به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیدر اینجا یک پایان نامه دکترا در مورد روانشناسی بازی های راگبی ولز و انگلیس در کاردیف نوشته شده است. امید، اضطراب، ترس، کلاستروفوبیا… و این فقط سفر فرامرزی به سمت استادیوم پرنسیپیتی در روزهای بازی بزرگ است. چاپ کوچک قراردادی و قدرت بازیکن ممکن است سرفصلهای این هفته را به خود اختصاص داده باشد، اما چاقترین جایزه ولز احتمالاً باید نصیب هر کسی شود که بتواند بالاخره تونلهای برینگلاس را مرتب کند.
پس از آن، حداقل هنوز یک بازی زنده برای شرکت وجود دارد. تصور کنید، یک لحظه، اگر اعتصاب بازیکنان ولز در معرض تهدید قرار می گرفت؟ تومبل وی در خیابان وستگیت، میخانههای خالی غمانگیز، تیشرتهای دخترانه دره در کمد لباس… این یک فاجعه مالی و روابط عمومی بود. شش ملت طوفانهای مختلفی را در طول سالها پشت سر گذاشتهاند، اما چیزی قابل مقایسه با نمادهای تاریک ولز که از بستن چکمههای خود برای بازی با انگلیسیها خودداری میکند، وجود ندارد.
همه اینها علامت سوال مهمی را بر سر این جناحی ترین موقعیت ها باقی می گذارد. چه کسی بهتر می تواند پس از شروع بازی، عدم اطمینان این هفته را پشت سر بگذارد؟ آنقدر صحبت کردن، بحث و جدل و حاشیه ها ادامه پیدا کرده است که برخی الزامات کوتاه مدت را نادیده گرفته اند. ولز هر دو بازی قبلی خود در مسابقات قهرمانی را در این ماه باخته است در حالی که انگلیس در حال حاضر به پایین ترین نقطه پایانی خود خیره شده است. از هر دو طرف برای اجرا فشار وجود دارد.
اگر اژدها حداقل نتواند سوراخ های بینی خود را باز کند و نوعی آتش تنفس کند، مطمئناً برای یک یا دو بازیکن معتبر ولز حفظ وضعیت درآمد خوب خود دشوارتر خواهد شد. 11 شکست در 14 مسابقه آزمایشی گذشته آنها یک دنباله تلخ است و وارن گاتلند و بازیکنانش در روزهای اخیر نیز همیشه از یک صفحه سرودهای مشابه ناراحت نبوده اند.
این بحث وجود دارد که هیچ چیز مانند پیروزی مقابل انگلیس بر سر شکست ها نمی گنجد و نمی توان اجازه داد که یک نمایش 80 دقیقه ای مناسب، از نظر سلامتی آینده راگبی ولز، اصلاحات گسترده ای را که هنوز در جاهای دیگر مورد نیاز است، پنهان کند. با این حال، در حال حاضر، ولز شدیداً به مهمانداران فروشگاه خود برای تحویل در کف کارخانه نیاز دارد. اگر کن اونز، آلون وین جونز، جاستین تیپوریک، تائولوپ فالتاو و لوئیس ریس زامیت خوشتیپ نمیتوانند چیزی تولید کنند. سرگرم کننده این آخر هفته، واقعاً نشانه ای نگران کننده از زمانه خواهد بود.
اینطور نیست که رکورد اخیر انگلیس در خارج از خانه (به استثنای ایتالیا) در شش ملت چیزی برای نوشتن باشد. آنها آخرین بار در سال 2017 در کاردیف پیروز شدند و از سال 2016 فقط یک بار در ادینبورگ پیروز شدند. جدا از یک موفقیت محدود هفت سال پیش، آنها از سال 2012 تاکنون پاریس را فتح نکرده اند. این یک داستان مشابه در دوبلین است، جایی که آنها در رتبه دوم قرار گرفتند. سه مورد از چهار بازدید گذشته آنها.
واضح است که انگلیس هرگز از حق الهی برخوردار نبوده است که در پل سورن قدم بزند و هر گونه غذای کمیابی را که دوست دارد بردارد. ولز مطمئناً در فکر و عمل تیزتر دو سال پیش بود که برای اولین بار مقابل انگلیس 40 امتیاز کسب کرد. چند تماس بحث برانگیز داوری نیمه اول، به ویژه ضربه زدن سریع و ضربدر عرضی دن بیگار زمانی که اوون فارل هنوز بازیکنانش را خطاب قرار می داد، بی انضباطی میهمان بود که گران تمام شد.
بار دیگر 14 پنالتی را دریافت کنید و انگلیس می تواند انتظار همان نتیجه را داشته باشد، به خصوص اگر آنها برای یافتن باد دوم در اواخر بازی تلاش کنند.
شنیدن سرمربی آنها، استیو بورثویک، که میگوید، از جمله موارد دیگر، آمادگی تیمش در جایی که او میخواهد نیست، آموزنده بوده است. از قضا این یک بازیکن ولزی به نام آلد والترز است که از تابستان امسال برای بهبود اوضاع منصوب شده است، اما در حال حاضر، بورثویک باید به اندازه یک سرمربی بین المللی صبور باشد.
او میگوید: «من فکر میکنم یک جنبه شرطیسازی وجود دارد. “شما نمی توانید آن را به سرعت تعمیر کنید. من از 20 دقیقه آخر بازی ایتالیا و اینکه چطور به آنها فرصت دادیم بسیار ناامید شدم. من کاملاً صریح گفتم که سرعت توپ ما در حدی نیست که میخواستم.»
این ممکن است نقشی در شکل دادن به ترکیب اصلی ولز داشته باشد که همراه با گزینههای فراوان خط، پتانسیل تست استرس خط دفاعی انگلیس را دارد. میهمانان عملاً سه مدافع کناری را به انتظار میآیند که یک توپ ضربهای وارد زمین شوند، اما با وجود بیگار روی نیمکت، ممکن است ولز در جای دیگری تحقیق کند و انتظارات زیادی از میسون گریدی، اولین بازیکن 20 ساله در مرکز، در کنار بازیکنان مشابه وجود داشته باشد. جو هاوکینز جوان
این شکست، مانند همیشه، با وجود تامی رفل از لستر برای برهم زدن انگلیس از روی نیمکت، بسیار مهم خواهد بود. دیگر، همچنین، بازدیدکنندگان با بسیاری از جانبازان که همه دیده شده اند، نعمت ندارند. از تیم 23 نفره انگلیس از بازی 2021 فقط 10 نفر باقی مانده اند و بیش از نیمی از تیم آخر هفته این هفته برای اولین بار در یک بازی شش ملت در کاردیف شرکت خواهند کرد. جیمی جورج، قلابباز، گفت: بازیهای خارج از خانه در شش ملت به همان اندازه سخت است که آنها بهخاطر معنایی که دارند. هر تیمی که به ولز برود و برنده شود، از بیرون آمدن از آنجا بسیار خوشحال است.
برای اینکه زندگی تا حدودی نامطمئنتر شود، ماتیو راینال، داور فرانسوی، مسئول بازی انگلیس مقابل ایرلند در سال گذشته نیز بود و پس از آن گفت که در مورد رز قرمز بسیار ملایم بوده است. این امر مسئولیت بیشتری را بر دوش انگلستان می گذارد که مستقیماً و تمیز کار کند، که جورج می گوید اکنون هدف اصلی آنهاست. “احتمالا تصوری از تیم ملی انگلیس وجود داشت که ممکن است به هم بریزیم و در زمین بازی به پایان برسیم. که رفته. ریچارد کاکریل به وضوح میگوید که چگونه میخواهد ما را درگیر کند.»
اما در نهایت یک چالش ذهنی به همان اندازه که یک چالش فیزیکی در انتظار دو تیم است. همانطور که ادی جونز دو سال پیش زمزمه کرد، شنبه میانی Six Nations اغلب یک لحظه “ساخت یا شکستن” است و همین امر اکنون نیز صدق می کند. بورثویک میگوید: «من جسم فیزیکی را از ذهنی جدا نمیکنم، زیرا این دو به طور ذاتی به هم مرتبط هستند. او تا حدودی درست می گوید، اما وقتی ولز میزبان انگلیس است، هرگز به این سادگی نیست. دلایل زیادی وجود دارد که چرا این وسیله همچنان با نوک نمدی قرمز در یادداشتهای روزانه دو طرف پل حلقهگذاری شده است و افتخار و احترام همچنان در صدر فهرست قرار دارد. اگر میزبانان سخت و مصمم برای اصلاح چند اشتباه ظاهر نشوند، راگبی ولز واقعاً با مشکل جدی مواجه خواهد شد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.