جیسون آردی جوانترین استاد سیاهپوست تاریخ در کمبریج می شود | دانشگاه کمبریج

یک جامعه شناس مشهور که تا سن 18 سالگی قادر به خواندن و نوشتن نبود و کمتر از 8 سال پیش در Sainsbury’s به صورت نیمه وقت کار می کرد، قرار است جوان ترین استاد سیاه پوستی شود که تاکنون در دانشگاه کمبریج منصوب شده است.

پروفسور جیسون آردی، 37 ساله، یک محقق بسیار مورد احترام در زمینه نژاد، نابرابری و آموزش است، اما در سه سالگی تشخیص داده شد که او به تاخیر رشد جهانی و اختلال طیف اوتیسم مبتلا شده است و تا 11 سالگی صحبت کردن را یاد نگرفت.

ماه آینده او نقش استاد جامعه‌شناسی آموزش در کمبریج را بر عهده خواهد گرفت و امیدوار است داستان خارق‌العاده‌اش الهام‌بخش دیگران از پیشینه‌های کم‌بازنمایی شده برای پیشرفت در آموزش عالی باشد.

آردی بر اساس کار قبلی خود در دانشگاه های دورهام و گلاسکو، به کمبود سیاه پوستان و اقلیت های قومیتی در آموزش عالی، عدم حضور آنها در مشاغل آکادمیک، و چالش ایجاد تجربیات و نتایج آموزشی عادلانه تر برای همه خواهد پرداخت. .

او گفت: “کار من در درجه اول بر این تمرکز دارد که چگونه می توانیم درها را به روی افراد بیشتری از زمینه های محروم باز کنیم و آموزش عالی را واقعاً دموکراتیک کنیم.” “امیدوارم حضور در مکانی مانند کمبریج اهرمی را برای من فراهم کند تا آن برنامه را در سطح ملی و جهانی رهبری کنم.”

وی افزود: صحبت در مورد آن یک چیز است. انجام آن چیزی است که اهمیت دارد. کمبریج در حال حاضر در حال ایجاد تغییرات قابل توجهی است و به دستاوردهای قابل توجهی در تلاش برای تنوع بخشیدن به چشم انداز دست یافته است، اما کارهای بیشتری وجود دارد – در اینجا و در سراسر بخش.

آردی در Clapham در جنوب لندن به دنیا آمد و بزرگ شد و یکی از چهار فرزند بود. تا سن 11 سالگی از زبان اشاره استفاده می کرد و بیشتر دوران کودکی اش با گفتار درمانگران و زبان درمانگران سپری شد. به خانواده او گفته شد که به احتمال زیاد به حمایت مادام العمر نیاز دارد، اما او تمام انتظارات را زیر پا گذاشت.

پس از کسب دو مدرک GCSE در رشته PE و نساجی، آردی برای BTec در کالج تحصیل کرد، سپس اولین مدرک خود را در رشته PE و تحصیلات آموزشی به پایان رساند، پس از آن دو مدرک کارشناسی ارشد، یک PGCE برای تبدیل شدن به معلم PE و یک دکترا در لیورپول جان را گذراند. دانشگاه مورز او هزینه تحصیل خود را با کار پاره وقت در Sainsbury’s and Boots تامین کرد.

ده سال پیش، زمانی که در مقطع دکتری تحصیل می کرد، مجموعه ای از اهداف شخصی را روی دیوار اتاق خواب مادرش نوشت. نفر سوم لیست او این بود: “یک روز در آکسفورد یا کمبریج کار خواهم کرد.” در 6 مارس، این رویا به واقعیت تبدیل خواهد شد. او گفت: «هرچقدر هم که خوشبین هستم، به هیچ وجه نمی‌توانستم فکر کنم که چنین اتفاقی بیفتد. “اگر من یک فرد شرط بندی بودم، شانس آن بسیار طولانی بود. فقط دیوانه است.»

آردای گفت، پیام داستان او برای سایر جوانان با پیشینه های کم نمایندگی این است که “همه چیز ممکن است”. می‌دانستم که لزوماً استعداد زیادی ندارم، اما می‌دانستم که چقدر آن را می‌خواهم و می‌دانستم که چقدر می‌خواهم کار کنم.»

او گفت، با این حال، این نباید فقط به تلاش فردی باشد – او گفت که سیستم نیز باید تغییر کند. “در کمبریج برخی از تمرینات خوب واقعاً بسیار مفید و قدرتمند وجود دارد. اما هنوز مناطق زیادی برای توسعه وجود دارد، همانطور که در سراسر بخش وجود دارد.

بخش بزرگی از مشکل این بخش این است که کارها را به روشی بسیار ناپایدار انجام می دهد. اغلب به کار متخصصان و دانشگاهیان سیاهپوست و اقلیت‌های قومی تکیه می‌کند تا این کار را بدون دستمزد و به رسمیت شناخته نشده انجام دهند.»

آردای گفت، در عوض، باید مسئولیت جمعی وجود داشته باشد و کسانی که برای پیشبرد برابری، تنوع و شمول تلاش می کنند باید به درستی حمایت و پرداخت شود. او همچنین بر تحقیقات بی‌بی‌سی در سال 2018 تاکید کرد که نشان می‌دهد دانشگاهیان سیاه‌پوست و اقلیت‌های قومی کمتر از همتایان سفیدپوست خود حقوق دریافت می‌کنند، به طوری که دانشگاهیان سفیدپوست به طور متوسط ​​52000 پوند و دانشگاهیان سیاهپوست 38000 پوند حقوق دریافت می‌کنند.

او گفت: «آخرین چیز این است که تشخیص دهیم برخی از این فضاها چقدر می‌توانند خشونت‌آمیز باشند، و تصمیم‌گیرندگان تشخیص می‌دهند که این یک چالش جدی برای سلامت روانی و سلامت روانی افراد سیاه‌پوست و اقلیت‌های قومی، به‌ویژه زنان رنگین‌پوست است. و به طور مشخص تر، زنان سیاه پوست در این بخش، که صادقانه بگویم با آنها رفتار متفاوتی می شود. فکر می‌کنم این لکه‌ای بر این بخش است، و این چیزی است که ما جمعاً باید در مورد آن فکر کنیم که چگونه بهتر عمل کنیم.»

آردای گفت که زنان سیاهپوست جزو کم دستمزدها در این بخش هستند و از 24000 پروفسور در بریتانیا، کمی بیش از 160 نفر سیاه‌پوست و کمی بیش از 50 نفر زن سیاه‌پوست بودند. او گفت که اگر قرار بود همه چیز تغییر کند، “به تعهدی پایدار از سوی نهادها نیاز است تا واقعاً به نحوه تعامل آنها با سیاست های نژادی فکر کنند.”

پروفسور باسکار ویرا، معاون آموزشی دانشگاه کمبریج، گفت: «جیسون آردی یک محقق استثنایی در زمینه نژاد، نابرابری و آموزش است. او کمک قابل توجهی به تحقیقات کمبریج در این زمینه و پرداختن به حضور کم مردمی از پیشینه‌های اجتماعی-اقتصادی ضعیف، به‌ویژه آنهایی که از سیاه‌پوستان، آسیایی و سایر جوامع قومیتی هستند، خواهد داشت.

تجارب او موانعی را که بسیاری از گروه‌های کم‌نماینده در سراسر آموزش عالی و به‌ویژه در دانشگاه‌های پیشرو با آن‌ها مواجه هستند، نشان می‌دهد. کمبریج مسئولیت دارد تا با ایجاد فضاهای آکادمیک که همه احساس کنند به آن تعلق دارند، هر کاری که می تواند برای رفع این مشکل انجام دهد.