“این یک قلعه بیش از حد است”: قصد دارد قلعه کامبرین را به یک جاذبه زیست محیطی تبدیل کند | میراث

مندر سال 1990، سالی که ایوان فراست-پنینگتون متولد شد، آخرین خرس ها قلعه مونکستر را در غربی ترین گوشه ناحیه دریاچه ترک کردند. وینی، یک خرس سیاه آسیایی، همراه با اینکا، دخترش و خواهرش گرتل، از کامبریا به باغ وحش دادلی رفت.

سه دهه بعد، گودال خرس اکنون با یک مزرعه خورشیدی پوشیده شده است. این زاییده فکر فراست-پنینگتون، وارث قلعه گرانیتی صورتی 800 ساله است که تلاش می کند مونکاستر را به اولین قلعه بدون کربن در بریتانیا تبدیل کند.

سال گذشته در این زمان، این مرد 32 ساله در سانفرانسیسکو زندگی می کرد و به عنوان مشاور انرژی های تجدید پذیر کار می کرد. اکنون او 25 درصد از حقوق شرکت خود را دریافت می کند و در یک برج قرن چهاردهمی با یک گذرگاه مخفی، محاصره شده توسط اثاثیه قدیمی پدربزرگ و مادربزرگش قرار دارد.

کار جدید او به عنوان مدیر عملیات Muncaster این است که راهی برای ایجاد املاک 110 هکتاری (2000 هکتاری) نه تنها پایدار، بلکه برای مخاطبان جوان‌تر نیز جذاب کند.

موقعیت ایزوله آن، یک ساعت فاصله از M6 و دو ساعت از فرودگاه منچستر، می تواند جذب گردشگران خارجی را دشوار کند. فراست-پنینگتون – که اصطلاح حافظ را به جای وارث ترجیح می دهد – باید خلاق باشد. او در ماه آوریل میزبان اولین درگ شو مونکستر، Dragcaster، و همچنین مراسم افتتاحیه Sausage Fest خواهد بود. تابستان امسال شاهد بازگشت کرانکنهاوس، جشنواره موسیقی که توسط Sea Power (بریتیش نیروی دریایی سابق) برگزار می‌شود، و Race the Tide، یک مسابقه با موانع 10 کیلومتری در امتداد رودخانه جزر و مدی اسک، و در داخل آن، خواهیم بود.

زندگی در یک قلعه دورافتاده با پدر و مادرش برای یک مرد جوان و مجرد چالش های خود را دارد (دوست دختر آمریکایی او که با او از کالیفرنیا آمده بود نماند). او که هفته گذشته بازدیدی از آبان نیوز داشت، گفت: «راستش را بخواهید، به نظر من آن را کمی دژخیم می‌دانم. «مثل اینکه لباس اجدادم را می پوشم. کمی احساس خارش دارد.»

لیست درجه I قلعه به این معنی است که او نمی تواند عکس های خود را بگذارد و بیشتر اوقات یخ می زند. پنل های خورشیدی و پمپ حرارتی منبع زمینی اکنون حداقل 60 درصد از نیازهای گرمایشی ساختمان را تامین می کنند، اما والدین فراست-پنینگتون اصرار دارند که اتاق ها را فقط برای عموم گرم می کنند. خانواده دوست دارند ادعا کنند که این قلعه تسخیر شده‌ترین قلعه بریتانیا است – آنها بزرگترین مخاطبان خود را در حوالی هالووین، برای رویدادی که Scarecaster می‌نامند، جمع‌آوری می‌کنند – و یک وحشت مشخص در پشت صحنه وجود دارد، با مانکن‌های کودکی که پشت گوشه‌ها کمین کرده‌اند و کابینت‌های غبارآلود سربازان اسباب‌بازی.

فراست پنینگتون از پنجره اتاق خوابش می تواند آبشارهای اسکدیل را ببیند که بلندترین کوه انگلستان اسکافل پایک در دوردست کمین کرده است. جان راسکین، منتقد هنری ویکتوریایی، منظره مونکستر را «دروازه ای به بهشت» توصیف کرد. اما فراست-پنینگتون به همان اندازه مشتاق است که به خندق 0.8 مایلی (1.3 کیلومتری) اشاره کند که او برای ایجاد پمپ حرارتی قلعه حفر کرده بود.

قبل از اینکه فراست-پنینگتون تصمیم به بازگشت بگیرد، خواهر کوچکترش، ایسلا، مونکستر را اداره می کرد. او پس از عاشق شدن به یک کشاورز از لنکاوی – نزدیکترین مسابقه Tinder او، یک ساعت و نیم دورتر – ترک کرد. خواهر و برادر دیگر آنها، فریزر، در نیروهای مسلح است.

قلعه مونکستر که برای دوری از اسکاتلندها ساخته شده است، حداقل 800 سال است که در خانواده بوده است. مادر فراست-پنینگتون، آیونا، در سن 23 سالگی مسئولیت را بر عهده گرفت. والدین او به معنای واقعی کلمه نقره خانواده را فروختند تا قلعه را حفظ کنند و بیشتر املاک 12000 هکتاری اصلی را تازیانه زدند تا سرپا بماند.

بزرگ شدن در قلعه ای با 31 هکتار باغ و پناهگاه جغدهای خودش می تواند سرگرم کننده باشد. Frost-Pennington می‌گوید: بازی‌های مخفی کاری افسانه‌ای بودند، اگرچه «مرزهای سختگیرانه باید اعمال می‌شد وگرنه هرگز کسی را نمی‌یابید».

این خانواده ثروتمند هستند اما از نظر نقدینگی فقیر هستند: گاهی اوقات تجارت گردشگری کمتر از 10000 پوند سالانه سود دارد. آیونا فراست-پنینگتون که اخیراً پس از کنسل کردن دکوراتور، اتاق نشیمن بزرگ را نقاشی کرده است، سالانه فقط 3000 پوند به خود می پردازد.

پسرش اوان در سنین جوانی یاد گرفت که به بچه‌های دیگر نگوید کجا زندگی می‌کند – در غیر این صورت پسر قلعه می‌شوی. او اکنون نقش خود را پذیرفته است، در حالی که اذعان دارد: “هیچ راهی وجود ندارد که بگوییم “من در یک قلعه زندگی می کنم” بدون اینکه شبیه یک احمق به نظر برسد. او می‌داند که او همان چیزی است که اکنون به آن بچه نپو می‌گویند – «البته من از طریق خویشاوندی خالص اینجا هستم» – اما می‌گوید که برای نفس خود می‌خواهد ثابت کند که می‌تواند از طریق اکوتوریسم تعداد بازدیدکنندگان را افزایش دهد.

فراست-پنینگتون ها عجیب و غریب خاصی وجود دارد. آیونا با پدر یوان، پیتر، در یک مهمانی ملاقات کرد. او به او گفت: “شنیده ام که تو یک دامپزشکی.” “آیا می توانید خرس های من را اخته کنید؟” علاوه بر جغدها و کرکس‌ها، خانواده همیشه یک گربه سیاه دارند – نماد خانواده روی پرچم و نشان قلعه.

اگرچه او روزی قلعه را به ارث خواهد برد، ایونا هنوز به پسر بزرگش اجازه نداده است که با ارزش ترین دارایی خانواده را لمس کند. در دهه 1460، یکی از اجداد آنها به هنری ششم پناهگاهی داد، زیرا پادشاه از شکست در جنگ گل رزها فرار کرد. هنری یک کاسه شیشه‌ای ونیزی را به‌عنوان هدیه‌ای برای تشکر همراه با یک پیش‌گویی به جای گذاشت: «تا زمانی که این کاسه نریخته باقی بماند، پنینگتون‌های مونکستر هرگز رانده نمی‌شوند.»

فراست-پنینگتون در حالی که برای خداحافظی با آبان نیوز دست تکان می دهد، می گوید که مشتاقانه منتظر مقاله است: «فقط امیدوارم این داستان پسری نباشد که همه چیز را خراب کرد.»