فشار بر بازیکنان، مربی و مدیر پاری سن ژرمن با وجود پیروزی دیرهنگام مقابل لیل | لیگ 1

دبلیووقتی 15 دقیقه مانده به پایان بازی، PSG با نتیجه 3-2 از لیل عقب بود، مربی کریستوف گالتیه در پارک دو پرنس به زمین مسابقه پیوست. لوئیس کامپوس، مدیر ورزشی مشهور، که تیم‌های قهرمانی اخیر لیل و موناکو را مهندسی کرد، صندلی همیشگی خود را در سکوها ترک کرد تا دستورات را صادر کند و از تصمیم‌ها شکایت کند. با وجود اینکه به شدت مورد انتقاد قرار می‌گیرد، خشم کامپوس به این شکل عمومی بی‌سابقه است. پس از سه شکست متوالی در سه رقابت در هفته گذشته، فشار روی گالتیه در حال افزایش است. به نظر می رسد کامپوس نیز آن را احساس می کند.

ضربه آزاد لیونل مسی در زمان مصدومیت در نهایت بازی را برای PSG 4-3 برد، اما نتوانست ادامه فرم از هم گسیخته تیم را که در بدترین زمان ممکن برای گالتیه رخ داده است، پنهان کند. هفته سختی بود، پاری سن ژرمن توسط مارسی از جام حذفی فرانسه حذف شد، 3-1 از موناکو در لیگ شکست خورد و سپس – در حالی که کیلیان امباپه فقط برای نیمکت مناسب بود – در پاریس 1-0 از بایرن مونیخ شکست خورد. آنها را در آستانه حذف لیگ قهرمانان قرار دهد.

این وضعیت بیشتر از ناکامی های کامپوس به عنوان یک مدیر ورزشی می گوید تا مبارزات گالتیه به عنوان مربی. کمتر مدیر دیگری در فوتبال جهان گالتیه را منصوب می کرد، کسی که همیشه تنها اولویت کامپوس پس از همکاری این زوج در لیل بود. گالتیه سرپرستی گروهی از مربیان فرانسوی کارآمد اما سازگار و بی سر و صدا را بر عهده دارد که نیمی از لیگ برتر این قرن را بازدید کرده اند. همتایان او افرادی مانند کلود پوئل و رودی گارسیا هستند. آنها مدیرانی باتجربه و از نظر استراتژیک زیرک هستند، اما فاقد استعداد، نوآوری تاکتیکی و ایده های فراگیر برای مدیران رقیب مانند جولیان ناگلزمن یا پپ گواردیولا هستند.

مسلماً شخصیت کاریزماتیک گالتیه و استراتژی بازی به بازی در نظر گرفته شده، او را در همان مکتب کارلو آنچلوتی و زین الدین زیدان قرار می دهد و شاید این نوع مربیانی است که PSG برای مدیریت تیم فوق العاده با استعداد اما غیرقابل کار خود نیاز دارد. با این حال، کمبود نسبی او از جاذبه و تجربه نخبه در بازی از کمبودهای عمده است. واضح بود که گالتیه به زودی می تواند خود را از اعماق خود بیابد. گزارش ها حاکی از آن است که کامپوس ژوزه مورینیو را جایگزین احتمالی می داند که نشان می دهد مدیر ورزشی به جای تحلیل و شناسایی بهترین نامزد برای این نقش، به سادگی مدیرانی را که می شناسد انتخاب می کند.

سبک مورینیو به عنوان یک مرد-مدیر که با استراتژی عمل‌گرایانه مربیگری می‌کند، او را در دسته‌بندی مشابه زیدان، آنچلوتی و گالتیه قرار می‌دهد، اما موفقیت‌های واقعی او در حال محو شدن هستند. اگرچه دوره‌های او در تاتنهام و منچستریونایتد در گذشته بهتر به نظر می‌رسد، اما نقاط قوت اولیه‌اش – جذابیت، ذهنیت محاصره‌ای شدید و توانایی برقراری ارتباط نزدیک با بازیکنان – به شخصیتی پرخاشگر، بحث‌برانگیز و اغلب سمی تبدیل شده است. با توجه به ناتوانی مکرر پاری سن ژرمن در کنترل منیت ها و فردگرایی مغرور، اضافه کردن مورینیو به طور فزاینده ای تلخ به این معادله تقریباً خنده دار به نظر می رسد.

کامپوس پیش از این با چنین انتظاراتی کار نکرده است. او در شناسایی خریدهای ارزان و چپ که توانایی بازی در سطوح بالاتر و ارزش فروش مجدد عمده را دارند استاد است، بنابراین اهداف نسبتاً متوسط ​​او در موناکو و لیل با این مهارت مناسب است. با این حال، در PSG، این مهارت تا حد زیادی اضافی است. پاری سن ژرمن در بازاری کاملاً متفاوت عمل می کند و در درجه اول به بازیکنان نخبه ای نیاز دارد که فوراً در بالاترین سطح تأثیر بگذارند. اگرچه کامپوس باید به خاطر ایمان بیشتر به سیستم جوانان پربار اما کم استفاده باشگاه مورد تحسین قرار گیرد، اما قراردادهای بین 3 تا 6 میلیون یورویی – همانطور که کامپوس زمانی محدوده قیمتی مورد علاقه خود را تعریف کرد – نمی تواند قهرمان لیگ قهرمانان پاری سن ژرمن شود.

کامپوس در اوایل این ماه گفت: “ستاره های بزرگ نمی توانند به تنهایی جام ها را ببرند. آنها می توانند یک یا دو بازی را ببرند، اما به سایر بازیکنان پاری سن ژرمن نیاز دارند.” آن ستارگان بزرگ ظاهراً مخالف هستند. L’Équipe هفته گذشته گزارش داد که بازیکنان ارشد از نقل و انتقالات اخیر ناراضی بودند و متوجه نشدند که چرا لئاندرو پاردس، ادریسا گویه و جولیان دراکسلر به نفع ویتینیا، فابین رویز و کارلوس سولر کنار گذاشته شدند. این قراردادها جوانی، ارزش فروش مجدد و شاید حتی سقف بالاتری در کنار خود دارند، اما پیشرفت کلی در تیم در بهترین حالت حداقل است.

اگر پاری سن ژرمن به دنبال بلندمدت باشد، فشار روی گالتیه، تماس با مورینیو و ایجاد حس «بحران» بسیار عجولانه است (اگرچه معمولاً چنین است). آنها هنوز در لیگ 1 پنج امتیاز اختلاف دارند. با این حال، شکاف های واضحی در ترکیب وجود دارد. با وجود هفته ها مذاکره با میلان اسکرینیار، مدافع اینتر، معاملات کامپوس باعث شد تا پاری سن ژرمن در دفاع میانی ضعیف شود. ناکامی در تامین امنیت حکیم زیچ، یا مهاجم مشابه، آنها را در حمله نیز کوتاه گذاشته است. این کاملاً تقصیر کامپوس نبود، پس از یک سری اشتباهات اداری از چلسی در روز ضرب‌الاجل، اما اینکه چرا امضای قرارداد تا این حد دیر واگذار شد، یک راز است.

با این وجود، صحبت از بحران در پاری سن ژرمن تا حدودی نتیجه پارانویا و استرس پس از سانحه پس از دلشکستگی های مکرر اروپاست. شکست در مارسی و موناکو خجالت آور نیست. دو رقیب نزدیک پاری سن ژرمن، تیم هایی با مربیگری خوب و کارآمد با کیفیت بالایی هستند – آنها باید پی اس جی یا هر تیمی در فوتبال اروپا را به چالش بکشند.

لیگ 1 در پنج سال گذشته به طرز چشمگیری پیشرفت کرده است که خبر خوبی برای PSG است. افزایش رقابت به این معنی است که تیم گالتیه به طور منظم آزمایش می شود و می توان قبل از اینکه خیلی دیر در لیگ قهرمانان شود، کمبودها آشکار شود. سطح بالاتر نیز معنای بیشتری برای پیروزی های داخلی آنها به ارمغان می آورد. نبردن در هر بازی و قهرمانی لیگ یک معامله قابل قبول است.

اگرچه گالتیه اصرار داشت که کامپوس در خط لمسی مشکلی نداشته باشد – توضیح داد که “هیچ مداخله ای در سطح فنی یا تاکتیکی وجود ندارد – فقط اشتیاق وجود دارد” – کامپوس، که ظاهراً حرکت اولیه را به 3-4-1-2 سوق داد. تابستان، به طور فزاینده ای طاقت فرسا می شود. رابطه او با تیم نیز به ظاهر تیره است. او پس از شکست موناکو وارد رختکن شد تا بازیکنان را به دلیل عدم تهاجم مورد سرزنش قرار دهد که منجر به مشاجره شدید و طولانی با نیمار و کاپیتان مارکینیوس شد. او نیز ممکن است از عمق خود خارج شده باشد.

نیم فصل پس از آن که ناصر الخلیفی، رئیس باشگاه، «پایان بلینگ بلینگ» را تمجید کرد و به نظر می‌رسید که نشانه‌ای از عصر جدیدی با بلیت کامپوس-گالتیه باشد، بار دیگر فشار بر بازیکنان، مربیان و مدیران PSG افزایش یافته است. و بار دیگر، آن را ساخته خودشان است.

نکات صحبت

لیون جمعه شب به نهمین شکست فصل خود در برابر اکسر که در معرض خطر سقوط بود، سقوط کرد. با غیبت الکساندر لاکازت، موسا دمبله به تیم بازگشت و گل اول را به ثمر رساند، اما اوسر – که تنها یک پیروزی از 19 بازی قبلی خود در لیگ کسب کرده بود – درست بعد از نیمه دوم دو گل به ثمر رساند و برای پیروزی 2-1 حفظ شد. لیون علیرغم یک تیم قوی و البته نازک، در جدول میانی با مشکل مواجه است و خردمندی جایگزین کردن پیتر بوس با لوران بلان – یک انتصاب “دستهای امن” معمولی برای رئیس جمهور ژان میشل اولاس – به طور فزاینده ای اشتباه به نظر می رسد. فصل دوم بدون فوتبال اروپا در انتظار است.

پس از پیروزی چشمگیر 3-2 مقابل تولوز، مدافع میانی مارسی، چانسل امبمبا گفت: “البته که ما به قهرمانی فکر می کنیم، اما بازی به مسابقه آن را انجام خواهیم داد.” بدون فوتبال اروپایی که حواس آنها را پرت کند و با کارآیی بی‌رحمانه ایگور تودور، مارسی یک رقیب واقعی عنوان قهرمانی است. آنها امیدوارند رقابت اروپایی رقبایشان به این زودی ها به پایان نرسد، زیرا وسواس پی اس جی برای موفقیت در لیگ قهرمانان هنوز می تواند درهای داخلی مارسی را باز کند.