مخالفان می گویند استخراج آب در نزدیکی جنگل های بارانی گوندوانا در کوئینزلند به طور غیرقابل قبولی خطرناک است | کوئینزلند

گروه‌های زیست‌محیطی می‌گویند که یک عملیات استخراج آب پیشنهادی – با قابلیت پر کردن بیش از ۳۲ میلیون بطری پلاستیکی در سال – در آستانه جنگل‌های بارانی گندوانا که در فهرست میراث جهانی ثبت شده است، به‌طور غیرقابل قبولی برای سلامت اکوسیستم خطرناک است. حفاری را مسدود کنید

روز دوشنبه، دادگاه برنامه ریزی و محیط زیست کوئینزلند رسیدگی به طرح استخراج 16 میلیون لیتر آب از محوطه 400 متری پارک ملی اسپرینگ بروک را آغاز خواهد کرد. حفاری پیشنهادی آب را از یک سفره آب در بالادست طاق طبیعی و آبشار دوقلو می گیرد.

متقاضی، Hoffman Drilling، استدلال می کند که این پیشنهاد در کنار دو معدن آب قدیمی کار می کند و “تاثیری ناچیز” بر محیط زیست خواهد داشت.

در سال 2019 این طرح توسط شورای ساحل طلا رد شد. هافمن دریلینگ در حال اعتراض به رد در دادگاه است. این پرونده به طور مشترک توسط انجمن حفاظت از جنگل های بارانی استرالیا دفاع می شود.

محلی ها و گروه های محیطی می گویند که اثرات آب و هوا و خشکسالی قبلاً در مکان هایی مانند آبشار دوقلو مشاهده شده است و جنگل های بارانی در دوره هایی که بارندگی کم است به آب های زیرزمینی متکی است.

رد این پروژه توسط شورای ساحل طلایی در بحبوحه خشکسالی شدید و افزایش نگرانی در مورد تأثیر استخراج آب صورت گرفت – در آن زمان، مکان هایی مانند کوه تامبورین در نزدیکی آن با وضعیت عجیبی روبرو بودند که دولت ایالتی در حال تامین آب اضطراری بود. به داخل شهر، در حالی که کامیون هایی که در جهت مخالف حرکت می کردند، آب محلی را به کارخانه های بطری می بردند.

دولت ایالتی برنامه های جدید استخراج آب در کوه های اسپرینگ بروک و تامبورین را متوقف کرده است. درخواست حفاری هافمن قبلا ارسال شده است و مشمول ممنوعیت موقت نیست.

آیلا کتو، رئیس انجمن حفاظت از جنگل‌های بارانی استرالیا، گفت: با توجه به اهمیت جنگل و تهدید ناشی از تغییرات آب و هوایی، استخراج «هر حجمی از آب به‌طور غیرقابل قبولی خطرناک است».

کتو می‌گوید: «اکوسیستم‌های پارک ملی اسپرینگ‌بروک و اطراف آن پناهگاه‌های بی‌ارزشی برای مجموعه‌ای از گیاهان و جانوران هستند، که بسیاری از آنها دودمان باستانی دارند و در هیچ کجای زمین وجود ندارند.

استرالیا و جهان در میان یک بحران شدید تنوع زیستی قرار دارند، به این معنی که ما وظیفه داریم از همه این پناهگاه ها تا جایی که می توانیم محافظت کنیم.

ریول پوینتون، وکیل مدیر دفتر مدافعان محیط زیست، گفت که جنگل های بارانی در ارتفاعات منطقه به دلیل آب و هوای مرطوب تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده اند، اما در دوره های خشک به آب های زیرزمینی متکی هستند.

«پیشنهاد استخراج آب به ویژه برای مشتریان ما نگران کننده است، زیرا این منطقه میراث جهانی در حال حاضر در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی مانند خشکسالی، موج گرما، و آتش سوزی های جنگلی با فرکانس و شدت فزاینده آسیب پذیر است.

در مورد تأثیرات استخراج آب های زیرزمینی بر اکوسیستم های جنگل های بارانی مانند آنچه در پارک ملی اسپرینگ بروک وجود دارد، اطلاعات کمی وجود دارد.

امتناع شورا از این پروژه به «پتانسیل تأثیرگذاری بر فلات اسپرینگ بروک به عنوان یک مقصد اصلی اکوتوریسم به دلیل تأثیرات بالقوه بر ویژگی‌های مهم زیست‌محیطی این منطقه و جابجایی منظم کامیون‌ها» اشاره کرد.

در اسنادی که به دادگاه ارسال شد، هافمن حفاری ادعا کرد که این توسعه یک استفاده مناسب از زمین بوده و این منطقه “غنی از آب های زیرزمینی موجود است”.

این شرکت در درخواست خود به دادگاه گفت: «بارندگی ثبت‌شده در نزدیکی زمین بیش از 3000 میلی‌متر در سال بود و تغذیه آب زیرزمینی از چنین بارندگی‌هایی به توسعه پیشنهادی اجازه می‌دهد تا تأثیر ناچیزی بر سیستم آب زیرزمینی داشته باشد».

«تغذیه آبخوان قابل توجهی از بارندگی اتفاقی در این منطقه پر بارندگی وجود دارد.

بررسی‌های منابعی که در این زمین انجام شده، نشان می‌دهد، از جمله، زمین در منطقه‌ای قرار دارد که از نظر آب‌های زیرزمینی غنی است و کیفیت آب برای تامین‌کنندگان آب چشمه مناسب است.