در سفر سورئال و مخفیانه بایدن به اوکراین

واشنگتن – همانطور که قطار در طول یک شب طولانی در سراسر حومه اوکراین غوغا می کرد، منظره بیرونی پنجره چیز زیادی برای دیدن باقی نمی گذاشت، فقط گاهی اوقات نور خیابان یا سایه های ساختمان های دوردست. اما آنهایی که قطار را تماشا می‌کردند، نمی‌توانستند ببینند چه کسی داخل است، و نه احتمالاً حدس می‌زدند که توقف کرده بودند تا تعجب کنند.

در قطار ناشناس پرزیدنت بایدن و یک تیم اسکلتی از مشاوران با همراهی ماموران سرویس مخفی مسلح و تندخو، در یک ماموریت مخفی برای بازدید از کیف حضور داشتند. تا جایی که به دنیا مربوط می شد، آقای بایدن به واشنگتن برگشته بود و هنوز در یک رستوران ایتالیایی یک شب قرار ملاقات می کرد.

در واقع، او در سفری بود که هیچ رئیس‌جمهور مدرن آمریکایی پیش از آن نرفته بود.

آقای بایدن در اقدامی متهورانه به منظور نشان دادن عزم آمریکا برای کمک به اوکراین برای شکست نیروهای روسی که یک سال پیش در این هفته به این کشور حمله کردند، مخفیانه به کیف سفر کرد تا با رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی دیدار کند و وعده سلاح های بیشتری را برای مدافعان این کشور بدهد. این دیدار تصویری محو نشدنی از دو رئیس جمهور ایجاد کرد که در روز روشن به سوی یادبود سربازان کشته شده گام برمی داشتند، حتی زمانی که آژیر حمله هوایی به صدا درآمد، نمایشی از سرپیچی از مسکو به سرعت در سراسر جهان پخش شد.

آقای بایدن در خلال پنج ساعت حضور خود در کیف قبل از ترک مجدد گفت: «من فکر می‌کردم مهم است که هیچ شکی در مورد حمایت آمریکا از اوکراین در جنگ وجود نداشته باشد.» او در واقع نه تنها با ولادیمیر وی. پوتین، رئیس جمهور روسیه، بلکه با هموطنان آمریکایی در خانه صحبت می کرد که در تصمیم او برای سرمایه گذاری عمیق در جنگ اوکراین تردید داشتند. او گفت: «این فقط در مورد آزادی در اوکراین نیست. “این در مورد آزادی دموکراسی در کل است.”

در زمان حیات آقای بایدن هرگز رئیس‌جمهوری وارد منطقه‌ای جنگی نشده بود که تحت کنترل نیروهای آمریکایی نبود، حتی کمتر با یک لوکوموتیو نسبتاً کند حرکت که نه ساعت و نیم طول می‌کشد تا به مقصد برسد. در طی آن زمان، او به طور بالقوه در معرض شرایطی قرار گرفت که خارج از کنترل فالانکس امنیتی فوق‌العاده هوشیار بود که معمولاً به دنبال محافظت از یک فرمانده کل قوا در برابر هر خطر فیزیکی قابل تصور و به حداقل رساندن زمان خود در خارج از یک پناهگاه سخت بود.

در بسیاری از سال گذشته، در واقع، اکثر افراد اطراف رئیس جمهور با این فرض که خیلی خطرناک است، در برابر هرگونه اصرار برای رفتن مقاومت می کردند. اما نزدیک به یک سال پس از تهاجم روسیه، در حالی که سربازان اوکراینی در ابتدا بسیار بهتر از آنچه که انتظار می‌رفت عمل کردند و دیگر رهبران آمریکایی و اروپایی این سفر را انجام دادند، آقای بایدن و تیمش قمار کردند که بتواند با خیال راحت وارد و خارج شود.

جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور، هنگام خروج از کیف برای سفر برگشت به لهستان، از طریق تلفن از قطار به خبرنگاران گفت: «البته هنوز خطر وجود داشت، و هنوز هم خطری در تلاشی مانند این وجود دارد. و پرزیدنت بایدن احساس کرد که انجام این سفر به دلیل برهه حساسی که با نزدیک شدن به سالگرد یک سالگی تهاجم تمام عیار روسیه به اوکراین در آن قرار داریم، مهم است.

این یک سفر طولانی و یک سفر سورئال بود. این طوری نبود که آقای بایدن به دیدن اوکراین عادت داشت. او شش بار به عنوان معاون رئیس جمهور – سه بار در یک دوره شش ماهه – با یک جت آمریکایی وارد شد و در نور روز از پنجره به بیرون خیره شد تا از بالا مناظر کیف را تماشا کند. حالا او در زیر پوشش تاریکی مخفیانه وارد می شد و اندکی پس از طلوع خورشید می رسید.

دستیاران گفتند که این سفر برای ماه ها در حال انجام بود، زیرا فقط تعداد کمی از مقامات قابل اعتماد در کاخ سفید، پنتاگون، سرویس مخفی و آژانس های اطلاعاتی ارزیابی های تهدید را ارزیابی می کردند. یکی از دستیاران گفت، آقای بایدن در جلسات، روی خطری که سفرش می تواند برای دیگران ایجاد کند، تمرکز کرد، نه خودش.

سرانجام، این تصمیم روز جمعه به نتیجه رسید، زمانی که رئیس جمهور با تعداد انگشت شماری از مشاوران ارشد در دفتر بیضی شکل گرد هم آمدند و تلفنی با دیگران مشورت کردند. او ترجیح داد برود.

آقای بایدن قبلاً قرار بود برای این سالگرد به لهستان سفر کند. اغلب زمانی که روسای جمهور در مکان های نامشخص توقف می کنند، بازدیدها به پایان سفر فعلی اضافه می شود. در این مورد، کاخ سفید تصمیم گرفت به امید حفظ راز آن را در صفحه اول قرار دهد.

رئیس جمهور نقش خود را در این نیرنگ بازی کرد. عصر شنبه، او و جیل بایدن به مراسم عشای ربانی در دانشگاه جورج تاون رفتند، سپس در موزه ملی تاریخ آمریکا توقف کردند و در نهایت برای صرف شام در رستوران Red Hen بیرون رفتند، جایی که از ریگاتونی لذت بردند، که به طور گسترده ای بهترین در پایتخت کشور محسوب می شود. . هنگامی که این زوج به کاخ سفید بازگشتند، اکثر مردم ممکن است تصور کنند که شب را در آنجا بوده اند.

اما چند ساعت بعد از نیمه شب، آقای بایدن را از عمارت خارج کردند و به پایگاه مشترک اندروز در حومه مریلند بردند، جایی که گروه کوچکی از دستیاران، ماموران امنیتی، یک تیم پزشکی، عکاس و دو خبرنگار منتظر او بودند.

این دو روزنامه‌نگار، سابرینا صدیقی از وال استریت ژورنال و ایوان ووچی از آسوشیتدپرس، روز جمعه به کاخ سفید احضار شدند و سوگند یاد کردند که رازداری کنند. به آنها گفته شد که منتظر اطلاعات بیشتر در ایمیلی باشند که موضوع آن عبارت است از: «دستورالعمل‌های ورود برای مسابقات گلف».

استخر روزنامه نگاری دو نفره یک انحراف رادیکال حتی از دیگر سفرهای ریاست جمهوری حساس به امنیت بود، زمانی که مکمل معمول 13 خبرنگار و عکاس گرفته شد. اما این تنها ویژگی غیرعادی این سفر نخواهد بود.

از زمانی که آبراهام لینکلن برای تماشای نبردها در ویرجینیای شمالی در طول جنگ داخلی به خطوط مقدم در خارج از واشنگتن رفت، هیچ رئیس‌جمهوری به نبرد نزدیک نشده است. فرانکلین دی. روزولت از شمال آفریقا دیدن کرد. لیندون بی جانسون به ویتنام رفت. جرج دبلیو بوش و باراک اوباما به عراق و افغانستان سفر کردند. و دونالد جی ترامپ به افغانستان رفتند.

اما در تمام آن موارد به کشورها یا مناطق تحت کنترل نیروهای آمریکایی رفتند. در این صورت، ارتش ایالات متحده در اوکراین حضور نخواهد داشت و حریم هوایی را نیز کنترل نخواهد کرد. هواپیماهای نظامی آمریکایی در جریان این سفر در شرق لهستان در نزدیکی مرز مشاهده شدند، اما مقامات گفتند که آنها هرگز وارد حریم هوایی اوکراین نشدند زیرا نگران این بودند که این اقدام به عنوان نوعی مداخله مستقیم آمریکا که آقای بایدن از آن اجتناب کرده است، تلقی شود.

با رسیدن به اندروز در اوایل صبح یکشنبه، این دو روزنامه نگار تلفن های خود را تحویل دادند تا 24 ساعت پس داده نشوند. آنها نه به بوئینگ 747 آبی و سفید معمولی که به عنوان Air Force One در زمان حضور رئیس جمهور تعیین شده بود، بلکه به یک هواپیمای C-32 نیروی هوایی، که معمولاً برای سفرهای داخلی به فرودگاه هایی با باندهای کوتاه تر استفاده می شود، برده شدند. هواپیما در تاریکی کنار آشیانه ای با سایه های کشیده پارک شده بود.

آقای بایدن حدود ساعت 4 صبح رسید و هواپیما در ساعت 4:15 صبح برای پرواز از طریق اقیانوس اطلس به پرواز درآمد. دستیاران انگشت شماری به آقای بایدن پیوستند – آقای سالیوان. جن اومالی دیلون، معاون رئیس ستاد. و آنی توماسینی، مدیر عملیات دفتر بیضی. این هواپیما در ساعت 5:13 بعد از ظهر به وقت محلی در پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان سقوط کرد، جایی که در حالی که سایه هایش پایین بود، قبل از بلند شدن دوباره در ساعت 6:29 بعد از ظهر سوخت گیری شد و سپس به سمت فرودگاه Rzeszów-Jasionka در لهستان رفت. فرود در ساعت 7:57 بعد از ظهر

آقای بایدن در یک موتورسیکلت با تقریباً 20 اتومبیل سوار شد و بدون آژیر برای حدود یک ساعت در امتداد بزرگراهی عمدتاً خالی به شهر کوچک پرزمیشل رانده شد و به ایستگاه قطار منتقل شد که در آن هزاران پناهنده از اوکراین در سال گذشته وارد شده‌اند. . در ساعت 9:15 شب که رسیدند، مسافران تعداد کمی را در آنجا یافتند و غرفه ها بسته شدند.

این کاروان به سمت قطاری که عمدتاً بنفش رنگ بود، با چندین اتومبیل با رنگ آبی با نوار زرد در امتداد وسط کشیده شد تا شبیه پرچم اوکراین باشد. به ندرت یک رئیس جمهور سوار بر وسیله نقلیه دیگری غیر از خودروهای سرویس مخفی یا ارتش آمریکا می شود، اما پرواز به اوکراین امن تلقی نمی شود.

قطار بدون تشریفات در ساعت 9:37 شب از ایستگاه خارج شد و حدود ساعت 10 شب از مرز اوکراین عبور کرد. کاخ سفید به قدری قصد حفظ راز را داشت که به خبرنگاران در واشنگتن دروغ گفت. حدود چهار ساعت پس از عبور آقای بایدن از مرز به اوکراین، دفتر او در واشنگتن برنامه‌ای عمومی منتشر کرد که به دروغ اعلام می‌کرد که رئیس‌جمهور هنوز در پایتخت کشور است و قصد ندارد تا عصر دوشنبه به اروپا برود.

به گفته یک مقام ارشد که خواست نامش فاش نشود، آقای بایدن در طول سفر طولانی با قطار، با پوشیدن لباس‌های غیر رسمی، به سختی می‌خوابید. رئیس جمهور سفر خود را با یادآوری سفرهای قبلی خود به کیف، از جمله سخنرانی در پارلمان اوکراین و اظهاراتش در مورد آخرین سفر خود در سال 2017 گذراند. شهر

در گفتگو با دستیاران، آقای بایدن تماس تلفنی خود را با آقای زلنسکی در 24 فوریه سال گذشته و همزمان با آغاز تهاجم روسیه بازگو کرد و از اینکه چگونه رهبر اوکراین در آن زمان به او گفت که مطمئن نیست چه زمانی دوباره صحبت خواهند کرد، شگفت زده شد. حالا، آقای بایدن به دستیارانش فکر کرد، اینجا آنها یک سال بعد قرار بود در کیف رو در رو ملاقات کنند.

پس از سفر تمام شبانه، قطار ساعت 8 صبح به وقت محلی به ایستگاه کیف-پاساژیرسکی رسید. سکو پاکسازی شده بود. در یک روز آفتابی با آسمان آبی و سرمای تند در هوا، آقای بایدن از کشتی پیاده شد و اکنون کت و شلوار آبی با کراواتی با رنگ های اوکراینی پوشیده بود. بریجت ای برینک، سفیر آمریکا از وی استقبال کرد.

او گفت: «خوب است که به کیف برگشتم.

او در طول پنج ساعت حضور خود در شهر، با آقای زلنسکی در کاخ ماریینسکی ملاقات کرد، به او در گذاشتن تاج گل بر دیوار یادبود در صومعه گنبد طلایی سنت مایکل پیوست و برای دیدار با کارکنان آن در مقابل سفارت ایالات متحده توقف کرد.

سپس به همان ایستگاه قطار برگشت و در ساعت 1:10 بعد از ظهر حرکت کرد. در مسیر طولانی پر پیچ و خم قطار به لهستان، این مقام ارشد گفت که رئیس جمهور برای کمک به اوکراین یک سری دستورالعمل در زمینه های نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک صادر کرد. او گرفتار جلساتی شد که تازه داشت. یک بار دیگر نتوانست زیاد بخوابد.

او در ساعت 8:45 بعد از ظهر به وقت محلی به ایستگاه Przemyśl Główny رسید و برای پرواز به ورشو به فرودگاه بازگشت و روز سه شنبه در آنجا سخنرانی خواهد کرد. دستیاران گفتند که ذهن او در آخرین ایستگاه خود باقی مانده است.

او قبل از رفتن گفته بود: «کیف بخشی از قلب من را تسخیر کرده است، باید بگویم.»

پیتر بیکر از واشنگتن گزارش شد و مایکل دی. شیر از ورشو