دیدگاه گاردین درباره سخنرانی رشد کیر استارمر: بیانیه ماموریت | سرمقاله

اسir کایر استارمر اغلب با درخواست‌هایی از سوی حامیان و منتقدان مواجه شده است تا مشخص کند که یک دولت کارگر در مقام خود چه خواهد کرد و اولویت‌های آن چیست. با نزدیک شدن به انتخابات عمومی، او با فراخوان های بیشتری روبرو خواهد شد. به عنوان یک قاعده، رهبر حزب کارگر در مورد پاسخ دادن محتاط است. منتقدان گمان می کنند که دلیلش این است که او رادیکال کمی برای گفتن دارد. احتمالاً استدلال خود او این است که او در کار به نمایش گذاشتن سیاست‌هایی نیست که ممکن است محافظه‌کاران وسوسه شوند آن‌ها را در معرض دید عموم قرار دهند. او همچنین می‌خواهد که اختلافات و ناتوانی‌های دولت در کانون اصلی سیاسی باقی بماند. پیشتازی حزب کارگر احتمالاً به او اطمینان می دهد که رویکرد او کارآمد است.

در سخنرانی روز پنجشنبه در منچستر، سر کیر با این وجود پرده را کمی برداشت. سخنرانی به خصوص الهام بخش نبود. این سبک سر کیر نیست. مضمون دولت «ماموریت محور» او برای اطمینان بخشی طراحی شده است، نه هیجان انگیز. اما سخنرانی از نظر سیاسی روشن، استراتژیک و از لحاظ داخلی سازگار بود. این طرح کلی واضح‌تر از قبل از تفکری ارائه می‌کند که مبنای تصمیمات دقیق‌تر دولت جدید کارگر خواهد بود. همچنین به وضوح نشان داده شد که سر کیر دیدگاهی طولانی دارد و او به یک نخست وزیری بالقوه دو دوره فکر می کند، چیزی که حزب کارگر فقط یک بار در قرن و یک چهارم از عمر خود به آن دست یافته است.

پنج ماموریت انتخابی سر کیر شاید قابل پیش بینی باشد: رشد اقتصادی، تجدید NHS، ایمنی در خیابان ها، تحرک اجتماعی و انرژی پاک. اما اینها همه موضوعات بزرگی هستند و انتخاب را نمی توان به طور جدی ایراد گرفت. این پنج نفر از عمیق‌ترین نگرانی‌های مشترک مردم بریتانیا صحبت می‌کنند: ناامنی اقتصادی، سیستم بهداشتی ناموفق، خطر خشونت، کاهش شانس زندگی کودکان و بحران آب و هوا. همه نمونه بریتانیا شکسته ای هستند که محافظه کاران بر آن ریاست داشته اند. و همه آنها به جای راه حل های چسبناک گچی که سر کیر هدف انتقاد قرار داده است، جهات جدیدی را می طلبند.

سخنرانی سر کیر بر یک تعهد بزرگ اقتصادی متمرکز بود – اینکه بریتانیا تا پایان دوره اول خود بالاترین نرخ رشد پایدار را در بین کشورهای G7 خواهد داشت. چگونگی دستیابی به این امر کمتر مشخص بود. رهبر حزب کارگر به اهرم‌های بالقوه از جمله مراقبت از کودکان، برنامه‌ریزی اصلاحات و اصلاح برگزیت اشاره کرد، اما جزئیات زیادی نداشت. او به صراحت گفت که دستمزد کم و انفجار بزرگ لندن محور راه حل نیست. در مورد مالیات چیزی نگفت. اما او گفت که صرف پول بیشتر دولت همیشه تنها راه حل نیست. او بحث های مهم در مورد رابطه گاهی مشکل ساز بین رشد، نابرابری و رفاه را نادیده گرفت.

قسمت هایی وجود داشت که به نظر می رسید با دقت انتخاب شده اند تا به جاه طلبی های بزرگتر اشاره کنند. به نظر می رسد که سر کیر فکر می کند که می تواند یک مشارکت تحت رهبری دولت با بخش خصوصی شکل دهد، که، همانطور که او اعتراف کرد، شامل یک “ذهنیت کاملاً جدید” از تجارت است. دستیابی به آن ممکن است به بیش از دو دوره نیاز داشته باشد. ذکر یک استراتژی صنعتی «که همه را دور میز گرداند» می‌تواند حاکی از یک اصلاح بزرگ – و معوق – در حاکمیت شرکتی و هم‌تعیین محل کار باشد. نیاز به “شنیده شدن” هر منطقه و ملت بریتانیا و “احترام به نهادها، نه دور زدن” ممکن است نشان دهد که دستگاه اصلاحات دولتی در فهرست اولویت های حزب کارگر قرار دارد. با این حال، نکات، تعهدات مانیفست نیستند. سر کیر طرح کلی مهمی را ترسیم کرده است. او اکنون باید شروع به پر کردن آن کند.

آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر مایلید تا حداکثر 300 کلمه پاسخی را از طریق ایمیل ارسال کنید تا برای انتشار در بخش نامه های ما در نظر گرفته شود، لطفا اینجا را کلیک کنید.