“قربانی خاموش”: اوکراین هزینه جنگ را برای طبیعت حساب می کند | اوکراین

تیدود اکسیژن، رودخانه‌های آلوده، خاک مسموم، درختانی که به کنده‌های ذغالی تبدیل شده‌اند، ذخایر طبیعی پر از دهانه‌ها: تلفات زیست‌محیطی ناشی از جنگ روسیه با اوکراین، که در نقشه‌ای جدید به تفصیل آمده است، ممکن است زمانی غیرقابل محاسبه در نظر گرفته شود.

اما تحقیقات گسترده ای توسط دانشمندان، محافظان محیط زیست، بوروکرات ها و وکلای اوکراینی در حال انجام است تا اطمینان حاصل شود که این اولین درگیری است که در آن حساب کامل جنایات زیست محیطی انجام می شود، بنابراین متجاوز می تواند مسئول ادعای غرامت باشد که در حال حاضر بیشتر است. بیش از 50 میلیارد دلار (42 میلیارد پوند).

وزارت محیط زیست خط تلفنی را برای شهروندان ایجاد کرده است تا موارد «اکوسید» روسی را گزارش کنند که تا کنون تعداد آنها به 2303 رسیده است و به روز رسانی هفتگی آمار را منتشر می کند. آخرین نسخه تخمین می زند که در سال گذشته:

• اوکراین مجبور به جذب یا خنثی کردن ضربه 320104 وسیله انفجاری شده است.

• تقریباً یک سوم کشور (174000 کیلومتر مربع) به طور بالقوه خطرناک است.

• زباله ها شامل 230000 تن ضایعات فلزی از 3000 تانک منهدم شده روسیه و سایر تجهیزات نظامی است.

• صد و شصت ذخیره گاه طبیعی، 16 تالاب و دو زیست کره در معرض نابودی قرار دارند.

• تعداد “زیادی” مین در دریای سیاه کشتیرانی و حیوانات دریایی را تهدید می کند.

• 600 گونه جانوری و 880 گونه گیاهی در معرض خطر انقراض قرار دارند.

• یک سوم زمین های اوکراین کشت نشده یا برای کشاورزی در دسترس نیستند.

• تا 40 درصد از زمین های قابل کشت برای کشت در دسترس نیست

الکساندر استاونیچوک، معاون اداره کنترل و روش شناسی محیط زیست، در کارگاه اخیر در کیف تخمین زد که در مجموع خسارات ناشی از آلودگی زمین، آب و هوا بالغ بر 51.4 میلیارد دلار است.

تا حدی، این تبلیغات موثر در زمان جنگ است. در زمان تشدید حساسیت‌های آب و هوایی، دولت اوکراین می‌داند که می‌تواند با یادآوری به جهان خارج که از نظر زیست‌محیطی آگاه است، دموکراسی آینده‌نگر، تولیدکننده غذا، که توسط دیکتاتوری سوخت‌های فسیلی آلوده شده است، قلب‌ها و ذهن‌ها را به دست آورد. به همان اندازه که به حاکمیت همسایگانش احترام می گذارد، به طبیعت احترام نمی گذارد.

اما پیامدهای گشایش این جبهه جدید زیست محیطی-حقوقی در حال گسترش است. همچنین بخشی از یک نبرد گسترده‌تر و بسیار مدرن است که هدف آن بهره‌برداری از تحقیقات علمی، فناوری اطلاعات، استراتژی‌های ارتباطی و شکایت‌های پیشگامانه است به گونه‌ای که ارزشی بالاتر از آنچه که اکثر کشورها تاکنون به رسمیت شناخته‌اند برای طبیعت قائل شود.

این تقریباً به طور قطع دقیق ترین گزارش تخریب محیط زیست در زمان جنگ است که تاکنون انجام شده است. در طول جنگ ویتنام، در مورد استفاده از برگ‌زدای عامل نارنجی اعتراضاتی به وجود آمد. در جنگ خلیج فارس، توجه قابل توجهی به آتش زدن چاه های نفت معطوف شد. اما هیچ چیز با دامنه و جاه طلبی مشابه ارزیابی های داغ که اکنون توسط جامعه مدنی، دانشگاه ها و دولت در حال انجام است، وجود نداشته است.

کسانی که در این عملیات اطلاعاتی جمعی دخیل هستند معمولاً به عنوان رزمنده طبقه بندی نمی شوند، اما بسیاری از کارهای آنها به شجاعت قابل توجهی نیاز دارد.

کاترینا پولیانسکا یک بوم‌شناس جوان است که به کشور سفر می‌کند و از دهانه‌های بمب‌ها نمونه‌برداری می‌کند و از آسیب‌های محیطی در پارک‌های ملی عکس می‌گیرد. این امر مستلزم سفرهای نزدیک به مناطق درگیری و مناطقی است که هنوز از وجود مهمات منفجر نشده پاکسازی نشده اند. خطرات بسیار واقعی هستند. در یکی از سفرها با روباهی برخورد کرد که در اثر مین کشته شده بود. در دیگری، او می توانست صدای گلوله باران اطراف را بشنود. اما او احساس می کند که این ریسک ارزش دارد.

او گفت: «سال گذشته، من شروع به انجام این تحقیق با رایانه تنها با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای کردم، اما تصمیم گرفتم که باید آن را با چشمان خودم ببینم. جنگ فقط در مورد تأثیرات مستقیم نیست، بلکه تخریب طبیعت و محیط زیست ما نیز هست.»

او در ابتدا می ترسید وارد دهانه هایی شود که عمق برخی از آنها بیش از 3 متر است. اما بعد از اینکه 20 را انجام داد، به شوخی می گوید که یک خبره دهانه آتشفشانی شده است.

نمونه ها به آزمایشگاه بازگردانده می شوند و در آنجا از نظر مواد شیمیایی سمی مانند فسفر سفید آزمایش می شوند. این برای تصمیم گیری در مورد چگونگی احیای زمین و توصیه به مردم محلی برای اجتناب از نهرهای بالقوه آلوده ضروری است.

او گفت که برخی از مناطق سوخته شده بودند، در حالی که برخی دیگر شبیه مناظر ماه بودند. از جمله تکان دهنده ترین تخریب های زیست محیطی، بمباران دامنه های گچی باستانی، اکوسیستمی منحصر به فرد در پارک ملی کوه مقدس بود. وقتی دهانه‌هایی را در آنجا می‌بینید، می‌دانید که هرگز بهبود نمی‌یابند. دامنه های گچی در طول 100 میلیون سال شکل گرفته و سپس در یک سال جنگ از بین رفته اند.

بدترین آسیب همیشه قابل مشاهده نیست. «این فقط مواد منفجره نیست، سوخت موشک و ترکش و سیم است… همه این قطعات کوچک آلودگی تأثیر زیادی بر طبیعت دارند. شما نمی توانید مقیاس تأثیر را تصور کنید.»

بیشتر کارهای او بر ارزیابی آسیب و خطرات احتمالی برای مردم و طبیعت متمرکز است. اما توانبخشی و جبران نیز نقشی دارد.

پولیانسکا برای سازمان حقوق محیط زیست کار می کند که دانشمندان و وکلا را گرد هم می آورد. آنها – مانند سایر نهادهای جامعه مدنی و دولتی در اوکراین – در حال تشکیل پرونده های حقوقی علیه روسیه در دادگاه کیفری بین المللی بر اساس ماده هشت قانون رم هستند که جنایات زیست محیطی را پوشش می دهد. علاوه بر این، کنوانسیون ژنو «روش‌ها یا ابزارهای جنگی را که برای ایجاد صدمات گسترده، پایدار و شدید به محیط‌زیست طبیعی در نظر گرفته شده‌اند یا ممکن است مورد انتظار باشد» ممنوع می‌کند.

برخی از محققان حقوقی و متخصصان محیط زیست امیدوارند که اوکراین بتواند با تضمین به رسمیت شناختن “اکوسید” برای جنایات علیه دنیای طبیعی، قوانین بین المللی را یک قدم جلوتر بگذارد. این اصطلاح که توسط وکیل بریتانیایی محیط زیست پولی هیگینز رایج شده است، هنوز در حقوق بین الملل تعریف نشده است، اما اوکراین یکی از چندین کشور بلوک شوروی سابق است که قوانین اکوکشیدی را تصویب کرده است. این در حال حاضر در حال استفاده است. دفتر دادستان کل در حال رسیدگی به 11 دادرسی کیفری بر اساس ماده 441 در مورد اکوکشید قانون جنایی اوکراین است. در ماه نوامبر، رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، در نشست سران گروه 20 گفت که به رسمیت شناختن اکو کش و حفاظت از محیط زیست از جمله 10 پیشنهاد کلیدی در فرمول اوکراین برای صلح است.

مستقل از دولت، گروه‌های حفاظتی بسیج شده‌اند و خود را تغییر داده‌اند تا شواهد جمع‌آوری کنند. Ecoaction، بزرگترین سازمان غیردولتی زیست محیطی اوکراین، گزارش هایی از بیش از 840 حادثه را گردآوری کرده و با صلح سبز همکاری کرده است تا آنها را بر روی “نقشه آسیب های زیست محیطی” تعاملی ترسیم کند. آنها با استفاده از تصاویر ماهواره ای، بزرگترین تاثیرات فیزیکی را اندازه گیری و برجسته کرده اند.

از جمله حملات به مراکز صنعتی مانند اودسا، دونتسک و لویو است که ابرهای متورم بنزوپیرن، مونوکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن و سایر مواد شیمیایی سمی را آزاد کردند. جنگ همچنین باعث آتش‌سوزی‌های گسترده جنگل‌ها شده است، به‌ویژه در استان لوهانسک، جایی که 17000 هکتار از جنگل‌ها سوخته است.

بزرگترین نگرانی، حداقل برای انسان، بزرگترین نیروگاه هسته ای اروپا در Zaporizhzhia است که متحمل آتش سوزی، آسیب به خطوط برق شده و اکنون با تهدیدی برای سیستم خنک کننده خود از سطح پایین آب در مخزن Kakhovka که توسط روسیه کنترل می شود، مواجه است. هر دو طرف به سیستم های آب آسیب رسانده اند، اما روسیه متجاوز اولیه بود و در هدف قرار دادن تاسیسات صنعتی و مناطق مسکونی بسیار فراتر رفته است.

یولیا اووچینیکوا، نماینده اوکراینی که در کمیته محیط زیست پارلمانی فعالیت می کند، درخواستی را برای به رسمیت شناختن بین المللی جنایات زیست محیطی روسیه که منجر به تصویب اسنادی در مورد اکوکشن توسط شورای اروپا شد، راه اندازی کرده است. او به دنبال حمایت بیشتر قانونگذاران خارج از کشور است.

او می گوید که بیش از 2 میلیون هکتار از جنگل ها نابود شده است، اکوسیستم ها را ویران کرده و گونه های بومی کمیاب مانند گل ذرت مرواریدی را که فقط در استپ های شنی در حومه میکولایف می توان یافت یا درخت برهنه ای که در منطقه باریک ذخیره گاه گورهای سنگی در دونتسک. او گفت که جنگ باعث شد مردم ارزش طبیعت را به روشی جدید درک کنند. علاوه بر ارائه خدمات اکوسیستمی مانند آب شیرین، هوای پاک و خاک حاصلخیز، اووچینیکوا گفت که این کشور از مزایای امنیتی مکان هایی مانند پولیسیا – بزرگترین پناهگاه طبیعت وحشی اروپا – که یک مانع طبیعی حفاظتی است قدردانی بیشتری دارد. صدها هزار کیلومتر مربع از جنگل ها، باتلاق ها، دشت های سیلابی، دریاچه ها و مراتع مرطوب. به طور مشابه، هنگامی که نیروهای روسی در اوایل جنگ به کیف حمله کردند، انفجار سدی بر روی رودخانه ایرپین، مانعی باتلاقی در برابر پیشروی آنها ایجاد کرد.

سایر تأثیرات غیر مستقیم است. در هر دو کشور، لابی‌گران صنعت و کشاورزی از بحران استفاده می‌کنند تا حمایت‌های ضعیف‌تری را از طبیعت انجام دهند و زمین‌های بیشتری را برای توسعه باز کنند. ساخت موشک ها و سایر سلاح ها باعث آلودگی و انتشار دی اکسید کربن می شود و همچنین انفجارها و آتشی که مشتعل می شوند. این جنگ تاکنون مسئول 33 میلیون تن CO2 است₂ تخمین زده می شود که بازسازی پس از جنگ 48.7 میلیون تن دیگر تولید کند.

این ایده غالباً بیان شده را رد می کند که طبیعت از بدبختی بشریت سود می برد. این ممکن است در گذشته در مناطق ممنوعه منزوی صادق باشد – حیات وحش در منطقه غیرنظامی شده بین کره شمالی و جنوبی که به شدت مین گذاری شده رشد کرده است و – تا زمان شروع جنگ اوکراین – منطقه آلوده اطراف محل فاجعه هسته ای چورنوبیل. . اما در یک درگیری داغ چنین نقطه مثبتی وجود ندارد. حتی وضعیت پناهگاه سابق چرنوبیل نیز از بین رفته است. سربازان روسی خندق هایی را در این منطقه حفر کردند و این نگرانی را ایجاد کردند که ممکن است خاک رادیواکتیو را از زیر خاک بیرون بیاورند.

بیشتر سوء استفاده از طبیعت در رسانه ها گزارش نمی شود. “طبیعت رنج می برد. محیط زیست قربانی خاموش جنگ است.» او به‌عنوان عضوی از یک گروه کاری برای محاسبه غرامت، تلاش می‌کند تا به این موضوع رسیدگی کند و معتقد است که به عنوان بخشی از هرگونه توافق صلح، باید از نفت روسیه یا الیگارش‌های روسی مالیاتی وضع شود.

با این حال، در حال حاضر، جنگ، سوزاندن و آلودگی همچنان ادامه دارد، همانطور که تلاش برای اندازه گیری وحشت ادامه دارد. محقق پولیانسکا قصد دارد در بهار و پس از آب شدن برف های زمستانی به جاده بازگردد. وقتی جنگ بالاخره تمام شد، او امیدوار است که از بازسازی برای بهبود و همچنین بازسازی اوکراین استفاده شود. “امیدوارم بتوانیم کارها را به شیوه ای زیست محیطی تر انجام دهیم. در مراکز صنعتی به فناوری سبز بیشتری نیاز داریم و شاید سدهایی وجود دارد که نباید بازسازی کنیم. ما نیاز به مطالعه عمیق علمی داریم.»

سایر مبارزان نیز به آینده نگاه می کنند. دنیس تسوتسایف از صلح سبز گفت که اوکراین به مکانیسم‌ها و منابعی برای احیای طبیعت نیاز دارد: «این بخش اساسی برای بهبود سلامت افرادی است که از جنگ رنج می‌برند و به زندگی عادی باز می‌گردند.»