بازنشانی بزرگ انگلستان توسط کاپیتانی درجه سه جو روت تضعیف می شود | جو روت

آپس از سالی که تیم آزمون انگلیس داشت، از هر 10 کاپیتان، 9 نفر استعفا می دادند یا برکنار می شدند. جو روت به نحوی جان سالم به در برد، در حالی که چندین سر دیگر غلت می زدند. پس از تحت تاثیر قرار دادن اندرو اشتراوس با اشتهای خود، به او این فرصت داده شد تا تیم شکسته خود را بازسازی کند. او استوارت برود و جیمی اندرسون را که تنها بول‌بازهای درجه یک در اختیار داشت، تبعید کرد. و در دو آزمایش اول در هند غربی، به نظر می رسید که ممکن است فقط کار کند.

حتی یک بدبین باید بپذیرد که نشانه هایی از پیشرفت وجود دارد. فیلدینگ تیزتر بود، روحیه تیمی قوی‌تر بود، کتک‌ها غل و زنجیر دوران کریس سیلوروود را رها می‌کردند. دن لارنس، که ممکن است در شماره 4 به اشتباه انتخاب شود، دویدن های بی خودانه را پشت سر گذاشت. و اگرچه هر دو آزمون قرعه کشی شدند، اما انگلیس بود که برای پیروزی در روز پنجم فشار می آورد.

اما این روی یک جفت زمین مرده بود – یک تخت پر دوتایی. در گرانادا، روی سطحی تندتر، آشکارا آشکار است که روت نتوانسته یکی از بزرگترین ایرادات تیمش را برطرف کند: کاپیتانی خودش. در صبح سوم، او مجموعه کامل زوزه کشان خود را بررسی کرد.

وقتی کریس ووکس با توپ جدید به اینرسی خارج از کشور بازگشت، روت او را به مدت 50 دقیقه نگه داشت. هنگامی که جاشوا داسیلوا یک ضربه بزرگ را امتحان کرد، روت سومین لغزش خود را به سمت پا حرکت داد تا تک آهنگ را نجات دهد. با وجود این، مجردها همچنان می آمدند، تقریباً همه آنها در سمت پا بودند. برای یکی از آنها، داسیلوا به طرزی سادیستیک توپ را دور از دسترس روت در میانه کار کرد و او را روی زمین گذاشت. تنظیم مجدد توپ قرمز او اکنون با یک شکلک قرمز صورت همراه بود.

باید به او احساس می‌کردی، زیرا او به وضوح فرد خوبی است. مشکل این است که خوب بودن چیزی نیست که به معنای کاپیتانی باشد. شما می توانید لبخند بزنید و لبخند بزنید و یک دافر باشید. شما می توانید مثل ناصر حسین یک حرامزاده سخت باشید و تیم خود را از بد به بهتر بکشید. این چیزی است که انگلیس اکنون به آن نیاز دارد و روت مردی نیست که آن را فراهم کند. به تعبیر حکم شین وارن در مورد مونتی پانسار، روت واقعاً در 64 تست کاپیتان انگلیس نبوده است. او تقریباً در همان آزمون، 64 بار، سردار آنها بوده است.

جو روت، ضربه زن درجه یک جهان، یک بدبختی بزرگ دارد: او باید زیر نظر جو روت، کاپیتان درجه سه بازی کند. او یک انتخابگر ترسو، یک خواننده ناامید زمین و یک تاکتیکیست وحشتناک است. او ممکن است از یورکشایر آمده باشد، اما کاملاً مخالف ری ایلینگ‌ورث، لن هاتون یا مایکل وان است – نه ساده‌لوح، نه محاسبه‌گر، و نه می‌تواند تیمش را بیش از مجموع اجزای آن‌ها درآورد. او رهبر ارکستر نیست: او اولین ویولن است. او همچنان به عنوان سوراو گانگولی انتخاب می‌شود، در حالی که، اگر فقط به خفاش و خفاش رها می‌شد، شانس زیادی برای اینکه ساچین تندولکار انگلیسی باشد، خواهد داشت.

مردم می گویند: “اما هیچ کس دیگری نیست.” این یک دلیل وحشتناک برای نگه داشتن یک رهبر شکست خورده در مقام است، و حتی درست نیست. مایک بریل، بزرگترین متخصص زنده در کاپیتانی کریکت، پس از شکست خاکستر احساس کرد که زمان آن فرا رسیده است که روت به بن استوکس واگذار شود، کسی که تابستان سال گذشته گروهی از دانش‌آموزان را در پاکستان هدایت کرد. استوکس مطمئنا جرقه های بیشتری به همراه خواهد داشت. اما او می‌گوید که این کار را نمی‌خواهد، و زمانی که او به تازگی نشان داده است که هنوز یک دریانورد چهارم مفید است، او را بیش از حد سنگین می‌کند.

دو گزینه بهتر وجود دارد. یکی این است که برود را برگردانید و او را مسئول قرار دهید. او درک بازی، هدیه گاب، آتش در شکم را دارد. و همانطور که می دانیم، زمانی که به تازگی طرد شده است، در بهترین حالت خود قرار دارد.

مورد دیگر این است که یک متخصص بفرستیم، کاپیتانی که می داند دارد چه کار می کند و قبلاً یکی از تیم های انگلیس را بسیار بهتر کرده است: ایئوین مورگان. می‌توانید با قربانی کردن بن فوکس و بازگرداندن دستکش‌ها به جانی بیرستو، جایی برای او باز کنید، که برای فوکس سخت است اما برای تیم خوب است.

حضور مورگان، دست آرام او روی تیلر، تفاوت بزرگی ایجاد خواهد کرد. برای اولین بار از زمانی که خود اشتراوس در سال 2012 کناره گیری کرد، انگلیس کاپیتانی با اختیار داشت.