شان لانگستاف، بازیکن نیوکاسل: حضور در کنارم خوب نبود. بدبخت شدم’ | باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد

«سیو سوگند می خورم؟» شان لانگستاف می پرسد. هافبک نیوکاسل زمان خود را به سال 2020 برگردانده است و به دنبال کلمه مناسبی است تا تاکید کند که دوران حرفه ای او در آن زمان چقدر بد در حال فروپاشی بوده است. او در نهایت توضیح می دهد: “در تمرینات من کمی جوان بودم.” “من خوشایند نبودم. من بدبخت بودم.»

امروز لانگستاف ستون اصلی خط میانی ادی هاو است و مشتاقانه منتظر فینال جام کارابائو در روز یکشنبه مقابل منچستریونایتد در ومبلی است. با این حال، دو سال و نیم پیش، رابطه دشوار با استیو بروس، سرمربی سابق نیوکاسل و بهبودی آهسته از پارگی ACL همه چیز را مبهم کرده بود.

در نهایت یکی از هم تیمی های ارشد نگران و فهیم مداخله کرد. این جوان 25 ساله می‌گوید: «متی ریچی ما را به کناری کشید و گفت: «لونگی، باید حلش کنی». “بعضی‌ها فقط اجازه می‌دهند تو دور شوی، اما او بود که مرا عقب کشید.”

وقتی لانگستاف یک روز صبح بعد از صبحانه در مقابل پدرش دیوید سیل اشک ریخت همه چیز به اوج رسید. دیوید به‌عنوان یک بازیکن سابق هاکی روی یخ بریتانیایی که اکنون مربی تیم تاین‌ساید ویتلی وریرز است، متوجه شد که پسرش به حمایت تخصصی نیاز دارد و خوشبختانه، ریچی دقیقا روان‌شناس مناسب را برای ارائه آن می‌شناسد.

او به خاطر می‌آورد: «بعد از اینکه من جلوی پیرمردم شکستم، متی به ما پیام داد و گفت که باید با این مرد صحبت کنید و اکنون باید با او صحبت کنید. اگر او ما را در مسیر درست قرار نمی داد، احتمالاً اکنون اینجا بازی نمی کردم. من واقعاً بسیار سپاسگزارم.»

اگر بخشی از مشکل رابطه لانگستاف با بروس بود، فشار تبدیل شدن به یک قهرمان محلی به طور ناگهانی خارج از فرم در یک مبارزه سقوط نیز برای هوادار نوجوان نیوکاسل از شمال شیلدز بسیار زیاد شده بود.

او می گوید: “وقتی برنده نمی شوید، این باشگاه می تواند مکان سختی باشد.” فکر می کنم برای بازیکنان محلی سخت تر است. وقتی خوب هستید، هواداران فکر می کنند مارادونا هستید و احتمالاً بهتر از خودتان هستید. سپس، زمانی که آنقدرها خوب کار نمی کنید، بیشتر از سایرین می چسبید زیرا طرفداران بیشتر با شما ارتباط برقرار می کنند. مردم فکر می کنند شما بهترین شغل دنیا را دارید، اما گاهی اوقات ممکن است سخت ترین کار به نظر برسد.

اما من در حال حاضر از آن طرف بیرون هستم، دیدگاه بسیار بیشتری دارم و جای دیگری نیست که ترجیح دهم فوتبال بازی کنم. من خیلی خوشحال تر هستم، بیشتر لبخند می زنم و از بازی کردن لذت می برم. این که هر روز به تمرین بیایید کار سختی نیست. اکنون می‌دانم که فقط تلاش برای مرتب کردن ذهن و حفظ همه چیز خوب و آرام است.»

در حالی که او در یک انبار تمرین سرپوشیده در زمین تمرین حومه نیوکاسل نشسته است و در حال گپ زدن است، لانگستاف به گرمی در مورد هاو و رافائل بنیتز، مربی ای که اولین بازی خود را به او ارائه کرد، صحبت می کند. به طور واضح، هافبکی که فرم زیر نظر بنیتز پیشنهادی 20 میلیون پوندی از منچستریونایتد قبل از آسیب دیدگی شدید زانو داشت، هرگز از بروس نامی نمی برد.

او می گوید: «سعی می کنم به آن زمان نگاه نکنم. من یک پسر جوان بودم، آنقدر بازی تیم اصلی نکرده بودم، فقط زانویم را تمام کرده بودم و سعی می کردم برگردم. زمانی که رافا در آنجا بود، احساس آرامش و راحتی می‌کردم، اما سعی می‌کردم به تناسب اندام برگردم و یک مدیر جدید را تحت تأثیر قرار دهم. اگر به طور کامل تناسب اندام ندارید، عدالت را رعایت نمی کنید.»

زمانی که هاو توسط مالکان جدید و ثروتمند باشگاه تحت رهبری عربستان سعودی در نوامبر 2021 نصب شد، زانوی لانگستاف به طور کامل بهبود یافته بود، اما زخم های روحی همراه هنوز نیاز به تعمیر داشتند. بازیکنی که برادر کوچکتر و همکارش هافبک نیوکاسل، متی، به دلیل پارگی لیگ قهرمانان آسیا از دور خارج شده است، توضیح می دهد: «از روز اول با سرمربی جدید همه چیز برای من متفاوت بود. او [Howe] شما را به عنوان یک بازیکن و به عنوان یک شخص بهبود می بخشد و او واقعاً به شما اهمیت می دهد.

او کسی است که برای همیشه از او سپاسگزار خواهم بود. او حرفه من در نیوکاسل را نجات داد. ما واقعا رابطه خوبی داریم. من به او اعتماد دارم و امیدوارم او بیشتر و بیشتر به من اعتماد کند.

“در دوران رافا من خوب بازی کردم، اما از زمانی که سرمربی جدید وارد شد، من در رویای خود زندگی می کنم. من این شانس را دارم که برای نیوکاسل در فینال جام حذفی بازی کنم. این چیزی است که از کودکی رویای آن را داشتم و اکنون، امیدوارم که این اتفاق بیفتد.»

لانگستاف نقش مهمی در رساندن نیوکاسل به ومبلی داشت، به ویژه با به ثمر رساندن دو گل بازی برگشت در نیمه نهایی مقابل ساوتهمپتون. او می گوید: «این یک اوج بزرگ بود. خانواده ام زمانی که اوضاع آنقدر خوب پیش نمی رفت به من چسبیدند و بسیار مغرور بودند.

“رانندگی در [to St James’ Park] آن شب حس دیگری داشت. چشمامو با برنی قفل کردم [Dan Burn, the Northumberland-born Newcastle defender] و من فکر می‌کردم که با هم کمی اشک بریزیم، صادقانه بگویم.

این یک شب خاص بود و زدن دو گل خاطره ای برای یک عمر است. برنی هر دو بار مرا گرفت و گفت چقدر به من افتخار می کند. این به معنای دنیا بود.»

حالا لانگستاف امیدوار است به پایان دادن به خشکسالی 54 ساله نیوکاسل کمک کند. «مردم اینجا هنوز باب مونکور را دوست دارند [Newcastle’s 1969 Fairs Cup-winning captain] بنابراین بازگرداندن جام با ما واقعاً خاص خواهد بود.” با مالکان جدید، این باشگاه قهرمان لیگ‌ها و جام‌ها می‌شود، اما فکر نمی‌کنم مردم فکر کنند این تیم اولین قهرمانی پس از تصاحب خواهد بود. این واقعاً ما را به پیش می برد.»