پیروزی منچستریونایتد ممکن است نوید دهنده شروع شکوه جدید و پایان فوتبال قدیمی باشد | منچستر یونایتد

این یک فینال کلاسیک نبود. تصور اینکه کسی، حتی معتقدترین هواداران منچستریونایتد، بارها و بارها آن را تماشا کند و از لحظات کلیدی لذت ببرد، سخت است.

در اینجا چیزی است که آنتونی کمی جک زد و خطا شد. در اینجا چیزی است که رافائل واران در یک محوطه شلوغ یک ضربه سر به دست آورد. در اینجا چیزی است که لیساندرو مارتینز یک حمله را شکست. اگر دوست دارید مردان خشمگین به زبان پرتغالی بر سر یکدیگر فریاد بزنند، پس این را دوست خواهید داشت: در غیر این صورت این یک بازی کمتر برای آنچه که بود بود تا معنای آن.

این مهم بود. به همین دلیل آنقدر تند بود. بیش از 40000 هوادار نیوکاسل به سمت جنوب سرازیر شده بودند و در جشن بزرگ هویت خود در میدان ترافالگار شرکت کردند. منابع آنها بدین معناست که این مناسبت‌ها باید به طور فزاینده‌ای رایج شوند، که نباید 24 سال دیگر طول بکشد تا آنها در موقعیت دیگری باشند، اما در حال حاضر، یک فینال رویدادی است که باید تا حد ممکن تجربه کرد: ممکن است هنوز یک رویداد باشد. رویداد یک بار در زندگی

موفقیت برای منچستریونایتد آشناتر است، اما شش سال از قهرمانی آنها می گذرد و به هر حال، این به نظر متفاوت است. برای بزرگ‌ترین باشگاه‌ها، گلدان‌هایی وجود دارد که تقریباً به‌طور تصادفی جمع‌آوری می‌شوند، فقط با حضور در مناطق مناسب با بازیکنان خوب کافی، و آن‌هایی هستند که احساس می‌کنند ممکن است فوق‌العاده مهم باشند، بخشی از چیزی خاص، و اینجاست که یونایتد در آن قرار دارد. اکنون تحت نظر اریک ده هاگ.

سرانجام، یک دهه پس از بازنشستگی سر الکس فرگوسن، آنها رهبری دارند که می تواند دوره ای طولانی از موفقیت را آغاز کند. ممکن است که این فینال بتواند مانند پیروزی منچسترسیتی در فینال جام حذفی در سال 2011، مانند پیروزی چلسی در فینال جام اتحادیه 2005، مانند پیروزی خودشان در فینال جام حذفی 1990، به عنوان یک نقطه عطف مهم باقی بماند: شروع یک عصر جدید.

و این همان چیزی است که فینال باید باشد. این نباید یک راهپیمایی آشنا و خسته کننده باشد. باید احساس خطر و اهمیت وجود داشته باشد. اضطراب باید نقش خود را ایفا کند. لحظه ها باید به خاطر کیفیت زیبایی شناختی شان کمتر به یاد ماندنی باشند تا معنایشان. و از این نظر، این یک فینال بود که با فصلی همراه بود که با فتنه و هیجان همراه بود.

هنوز دو سوم راه را در طول کمپین باقی نگذاشته ایم، هیچ چیزی به حل شدن در لیگ نزدیک نیست. خطاپذیری مدعیان به این معنی است که یک مسابقه عنوانی مناسب با پیچ و تاب وجود دارد. حداقل سه و شاید به اندازه شش مدعی برای کسب مقام چهارم لیگ قهرمانان اروپا وجود دارد. هیچ تیمی در انتهای جدول قرار نگرفته است و حداقل یک تیم بسیار خوب احتمالاً سقوط خواهد کرد. مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا با درام آشنای خود آغاز شده است. ازدحام جمعیت در انگلیس به بالاترین حد خود رسیده است.

سریال سریال به ندرت بهتر از این بوده است: همه جا روایتی وجود دارد – رکود لیورپول، افتضاح چلسی، بحران اورتون، ظهور برنتفورد … – و حتی بازیگران مکمل و بازیگران نقش اول – ویلیان، ناتان جونز، لرد پانیک … – در حال ضربه زدن هستند. . به تصویر کشیدن این دوران طلایی برای فوتبال انگلیس کار سختی نیست. و با این حال این فینال نیز نماینده حس قریب الوقوع عذاب بود.

نیوکاسل اکثریت متعلق به صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان سعودی است. اگر کسی می‌خواهد مشخص کند که این نهاد چقدر از دولت سعودی متمایز است، ادعای اخیر صندوق در دادگاه فدرال در ایالات متحده مبنی بر اینکه این صندوق دارای مصونیت حاکمیتی به عنوان بخشی از یک دولت خارجی است را در نظر بگیرید.

منچستریونایتد ممکن است به زودی توسط شیخ جاسم بن حمد آل ثانی، رئیس بانک اسلامی قطر که پدرش نخست وزیر قطر بود، تصاحب شود. اینکه او تا چه حد به عنوان یک فرد و نه به عنوان نماینده کشور قطر عمل می کند، به مدیران فوتبال بستگی دارد که باید تعیین کنند.

شاید قابل درک باشد که هوادارانی که با کشمکش های حقوقی مواجه هستند و تلاش می کنند سیاست پیچیده خاورمیانه را به هم بزنند، ترجیح می دهند صرفاً روی زمین تمرکز کنند، اما چیزی که مایوس کننده است این است که چه تعداد از آنها به نظر می رسد وسواس احساس قربانی بودن خود را دارند و به این فکر می کنند. پولی که آنها به هر کسی که منبع آن را زیر سوال می برد حمله می کنند. روزنامه‌نگارانی که سوالاتی در مورد شستشوی ورزشی مطرح کرده‌اند، درباره باشگاه‌هایی که بیش از یک قرن در مرکز جوامع خود قرار داشته‌اند و توسط قدرت‌های خارجی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، روز یکشنبه در ومبلی مورد آزار و اذیت کلامی قرار گرفتند.

و این به حس بازی در آستانه کمک می کند. کدام یک از رهبران آن واقعاً به خوبی فوتبال اهمیت می دهند؟ یا اگر به آن‌ها اهمیت می‌دهند که می‌توانند از آینده احتمالی ارزش‌های پوسیده، تورنمنت‌های متورم با بازی‌های بی‌پایان با ارتباط مشکوک، سلطه مجموعه مشکوک ارگان‌های دولتی، الیگارش‌ها و میلیاردرها محافظت کنند؟ اما پس از آن، جام لیگ خود زمانی یک جام جدید بیهوده بود. تکرار می تواند هر چیزی را با اهمیت سنت سرمایه گذاری کند. هیچ چیز ثابت نیست، اما اجتناب ناپذیر بودن تغییر به این معنی نیست که لزوماً خوب است.

یکشنبه یک مناسبت خوشایند قدیمی بود. سیخ و پر تنش، رنگارنگ و پر سر و صدا بود. دروازه‌بان ذخیره‌ای را به میدان می‌برد، مهاجمی درخشان که فرم خود را دوباره کشف می‌کند و استاد پیری که از مرحله تازه‌ای در حرفه‌اش لذت می‌برد. یک گل به خودی خنده دار داشت. این یک فینال ومبلی مانند گذشته بود، نه یک بازی برای اعصار گذشته، بلکه یک بازی با اتفاقات کافی برای جلب توجه، برای ایجاد محرک برای خاطرات آینده. ممکن است منادی عصر جدیدی برای منچستریونایتد باشد، اما ممکن است یکی از آخرین ها در نوع خود باشد، یادگاری برای فوتبال قدیمی.