جذابیت ماندن در Saints در نقشی خارج از زمین آشکار است. میراث موفقیت آنها به قدری قوی است که وقتی از “روزهای تاریک” در باشگاه صحبت می کنیم، بر سال ها تمرکز می کنند. [2007 to 2011] زمانی که سنتز در اوایل دوران حرفه ای خود پنج فینال بزرگ را پشت سر هم باخت. رابی می گوید: «اگرچه رسیدن به فینال یک دستاورد بزرگ است، من به آنها به عنوان یک شکست نگاه می کنم. هیچ کس دومی را به یاد نمی آورد.»

قدیس اکنون قصد دارد تبدیل به اولین باشگاهی شود که در پنج فینال بزرگ متوالی پیروز شده است – پس از تساوی با ویگان زمانی که آنها چهارمین عنوان متوالی خود را در سال گذشته کسب کردند. رابی می خندد وقتی می پرسم چه اتفاقی ممکن است بیفتد اگر روند پیروزی ادامه یابد و او احساس می کند وسوسه می شود به بازی ادامه دهد. ممکن است به کسی نیاز داشته باشم که دستی روی شانه‌ام بگذارد و بگوید: “بس کن.”

بردن رکورد پنجمین فینال بزرگ در آخرین فصل خود، برای رابی، “باور نکردنی” خواهد بود. او می گوید: «بعد از از دست دادن پنج، تقریباً رستگاری خواهد بود. که من را هدایت می کند. این واقعاً آخرین فصل من است و باید در سطح بالایی به پایان برسانم تا بتوانم منتظر فصل بعدی زندگی ام باشم.”