جو روت باید استعفا دهد اما یافتن جانشین او در انگلیس کار آسانی نیست | انگلستان در هند غربی 2022

تیاو نوعی بحران است که ما دوست داریم، بحرانی که می توانیم از آن لذت ببریم، یک فاجعه ورزشی اما نه بیشتر از این. زندگی ها تباه نشده است. هیچ کس نمرده است. گزینه های پیش رو، اگرچه به سختی می توان آنها را باز کرد، اما وحشتناک نیستند.

سه ماه پیش، تیم کریکت انگلیس توسط یک تیم خوب استرالیایی شکست خورد و در نتیجه مدیر عامل و مربی توسط اندرو استراوس، اندرو استراوس، عضو هیئت مدیره کریکت انگلستان و ولز، اخراج شدند، که با فرستادن تیم کریکت، شهرت خود را به خاطر عمل گرایی مستحکم تکذیب کرد. بدون برخی از بهترین بازیکنان خود به کارائیب بروید – فقط برای اینکه ببینید چه اتفاقی افتاده است.

اکنون انگلیس به طرز تحقیرآمیزی مقابل هند غربی شکست خورده است، تیمی معتدل و با روحیه که به خوبی استرالیا نیست. برای تسریع در “بازنشانی توپ قرمز” باید کاری انجام داد. ممکن است نیاز به کلیشه های تازه باشد.

بنابراین همه ما می‌توانیم به کالسکه خود بپریم. این بدان معناست که من می توانم با ساختار نزدیک بینانه کریکت داخلی انگلیسی که ماه های اصلی کریکت تابستانی به دو نوع کریکت کوتاه مدت اختصاص دارد، مخالفت کنم. چرا باید نسل بعدی کریکت‌بازان با این بازی قدیمی با توپ قرمز اذیت شوند؟ پول جای دیگری است. ظهور صد نمادی از راه رفتن در خواب به زوال است. ممکن است برای کریکت زنان یک موهبت الهی باشد اما برای بازی مردان ناقوس مرگ باشد.

دیگران ممکن است از نابودی انگلستان در زمستان امسال به عنوان تأیید ساختار شهرستانی استفاده کنند که برای هدف مناسب نیست. چرا رادیکال نباشیم و همه آنها را لغو نکنیم؟ از مدل صد برای ایجاد امتیازات توپ قرمز در مراکز شهری استفاده کنید و Bognor یا Hove یا Taunton یا Chelmsford یا Worcester را ایجاد کنید.

و در مورد ضربات ما چطور؟ آن‌ها فقط می‌توانند روی تخت‌های پر امتیاز دویدن داشته باشند و چگونه می‌توانند در زمانی که هرگز در کریکت کانتی با سرعت‌سنج‌های واقعی مواجه نمی‌شوند، موفق شوند؟ جز این که آنها در زمستان امسال توسط اسکات بولند و کایل مایرز تحقیر شده اند، که هر دو ویژگی های دریانوردان کهن الگویی انگلیسی را به نمایش می گذارند، که در آوریل امسال خود را برای اقدام آماده می کنند؟

پس بیایید وانمود نکنیم که راه حل های ساده ای وجود دارد. درخواست هایی برای تغییر بیشتر وجود خواهد داشت. شخص دیگری باید برود و تنها کسی که در خط تیراندازی باقی مانده است، کاپیتان جو روت است – حتی اگر در حال حاضر هیچ ایده ای نداریم که اگر او به میل خودش کنار نرود، وظیفه اخراج او را بر عهده دارد.

عذاب آورتر در مورد کاپیتانی روت بسیار مضحک است زیرا او برای مدت طولانی تری از هر انگلیسی دیگر در تاریخ، 64 تست را برعهده داشته است که 27 تست برنده و 26 تست باخته است. بعد از تمام آن تست‌ها، فکر می‌کردید بحث در مورد Root تمام شده است. او بدترین کاپیتانی نیست که تا به حال داشته ایم. و نه بهترین. او یک رهبر کاملاً شایسته و قابل احترام است که واقعاً به بازی فداکار است و با اختلافی وحشتناک بهترین بازیکن انگلیس است. اما این بدان معنا نیست که او باید بدون توجه به این کار ادامه دهد.

او احتمالاً اکنون خواهد رفت. او احتمالا باید. همه تقصیر او نیست. طرف او حدود سه ضربه تست کوتاه داشته است. او زمان مسئولیت خود را انجام داده است و در حال حاضر کار نمی کند. او حتی می تواند چند سال دیگر برگردد.

شاید باید نگاه دیگری به کاپیتانی داشته باشیم. در چند وقت اخیر به دوره ریاست جمهوری تبدیل شده است. با چند بازیکن ناموفق، کاپیتانی انگلیس از آترتون به حسین، وان به اشتراوس به کوک و سپس به روت در چرخه‌های تقریباً چهار ساله رسیده است، گویی جام مقدس است که جرأت مختل شدن را ندارد. لازم نیست اینطور باشد. هیچ ضرری ندارد که اجازه دهید شخص دیگری دست به کار شود. در کریکت، کاپیتان پست بسیار مهمی است، اما هنوز هم فرصت کمی برای آزمایش وجود دارد.

وسوسه انگیز است که تحت تأثیر رمز و راز کاپیتان بزرگ قرار بگیریم، که بیشتر تقصیر مایک برلی است. در واقع دوره مسئولیت او نتیجه مجموعه ای از شرایط عجیب بود که شامل دو شخصیت بزرگتر از زندگی بود – کری پکر و ایان بوتهام. پس از Brearley، کارشناسان صندلی صندلی دوست دارند در مواقع بحران به دنبال اجرای تکرار شوند. امروز ممکن است منجر به ارتقای Eoin Morgan شود که آخرین بار در آوریل 2019 یک بازی کریکت را با توپ قرمز انجام داد. این راه حل پیروان سرسخت عرفان کاپیتانی است. من حتی مطمئن نیستم که مورگان باید همچنان کاپیتان تیم‌های توپ سفید ما باشد، زیرا عملکرد او کاهش می‌یابد.

استرالیا گاهی اوقات راه را نشان می دهد – تصادفی. قبل از Ashes، تیم پین از حالت آبی خارج شد. پت کامینز، یک مرد استثنایی و یک کریکت باز استثنایی اما بدون تجربه کاپیتانی وارد بازی شد. و او خیلی خوب بوده است. مسلماً یک پیشرفت متمایز.

مسلماً انگلیس چنین نامزد واضحی در تیم فعلی خود ندارد و ما را به روش سنتی قدیمی انگلیسی سوق می دهد که ما را به دنبال ویژگی های “رهبری” به سراسر شهرستان ها می فرستد. این ما را به افرادی مانند روری برنز، جیمز وینس، تام آبل، سم بیلینگز، تام وستلی و ویل رودز می برد. هوم

بنابراین، اعضای اخیر تیم انگلستان چطور؟ پس از یک سال دردناک یا بیشتر، حتی بن استوکس ممکن است مطمئن نباشد که آیا این شغل در حال حاضر برای او مناسب است یا خیر. از همه مهمتر، او در کنار روت باید یکی از ستون های تیم انگلیس در سال 2022 باشد.

در واقع ممکن است مجبور باشیم به جای چهار سال آینده فقط به سری بعدی فکر کنیم. پس چه کسی را می‌توانیم مسئول سه تست مقابل نیوزلند کنیم. استوارت برود؟ احتمالا. یک پیشنهاد دیگر از یک صندلی راحتی: Jos Buttler. من به شما گفتم که هیچ راه حل ساده ای وجود ندارد.