بیل باید نشان دهد که رنجرز می تواند با سلتیک پستکوگلو مطابقت داشته باشد جام لیگ اسکاتلند

منسلتیک در آنج پستکوگلو مدیری را استخدام کرد که به آنها امتیاز مهمی داد. در زمانی که تیم بازی نیاز به بازنگری داشت، دانش Postecoglou از بازار ژاپن به این معنی بود که او می تواند با افراد مقرون به صرفه ای که می دانست می تواند تأثیر قابل توجهی در اسکاتلند داشته باشد، احیای سلتیک را آغاز کند.

ضعف لیگ برتر اسکاتلند به این معنا کمک کرد – دایزن مائدا، رئو هاته و کیوگو فوروهاشی در لیگ قوی‌تر تأثیر یکسانی را نخواهند داشت – اما پستکوگلو می‌دانست که قمار نمی‌کند. روز یکشنبه فینال جام لیگ بین اولد فرم در همپدن پارک به استرالیایی این شانس را می دهد که سومین افتخار اسکاتلندی خود را از بین چهار تیم ممکن به دست آورد.

Postecoglou از این فرصت برای حفظ موقعیت سلتیک به عنوان نیروی مسلط لذت خواهد برد. نتایج چشمگیر تحت هدایت مایکل بیل، تیم رنجرز را به تیمی که در لیگ قهرمانان اروپا تحقیر شد و در لیگ برتر اسکاتلند تحت هدایت جووانی ون برونکهورست در رتبه دوم قرار گرفت، بازگرداند.

بیل می تواند صحبت کند – و بسیاری از آن – اما این مسابقه اولین آزمایش را ارائه می دهد که آیا رنجرز در ظاهر فعلی خود می تواند یک مسابقه برای تیم Postecoglou باشد در حالی که واقعاً مهم است. با توجه به ثبات سلتیک، تردیدها در این زمینه باقی می ماند.

اظهارات بیل مبنی بر اینکه پستکوگلو “خوش شانس” بود که سطح مشخصی از هزینه ها را به او داد، به وضوح سرمربی سلتیک را عصبانی کرد. به اندازه کافی عجیب، بیل وقتی بازیکنان خودش با سنت جانستون یا راس کانتی روبرو می شوند، کارت منبع را بازی نمی کند.

مهارت سلتیک در معامله مداوم بازیکنان با سود مناسب – حتی در مواقع دشواری در زمین – به پوستکگلو اجازه داد تا بودجه بازسازی خود را تامین کند. در همین حال، رنجرز مشتاق است قراردادهای بیشتر و سودآوری را با آلفردو مورلوس و رایان کنت، ناقص، منعقد کند. جیمز تاورنیر که از زمان ورود به ایبروکس در سال 2015 دو افتخار بزرگ را به دست آورده است، هفته گذشته به تالار مشاهیر باشگاه معرفی شد.

این در باشگاهی که مدام ادعا می کند که بر پایه موفقیت ساخته شده اند. بیل به ناعادلانه توسط بخشی از حمایت باشگاهش از عملکرد خوب ورزشی که به پارتیک تیستل اجازه داد در بازی اخیر جام حذفی اسکاتلند یک گل بدون رقیب بزند مورد انتقاد قرار گرفت، اما پیام کناری از سکوها، مربوط به بازگشت غم انگیز جام، برجسته بود. این کاملاً تقصیر بیل نیست، که فقط در ماه نوامبر استخدام شد، اما زمانی فرا می رسد که رنجرز باید نشان دهد که می تواند طلسم نقره ای سلتیک را بشکند.

رویکردهای Beale و Postecoglou به طرز جالبی متفاوت است. اولی از نظر تمجید از بازیکنان و تاکید بر استحکام روابط خود با آنها عصر جدیدی است. Postecoglou فاصله بین خود و تیم خود را حفظ می کند، در حالی که هیچ ترسی از انتقاد از آنها در ملاء عام ندارد.

البته قدرت بیشتر سلتیک در عمق، پیاده سازی سبک Postecoglou را آسان تر می کند. سلتیک خرید می کند تا پیشرفت کند و سرمربی آنها فقط به پیشرفت بازیکنان از درون سیستم آکادمی باشگاه پرداخت. این به اعتبار بیل است که به نظر می رسد مایل است به جوانان فرصت بدهد.

اعضای باهوش‌تر تیم سلتیک می‌دانند که باشگاهشان باید به دنیایی فراتر از اسکاتلند نگاه کند. پستکوگلو نیز از تثبیت تیمش به عنوان یک نیروی معتبر در رقابت های اروپایی سود می برد. با این حال، در حال حاضر، تلاش برای ایجاد خوش بینی آشکار در اطراف رنجرز معنایی دارد.

پیروزی رنجرز بر سلتیک در نیمه نهایی جام حذفی فصل گذشته اسکاتلند هشداری برای نیمه سبز گلاسکو است. اینکه رنجرز باید در این فینال برنده شود یا نه موضوعی است که مورد بحث است. حداقل آنها می توانند.

فشن ساکالا، مهاجم رنجرز، که چندی پیش به اندازه آثار شعری کامل ادگار آلن پو، درباره دربی گلاسکو اطلاعات داشت، با نام بردن از سلتیک به عنوان «مردم دیگر»، طعم بیشتری را به روند کار اضافه کرد. ساکالا با نفس نفس زدن اضافه کرد: «بله، ما بهتر از آنها هستیم. خیلی بهتر.”

کسری 9 امتیازی لیگ و 26 گل به شدت با تحلیل گیج کننده ساکالا در تناقض است. احساسات او نسبتاً نوعی سر و صدایی است که از ایبروکس سرچشمه می گیرد. تحویل گرفتن اولین جام فصل به طور جدی به احساس جوانی زیر نظر بیل می‌افزاید. اگر سلتیک از جام دفاع کند، Postecoglou به ناچار لذت بیشتری از بیرون زدن حباب رنجرز به دست خواهد آورد.