بلاتکلیفی اقتصادی بریتانیا برای نظریه پردازان توطئه سوخت به آتش می افزاید | ریچارد پارتینگتون

تیاو دریایی از پلاکاردهای زرد، که در اعتراض به طرح محله‌های کم تردد آکسفورد در اوایل ماه جاری بالا گرفته بود، داستانی را روایت می‌کرد. در میان جمعیت حدود 2000 نفری که شرکت کردند، مشخص بود که تظاهرات چیزی فراتر از کاهش ترافیک بود.

در پلاکاردی نوشته شده بود: “گتوهای 15 دقیقه ای WEF درباره آب و هوا نیست، کنترل ظالمانه است.” «به نظم نوین جهانی نه بگویید. به شهرهای 15 دقیقه ای زندان نه بگویید. مردم بیدار شوید، بیدار شوید.»

آکسفورد به طور تصادفی خود را در نقطه اشتعال یافت. برنامه ریزان شهری آن به عنوان دست اندرکاران نظم نوین جهانی که قصد دارند آزادی را درهم بشکنند – نه با پلیس مخفی، دستگیری و ارعاب، بلکه زیر پاشنه چکمه یک فیلتر معین کاشته شده با چند گیاه و درختچه، ظاهر می شوند.

در سراسر بریتانیا، شوراها در حال نصب موانعی برای محدود کردن تردد خودروها به جاده‌های اصلی هستند، در حالی که ساکنان را تشویق می‌کنند تا پیاده‌روی کنند، دوچرخه‌سواری کنند و از امکانات محلی استفاده کنند. ایده کاهش آلودگی و در عین حال ایمن تر کردن خیابان ها و قابل زندگی تر کردن است. با این حال، این طرح ها دارای نظرات دوگانه هستند.

در آکسفورد، شورا برای مقابله با تشدید تراکم در جاده‌های قرون وسطایی خود، از بسیاری دیگر فراتر می‌رود. قرار است شش فیلتر ترافیک الکترونیکی در یک آزمایش شش ماهه آزمایش شوند. رانندگان خودروهای شخصی برای تردد بین ساعت 7 صبح تا 7 بعد از ظهر به مجوز نیاز دارند. کسانی که فاقد آن هستند با جریمه 35 پوندی مواجه خواهند شد که در صورت عدم پرداخت در عرض دو هفته به 70 پوند افزایش می یابد.

در حالی که نگرانی‌های مشروعی از سوی ساکنان وجود دارد، جزئیات این طرح نیز برای طیف گسترده‌تری از افراد بدبین بسته‌بندی شده است. راست افراطی، آزادی خواهان و نظریه پردازان توطئه مختلف سوار بر موج مقاومت در برابر LTN ها به عنوان زمینی حاصلخیز برای منافع خود هستند. با محو شدن همه‌گیری کووید، این جبهه بعدی در مبارزه با یک گروه نخبگان فرضی است که در مجمع جهانی اقتصاد متمرکز است، که گردهمایی سالانه داووس را سازماندهی می‌کند و رشته‌ها را در رویدادهای جهانی می‌کشد. برای اعتراض آکسفورد، گروه راست افراطی Patriotic Alternative، Laurence Fox، Piers Corbyn، Katie Hopkins و گروه پاپ دهه 1990 نظریه پردازان توطئه، راست سعید فرد، به شهر دانشگاه سفر کرده بودند.

برخی از معترضان با پلاکاردهای ضد واکس ادامه دادند. برای دیگران، اهداف جدید در بالا نگه داشته شدند. بسیاری از آنها یک موضوع مشترک دارند: اقتصاد، نهادهای آن، و تلاش برای مبارزه با گرمایش جهانی.

مبارزان علیه «جامعه بدون پول نقد» با قدرت خاصی به میدان آمده بودند. ممکن است ارتباط چندانی با جاده‌های آکسفورد نداشته باشد، اما ترس در اینجا این است که ارز دیجیتال بانک مرکزی گام بعدی برای مهار رانندگان خودرو در «زندان‌های روباز» باشد. فوری. در یکی از جزوه‌ها آمده است: آینده شما در خطر است، آیا می‌دانید که دولت برنامه‌ای برای معرفی: شناسه دیجیتال، مرتبط با ارز دیجیتال بانک مرکزی (مانند سیستم چین) دارد.

نگرانی در مورد تحولات اقتصادی به ندرت جدید است. از لودیت ها تا ایلومیناتی ها، قدرت فراگیر فدرال رزرو ایالات متحده، یا گردهمایی نخبگان جهانی در بیلدربرگ یا داووس. زاویه حمله اما تغییر کرده است.

وقتی سیاستمداران جریان اصلی به طور فزاینده ای به عنوان مرتدین ضد نظام مطرح می شوند، نظریه پردازان توطئه جسورتر می شوند. صرف نظر از شجره نامه Eton، راه اندازی یک جنگ فرهنگی باعث موفقیت انتخاباتی شده است. و مانند هشدارهای سوت سگ در مورد “تهاجم” مهاجران، اقتصاد نیز در خط تیراندازی قرار دارد.

برای این شهر 15 دقیقه ای، نیک فلچر، نماینده محافظه کار دان ولی، «مفهوم سوسیالیستی بین المللی» را در اوایل این ماه به عنوان موضوعی برای بحث فوری مطرح کرد. لیز تراس همچنین به شایعات اینترنتی با شکایت از نخبگان در سایه، بازی در نقش مارگارت تاچر و جنگجوی اطلاعات نادرست، با فراخوان هایی مبنی بر مقابله با «ارتدوکس خزانه داری» و پاسخگویی به بانک ورشکسته انگلستان دامن زده است. به دور از کاستی‌های خودش، این یک «نخبگان اقتصادی چپ‌گرا» مرموز بود که او آن را به‌خاطر سقط دوره ریاست‌جمهوری‌اش سرزنش می‌کرد.

اما مشکل اینجاست که در زیر اطلاعات نادرست، فانتزی و فریب، همه تئوری‌های توطئه هسته‌ای از حقیقت دارند. و برای اقتصاد، واقعیت این است که استانداردهای زندگی برای بسیاری به سختی در حال تغییر است، در حالی که تعداد کمی از افراد فوق ثروتمند هرگز آن را به این خوبی نداشته اند.

این زمان‌ها برای اطلاع‌رسانی نادرست بسیار مناسب است، زیرا نابرابری پس از یک دهه پیشرفت یکنواخت افزایش می‌یابد. دستمزدها امروز پس از تورم از سال 2007 بالاتر نیست، در دوره ای ناگوار از زمان بحران مالی 2008، که توسط هزینه های اضطراری فعلی زندگی محدود شده است.

«در دوران عدم اطمینان اقتصادی، رکود، بحران، تئوری‌های توطئه رشد می‌کنند. تیم اسکورل از موسسه گفتگوی استراتژیک، که برای مقابله با افزایش قطبی‌سازی، افراط‌گرایی و اطلاعات نادرست کار می‌کند، می‌گوید: «اغلب این درست نیست که همه با هم هستند. این بدان معناست که مردم نه تنها می بینند که ثروت خودشان بدتر می شود و هیچ چشم انداز واقعی برای بهتر شدن آنها وجود ندارد، بلکه می بینند که افراد دیگر نیز به سرنوشت مشابهی دچار نمی شوند.

بدیهی است که گفتن اینکه اقتصاد به نفع تعداد کمی از مردم که پول زیادی به دست می‌آورند، یک تئوری توطئه نیست. این یک ادعا است اما جهش و گفتن یک نقشه نخبگان برای اطمینان از وقوع آن آسان‌تر می‌شود.»

مقابله با بازرگانان توطئه مستلزم رسیدگی به مشکلات اساسی است که آنها می خواهند از آنها سوء استفاده کنند. با این حال، سیاستمداران در حزب دولت به جای تعهد به تغییر شکل اقتصاد و ایجاد توازن مجدد در نابرابری ها، با گرایش به برخی از تئوری های وحشیانه تر، اختلاف را دامن می زنند.

برای شهرهای 15 دقیقه‌ای، بخشی از مشکل اعمال محدودیت‌های محله‌ای بدون سرمایه‌گذاری در امکانات محلی است تا ماندن را ارزشمند کند. ریاضت اقتصادی اوضاع را در سراسر بریتانیا بدتر کرده است، اما به ویژه در شهرهای کوچکتر و در حومه شهرهایی که اهمیت خودرو در آنها افزایش یافته است. افزایش سطح یک عبارت توخالی بیش نیست، در حالی که کاهش اتوبوس ها، کتابخانه ها، مراکز تفریحی و سایر خدمات عمومی کلیدی به شدت احساس شده است.

انسجام اجتماعی در یک بند کفش سخت تر است. تقسیم زمانی رشد می کند که خدمات عمومی افزایش یابد، دستمزد کارگران راکد شود و اقتصاد برای میلیون ها نفر ضعیف باشد. این جایی است که کار واقعاً روی راست افراطی باید متمرکز شود.