تن هاگ هدایایی می آورد و یک وعده جدی و شعله ور برای شکوه منچستریونایتد | جام کارابائو

افizz، کف، رنگ، و یک اشاره از vim پمپاژ پالس. به استادیوم ومبلی، فوریه 2023 خوش آمدید، مکانی که در آن دومین نوشیدنی انرژی‌زای محبوب تایلند سرانجام در اواسط زمستان لحظه‌ای با نام تجاری خاص خود را دارد.

در طول همکاری پنج ساله کارابائو در عنوان قهرمانی، مواقعی وجود داشته است که فینال جام داخلی دسته دوم فوتبال انگلیس کمی بی‌طعم، صاف و فاقد بنزین بوده است. منچسترسیتی چهار عنوان اول دوران کارابائو را به دست آورد. لیورپول چهارگانه در ضربات پنالتی چلسی را شکست داد تا آخرین ضربه را به دست آورد. و با وجود تمام سرگرمی های روز، این یک نوع شکوه اتفاقی به نظر می رسد: به شدت در آن روز جنگید، اما اساساً یک تکه خانه داری در مسیر رسیدن به یک قرار ملاقات حیاتی دیگر.

تا الان یعنی. بعد از ظهر یکشنبه چیز دیگری را ارائه می دهد: یک فینال جام کارابو کارابائو با احساس حماسی، مسابقه ای با اهمیت واقعی برای هر دو تیم، و در اطراف لبه ها چرخشی از داستان های فرعی و نیروهای کلان. بعد از گذشت پنج سال، این ماده بالاخره شروع به جوشیدن و جهش و پمپاژ متابولیسم کرد و با رنگ‌های پر جنب و جوش خود که باعث میگرن می‌شود، درخشید.

انتظار نیوکاسل برای یک جام به خوبی مستند شده است: روایتی پر رنج و قابل اعتماد (اوه بس کنید، رسانه ها) از امیدهای لطیف و انکار بی رحمانه، ملت Geordie در آنجا سرگردان در تاریکی مانند شوالیه های آرتورین در جستجوی جام حذفی داخلی آلبیون. . اما تقریباً شش سال برای منچستریونایتد می گذرد، طولانی ترین خشکسالی این باشگاه از اوایل دهه 80.

برای بازیکنان هم مهم است. از ساعت 4:30 بعدازظهر یکشنبه، تنها سه بازیکن احتمالی از هر دو تیم – مارکوس راشفورد، دیوید دخیا و جو ویلاک – در واقع یک جام داخلی مهم انگلیس را برده‌اند. هیچ کس در اینجا به ومبلی سفر نمی کند تا کارت یکنوع بازی شبیه لوتو را پر کند، تا دریچه گاز را برای رویدادی مهم تر نگه دارد.

بعلاوه، البته، مانند هر موضوع دیگری در فوتبال، این یک پایان پایانی است که تقریباً به طرز خنده‌داری عمیقی از سیاست و نیروهای خارجی مرتبط است. مالکان سعودی نیوکاسل تا کنون فاصله خود را حفظ کرده اند و به دلیل “طبقه بودن” خود از کسانی که مایلند ویژگی های انسانی خوب را ببینند به جای یک تئوکراسی تندرو که سرمایه سیاسی می کند، تحسین شده اند. اما یک جام، یا حتی حضور در زمین ومبلی، سود اولیه فوق العاده ای برای کل پروژه قدرت نرم است.

در همین حال، منچستریونایتد همچنان به بررسی مالکان جدید بالقوه ادامه می‌دهد، گلیزرها در کنار خواستگاران خود مانند خاله‌های دختر ترسناک در یک رمان عاشقانه رها شده با جین آستن، چای می‌نوشند – یک کشاورز خوش‌تیپ در اینجا، یک سرپرست بداخلاق در آنجا، یک رژیم تندرو به شدت توسعه‌طلب در سالن جلو.

و فراتر از این نیروهای گسترده تر، البته دلایل بیشتری در مقیاس انسانی وجود دارد که چرا این یک فینال غیرعادی جذاب به نظر می رسد. در هر دو باشگاه چیزی اطمینان بخش وجود دارد در این واقعیت که جالب ترین بخش پیشرفت اخیر آنها هنوز هم معماری داخلی است، مربیگری و مدیریت دقیقی که بهترین ها را از برخی از بخش هایی که قبلاً وجود داشت به ارمغان آورده است.

با توجه به مقیاس محض مشکلات از پیش موجود، این امر به طرز شگفت انگیزی در مورد اریک ده هاگ صدق می کند. برد یا باخت یکشنبه، هلندی قبلاً به چیز مهمی دست یافته است و در واقع آموزنده است. مبادا فراموش کنیم، این نهادی بود – و ممکن است دوباره تبدیل شود – موسسه ای به قدری ناکارآمد که به نظر می رسید تابش های سمی، گورستانی از امیدها، رویاها، نقشه ها و نویدهای بازی می کرد.

موفقیت در سومین باشگاه ثروتمند جهان هرگز به عنوان یک داستان دلگرم کننده فقیر شناخته نمی شود. اما وضعیت فاسد فرهنگ های داخلی باشگاه به گونه ای بوده است که حتی رشد فعلی، حس اولیه برخی هوش راهنمایی، بازیکنان شاد، انرژی، مانند یک کار نجات به نظر می رسد.

تن هاگ حضوری متحول کننده در این سطح پایه داشته است، و نه فقط به خاطر فرم خوب یونایتد، با یک شکست از نوامبر. این بیشتر در مورد احساس تن هاگ است، یادآوری یک نفره که حتی در موسسه‌ای که در سال‌های نه چندان دور از کریستیانو رونالدو به‌عنوان یک رهبر مردان به خاطر ایجاد احساس بدی در مردم برای خوردن کیک مورد تحسین قرار می‌گرفت، هنوز هم ممکن است از یک لبه تعیین کننده از هوش هیجانی استفاده کنید.

قبل از ورود او صحبت می شد که تن هاگ یک آدم مردمی نیست، ارتباط او ضعیف و بیش از حد فنی است. به نظر می رسید که این برخلاف موفقیت او در کمک به شکوفایی بازیکنان جوان و جذابیت ملایم حضورهای عمومی بدون فیلمنامه او باشد (برای مثال شاهد احترام مفرح تن هاگ هنگامی که لوئیس فن خال در حین تمرین در آژاکس ظاهر می شود و شروع می کند به همه می گوید که جهان چگونه کار می کند. در فیلم مستند لویی).

این رزروها از سوی رسانه های هلندی آمده است، که شاید کمی بیشتر در راه فروشندگی و چت های بالا می خواستند. نکته اینجاست: منچستریونایتد به فروشنده نیاز ندارد. آنها در حال حاضر بیش از حد دارند. این تیم به یک چشم تزلزل ناپذیر نیاز داشت و به کسی که علاقه‌ای به هر چیزی خارج از تاکتیک، شیمی، ارتباط انسانی و مکانیک فوتبال نداشت. این همان چیزی است که تن هاگ به همراه ظرفیت قابل توجهی برای وصله بخشیدن به اجزای متزلزل انسانی که به ارث برده است، اعمال کرده است.

تصادفی یا طراحی – من تصادفی می روم – دقیقاً دارویی است که این بدن بیمار به آن نیاز دارد. و از این نظر، تن هاگ هدیه ای به فوتبال انگلیس نیز بوده است، حتی به این دلیل که به نظر می رسد بسیاری از بازیکنان انگلیسی که قبلاً ناراضی بودند از آن سود برده اند.

هیچ کس خارج از تن هاگ و رشفورد، محتوای دقیق گفتگوهای اولیه را که نه تنها به شکل طلایی فعلی منجر شده است، بلکه به فوتبالیستی که در خود خوشحال به نظر می رسد، در استعداد، نقش و جایگاهش در این زمینه راحت است، نمی داند. چیز.

جنبه عمومی به اندازه کافی روشن بود. راشفورد به دلیل سستی در اواخر دسامبر، بدون هیاهو یا درام، تنبیه شد. از زمانی که به عنوان یک بازیکن فرعی به میدان آمد تا در بازی مقابل وولوز پیروز شود، یک روند خوب از فرم به یک فرم تعیین کننده تبدیل شده است، با 14 گل در 16 بازی و حس یک مرد که با نوعی نور در اطرافش بازی می کند. چه یونایتد در ومبلی پیروز شود یا نه (و رشفورد ممکن است به دلیل مصدومیت بازی را آغاز نکند) این یک پیروزی بوده است.

به طور مشابه، برخورد تن هاگ با جیدون سانچو، تیزبینی احساسی نادری را نشان داده است. سانچو به وضوح با برخی از جنبه های اساسی زندگی خود در منچستر دست و پنجه نرم می کرد. تن هاگ به او هوا داد و از آن زمان تاکنون به طرز ماهرانه ای با نقش و موقعیتش بازی کرده است. سانچو در نهایت شبیه چیزی است که هست، همه قول و استعداد، دارایی نه معمایی که باید حل شود.

همین امر در مورد دو بازیکن انگلیسی دیگر که قبلاً قسمت های نیمه کاره بودند نیز صدق می کند. لوک شاو تبدیل به یک فرد همیشه حاضر قابل اعتماد شده است. راشفورد و برونو فرناندز (همچنین به بهترین برونو تبدیل شدند) اکثر بازی‌ها را زیر نظر تن هاگ انجام داده‌اند، در حالی که شاو چندان در لیست پایین نیست. او خوش اندام تر و با اعتماد به نفس فوق العاده به نظر می رسد. به طور عمده، او خوشحال به نظر می رسد.

حتی هری مگوایر نیز تا حدودی “حل” شده است. پس از کنار گذاشتن او هیچ افتضاحی رخ نداده است، هیچ احساسی نسبت به بازیکنی که احساس بی احترامی می کند وجود ندارد. مگوایر اکنون ممکن است بدون کینه یا سرزنش باشگاه را ترک کند و اولین جام حرفه ای خود را به دست آورد، یک پایان خوش عملی که در یک مرحله غیرمحتمل به نظر می رسید.

جدیت اساسی تن هاگ کاتالیزوری برای این تغییرات بوده است، احساس غیرقابل مذاکره خود او از روش صحیح عمل، چارچوب اخلاقی، رمز هلندی زاهد خشمگین و کچل. این یادآوری است که فضایل ساده انسانی حتی در هرج و مرج فوتبال باشگاهی نخبه امروزی می تواند تأثیر روشنگری داشته باشد. برای اولین بار بعد از مدتی، حتی باخت در فینال، تنها یک قدم دیگر در این روند است.