پناهندگان اوکراینی در مولداوی: به گرمی مورد استقبال قرار گرفتند اما رویای خانه را در سر می پرورانند

مولداوی که بین رومانی و اوکراین محصور در خشکی است، یکی از فقیرترین و کوچکترین کشورهای اروپا با جمعیتی حدود 2.5 میلیون نفر است.

با این حال، از آغاز تهاجم گسترده روسیه به اوکراین در یک سال پیش، این موضوع مانع از آن نشده است که عضو مشتاق اتحادیه اروپا از حدود 100000 پناهنده اوکراینی – که بسیاری از آنها زن و کودک هستند – استقبال کند.

سوتلانا برزوفسکایا اهل مولداوی است. او یک مادر و دو پسرش را که از جنگ در اوکراین فرار کرده اند، در خود جای داده است. او می‌گوید که درگیری‌های همسایه باعث شد تا به آسیب‌پذیری کشورش فکر کند.

او توضیح داد: “وقتی جنگ با ترانسنیستریا شروع شد، من اینجا در مولداوی بودم. می دانم که چیست، ترسناک است. و وقتی بچه دار می شوید، بسیار ترسناک است. بنابراین باید به نحوی کمک کنید.”

“نمی دانم، شاید، خدای ناکرده، البته، چنین اتفاقاتی برای ما بیفتد… ترسناک است. و وقتی بچه دار می شوید، خیلی ترسناک است. پس باید یک جوری کمک کنید.”

بسیج جامعه مدنی

از زمان شروع جنگ در اوکراین، مولداوی تحت ترس دائمی حمله روسیه به خاک خود زندگی می کند و از بحران های انرژی و هزینه های زندگی رنج می برد که منجر به استعفای نخست وزیر طرفدار غرب ناتالیا گاوریلیتا در اوایل ماه جاری شد. و بی ثباتی فزاینده در کشور.

تعدادی از گروه های طرفدار روسیه در مولداوی، به ویژه در ترانس نیستریا، یک منطقه جدایی طلب شرقی، وجود دارند. این، همراه با بحران شدید هزینه های زندگی، به بی ثباتی در کشور و استعفای نخست وزیر طرفدار غرب ناتالیا گاوریلیتا در اوایل ماه جاری کمک کرده است.

با وجود این سختی ها، جامعه مدنی به شیوه ای بی سابقه برای کمک به پناهندگان بسیج شد.

یک سال پیش، Moldova For Peace تنها با تعداد انگشت شماری از داوطلبان شروع به کار کرد. امروزه این NGO توسط چندین سازمان بین المللی حمایت می شود و بیش از 100 نفر در آن مشغول به کار هستند.

«جنگ شروع شد، همه ما در یک اضطراب شدید از خواب بیدار شدیم […] و ما تصمیم گرفتیم که حداقل کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که دور هم جمع شویم […] کنستانتا دوهوتارو، هماهنگ کننده برنامه صلح مولداوی، گفت.

او افزود: “این یک فضای امن برای زنان و دختران است. این فضایی است که مردم می توانند یک جلسه روان درمانی داشته باشند، می توانند از مشاوره حقوقی بپرسند، در کلاس های رومانیایی و درس های انگلیسی شرکت کنند.”

جنیفر پرووا یک اوکراینی است که توسط مولداوی برای صلح استخدام شده است. او به یورونیوز گفت که حمایتی که دریافت کرده الهام بخش او بوده تا به دیگران کمک کند.

“من از اینکه چقدر مردم صادقانه می خواهند به دیگران کمک کنند، تحت تاثیر قرار گرفتم. به همین دلیل است که به محض ورود به مولداوی، شروع به جستجوی گزینه هایی کردم که بتوانم به دیگران نیز کمک کنم.”

پناهندگان رومی اوکراین

پیش از جنگ، حدود 400000 رم در اوکراین زندگی می کردند. مشخص نیست چه تعداد به مولداوی گریخته اند، اما بیشتر آنها که فرار کرده اند در مراکز اسکان پناهندگان پراکنده در سراسر کشور اقامت دارند.

در کوستستی، روستایی در 20 کیلومتری جنوب پایتخت، یورونیوز با ایدوارد میهای و خانواده اش در یک مرکز پناهندگان که توسط شهرداری محلی اداره می شود ملاقات کرد.

ایدوارد می گوید که خانواده اش هیچ گونه تبعیضی را تجربه نکرده اند و استقبال آنها در مولداوی به غلبه بر تجربه دردناکی که در اوکراین از سر گذرانده اند کمک کرده است.

او می گوید: «ما رفتیم چون موشک هایی از بالای سرمان پرواز می کردند، اصلاً نور نبود، هوا سرد بود و چاهی هم داریم که آب نداشت و گرما نبود و سرد بود».

“بنابراین تصمیم گرفتیم فرزندانم را ببریم و به اینجا بیایم. اینجا همه به ما کمک می کنند، افراد خوب زیادی هستند. همه در لباس، غذا و همه چیز کمک می کنند.”

پالانکا: گذرگاه مرزی اولیه

روستای پالانکا در مرز اوکراین کمتر از یک ساعت با شهر اودسا فاصله دارد و گذرگاه اصلی 750000 پناهجو بوده است که از جنگ از طریق مولداوی گریخته اند.

امروز، صلح نسبی در تضاد کامل با رویدادهایی است که یک سال پیش در اینجا رخ داد.

در اوج بحران، صف رسیدن به این گذرگاه مرزی حدود هشت تا یازده کیلومتر خواهد بود. [long]یوگن لوکو، رئیس همکاری های بین المللی پلیس مرزی مولداوی گفت.

“من خودم یک پدر هستم. من یک دختر کوچک دارم. و وقتی تو [live] این تجربیات، شما آن را بسیار شخصی می‌گیرید.”

نگه داشتن برای روزی که بتوانند به خانه بروند

در ژانویه 2023، دولت مولداوی به همه پناهندگان اوکراینی وضعیت حفاظت موقت اعطا کرد تا آینده باثبات‌تری برای آنها با حقوق خودکار مسکن، مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و کار تضمین کند.

اما با وجود این تضمین، بیشتر آنها آرزوی خانه را دارند.

دیمیترو کوچگوف، یک پناهنده جوان اوکراینی که با سوتلانا برزوفسکایا زندگی می کند، گفت: “می خواهم برگردم.” اما من متوجه شدم که آنجا بسیار خطرناک است، ممکن است اتفاقی بیفتد.

ایدوارد میهای به یورونیوز گفت: انشاالله همه چیز به سرعت تمام خواهد شد. او در پایان گفت: “پدر و مادر ما، خانه های ما آنجا هستند، همه چیز آنجاست. پس ما منتظر خواهیم بود. این فقط یک زمان است.”