جنگ و ورزش: ورزشکاران اوکراینی مجبور به جنگ یا فرار شدند

یک سال بمباران توپخانه روسیه تأثیر مخرب شدیدی بر ورزش اوکراین و رقبای آنها داشته است.

خیلی ها دیدند که امکانات آموزشی شان منفجر شده است. برخی از ورزشکاران برای مبارزه در کنار هموطنان خود به جبهه رفتند و برخی نیز برای ادامه کار مجبور به ترک کشور شدند.

دیگران از موفقیت خود برای حمایت از آرمان اوکراین استفاده کردند، از جمله قهرمان بوکس سنگین وزن اولکساندر اوسیک: “می دانم که بچه های خط مقدم مبارزه را تماشا می کردند. آنها برای من فیلم می فرستادند و من برای آنها فیلم می فرستادم. می دانم که پسرهای زیادی تشویق کردند. پیروزی مشترک ما است، بنابراین فکر می کنم همه را تشویق کردم.”

تمرین کردن یا رقابت دور از عزیزانتان آسان نیست، اما هر کجا که می روند، احساس می کنند که دوستش دارید.

آنا ریژیکوا، دونده 400 متر با مانع، برای ادامه تمرینات خود به اورگان آمریکا رفت.

آنا توضیح داد: «در ماه فوریه و مارس، در شهرم، دنیپرو، در خانه می‌ماندم و از جنگ می‌ترسیدم. “نمی‌توانستم تصور کنم که به حرفه‌ام ادامه دهم. به ورزش فکر نمی‌کردم. فکر می‌کردم چگونه می‌توانم زنده بمانم و خانواده‌ام و دوستانم؟”

ویکتوریا تکاچوک، دونده 400 متر با مانع نیز از همین فرصت برخوردار شد.

او گفت: «واقعاً خوب است که هر کشوری، نه برخی، بلکه هر کشوری تلاش می‌کند از ما حمایت کند، تلاش می‌کند پیام حمایتی بنویسد، برای تمرین، برای اردوی آموزشی، برای ما، چه کاری می‌توانیم برای خانواده شما انجام دهیم؟» ما از اوکراین خیلی دور هستیم، اما همه سعی کردند از ما حمایت کنند و ما اینجا تنها نیستیم.»

ورزشکاران اوکراینی نماینده کشوری هستند که در حال جنگ هستند و توسط کشور دیگری که عادت به سرمایه گذاری از موفقیت ورزشکاران خود دارد مورد حمله قرار می گیرد. آنها می دانند که برای بیش از مدال رقابت می کنند.