لوریس کاریوس به خوبی می داند که چگونه یک بازی می تواند یک حرفه را تغییر دهد | باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد

افروزهای ما پس از فینال لیگ قهرمانان 2018، یورگن کلوپ از فرانتس بکن باوئر تماس گرفت. مثل همه، کاپیتان و مربی افسانه ای سابق آلمان، بازی را در کیف دیده بود، دید که لیورپول پس از یک جفت اشتباه لوریس کاریوس، دروازه بان خود، با نتیجه 3-1 مقابل رئال مادرید شکست خورد. و چیزی در مورد آن کاملاً درست به نظر نمی رسید. پس از صحبت با یک پزشک، او تلفن را برای کلوپ برداشت. بکن باوئر به کلوپ گفت: دروازه بان شما ضربه مغزی شده بود.

مطمئناً یک تشخیص روی صندلی صندلی، اما آنقدر کلوپ را مجذوب خود کرد تا تحقیقات بیشتری را انجام دهد. روز بعد کاریوس به بوستون منتقل شد و در آنجا آزمایشات سختی را در بیمارستان توانبخشی اسپولدینگ انجام داد. ارزیابی ضربه مغزی شامل چک لیستی از 30 علامت، از جمله سردرد، حساسیت به نور، از دست دادن حافظه و حالت تهوع است. پنج روز پس از بزرگ‌ترین بازی زندگی‌اش، کاریوس هنوز 26 مورد از 30 علامت بالینی ضربه مغزی را داشت.

وقایع سرنوشت‌ساز کیف – که در آن کاریوس توپ را به پای کریم بنزما برد، قبل از اینکه شوت گرت بیل را به تور دروازه‌اش بریزد – برای سال‌ها دروازه‌بان را شکل می‌داد و زخمی می‌کرد. او تهدید به مرگ شد. او توسط بازیکنان حریف سرکوب شد. پس از ترک لیورپول، او در چرخه ای از حرکت های رضایت بخش، ابتدا به بشیکتاش، سپس به یونیون برلین و در نهایت به سمت بیکاری رفت. و بازی که کل این مارپیچ خسته کننده را به حرکت درآورد، زیر ابر ضربه شدید سر انجام شد.

فینال جام کارابائو در روز یکشنبه به کاریوس فرصت یک بازگشت قابل توجه را می دهد. این اولین فینال جام نیوکاسل در 24 سال گذشته است، و با محرومیت نیک پوپ و محرومیت مارتین دوبراوکا در جام حذفی، امید آنها به دروازه بان سوم خود است که با عجله در تابستان قرارداد رایگان امضا کرد و تقریباً در ژانویه آزاد شد. شاید این تنها بازی باشد که کاریوس برای باشگاه انجام می دهد. و با این حال، او، شاید مانند هر کس دیگری در ورزش، از پتانسیل یک بازی برای تغییر مسیر یک حرفه برای همیشه می داند.

کاریوس در تابستان 2018 برای پیش فصل به لیورپول بازگشت و مصمم بود دوران حرفه ای خود را از نو شروع کند. کلوپ نیز قصد داشت به او فرصت دیگری بدهد. و با این حال، مجموعه ای از اشتباهات در بازی های دوستانه نشان از ذهنی پریشان و اعتماد به نفس از بین رفته بود. کاریوس همیشه یک دروازه بان تهاجمی ریسک پذیر بود و مقدار مشخصی از خطا در بازی او ایجاد شده بود. اما با توجه به اینکه لیورپول به سمت چالش قهرمانی پیش می رود، به طور واضح نیاز به ارتقا داشت. آلیسون آن تابستان از رم آمد و باشگاه به عقب نگاه نکرده است.

بنابراین کاریوس به بشیکتاش رفت، جایی که پس از یک شروع خوب، اشتباهات دوباره شروع به خزش کردند. سنول گونس مدیر این تیم گفت: “چیزی در برق، انگیزه و اشتیاق او اشتباه است.” از اول همینطور بوده است.» در مقابل اسلوان براتیسلاوا در یک بازی لیگ اروپا در اواخر سال 2019، او از محوطه جریمه خود به بیرون حمله کرد و سعی کرد یک توپ بلند را با ضربه سر دفع کند و کاملاً آن را اشتباه ارزیابی کرد. پس از تعقیب باشگاه بر سر دستمزدهای پرداخت نشده، او در طول همه گیری بیماری را ترک کرد.

حرکت به برلین نیز بی نتیجه بود. کاریوس که برای رقابت برای پیراهن شماره 1 با آندریاس لوته کهنه کار امضا کرد، زمان بازی خود را محدود کرد و پس از آن از رفتار مربی اورس فیشر عصبانی شد. او بعداً گفت: “به گذشته، من اکنون به اتحادیه حرکت نمی کنم.” به من اطمینان داده شد که در دروازه خواهم بود و بلافاصله زمان بازی را به دست خواهم آورد. متاسفانه این اتفاق نیفتاد. من هرگز فرصت مناسبی برای برتری در آنجا نداشتم.”

اتحادیه، به نوبه خود، تصویر کمی متفاوت را ترسیم می کند. آنها اصرار دارند که هیچ تضمینی به کاریوس داده نشده است، و با اجرای قوی لوث هرگز توجیه کافی برای ایجاد تغییر وجود ندارد. و در حالی که حرفه ای بودن کاریوس هرگز مورد سوال قرار نگرفت، این ظن وجود دارد که او هرگز کاملاً با اخلاق بی ستاره و کارگری باشگاه سازگار نبود. مشخصات او و دوست دختر مشهورش او را به یکی از اصلی‌ترین ستون‌های شایعات تبدیل کرد، واقعیتی که بعداً کاریوس به عنوان مایه‌ی تأسف پذیرفت. مهمتر از همه، این حرکتی ساده بود که هرگز واقعاً معنی نداشت.

و اگر در داستان کاریوس درسی وجود داشته باشد این است که عواملی که مسیر یک حرفه را تعیین می کنند هرگز صرفاً بر اساس عملکرد نیستند. این در مورد دروازه‌بان‌ها دوچندان صادق است، جایی که فرصت‌ها ناچیز است، خطرات همیشه نجومی است و خود نقش تا حدی یک عمل ایمانی است: نه تنها ایمان به توانایی خود، بلکه توانایی انتقال آن به دیگران.

اگر کاریوس چند سال بعد در فینال لیگ قهرمانان اروپا، تحت پروتکل‌های فعلی ضربه مغزی، بازی می‌کرد، ممکن بود هرگز برای انجام این اشتباهات در زمین حاضر نمی‌شد. اگر او چند سال قبل بازی می کرد، ممکن بود از قضاوت وحشیانه هزاران هنرمند میم اینترنتی در امان بماند و اجازه داده شود در آرامش غمگین شود. جدی ترین شکست او، اگر بتوان آن را اینطور نامید، یکی از زمان بندی بود.

هیچ کس واقعا نمی داند که کاریوس روز یکشنبه چگونه خواهد بود. او دو سال است که یک بازی حرفه ای بزرگسالان انجام نداده است. هیچ‌کس نمی‌داند سر او کجاست، چه زخم‌های جنگی هنوز باقی مانده است، چگونه در دیگ فینال جام حذفی با مارکوس راشفورد که هدفش را پایین می‌آورد، رفتار خواهد کرد. قوس رستگاری یک روایت فریبنده است و بسیاری از افراد بی طرف برای او آرزوی سلامتی می کنند. اما این یک حرفه وحشیانه است و حاشیه ها اغلب به اندازه مو کم است. و بنابراین احتمالاً منصفانه است که بگوییم برای کاریوس، لحظه بزرگ‌ترین فرصت، لحظه بزرگ‌ترین خطر را نیز به همراه دارد.