اوکراینی هایی که به لهستان گریخته اند یاد می گیرند که چگونه در کشور میزبان خود مستقر شوند

در سال گذشته، بیش از 9.5 میلیون اوکراینی به لهستان آمدند. نزدیک به 8 میلیون از آنها بازگشته اند. آنها عمدتاً زنان و کودکان بودند.

حدود دو سوم کسانی که ماندند توانستند کار پیدا کنند. در طول این سال، اوکراینی‌ها تقریباً 20000 شرکت در لهستان و همچنین ابتکارات دیگری مانند مدارس اوکراین افتتاح کردند.

مدرسه ای برای اوکراینی ها در ورشو

ناتالیا رویتسکا معلم مدرسه اوکراینی در ورشو است.

او می‌گوید: «کودکان باید یا در مدرسه دیگری یا در مدرسه اوکراینی خود به صورت آنلاین یاد بگیرند یا به مدارس لهستان بروند. از این رو نیاز به یک مدرسه اوکراینی در ورشو است. “به سادگی فضای کافی در مدارس لهستان وجود ندارد.”

مارک اویرکو دانش آموز مدرسه ای است که ناتالیا در آن تدریس می کند. او از تحصیل به زبان اوکراینی خوشحال است. همچنین برای کسانی که برنامه ریزی دقیقی ندارند گزینه خوبی است.

او می گوید: «گزینه های من یک دبیرستان لهستان یا جایی دورتر است. “چون من به طور فعال انگلیسی یاد می‌گیرم. اگر موفق شوم، شاید به انگلیس برویم. این نیز یک ملاحظه است، اما در حال حاضر، ما یک سال در لهستان هستیم و شاید به اوکراین برگردیم. بله – برنامه ها هر روز تغییر می کنند

ناتالیا می گوید: “می دانید، من این احساس قدردانی را دارم.” “من به اینجا به لهستان آمدم و این خانواده من را پذیرفتند و مرا به خانواده خود بردند، افرادی که نمی شناختم.

ما درک می کنیم که هیچ کس به ما بدهکار نیست، ما باید پول خودمان را به دست آوریم و به همین دلیل کار می کنیم. ما درک می کنیم که فرزندان ما آینده ما هستند.”

کمک هنوز مورد نیاز است

اما کارشناسان هشدار می دهند که با وجود موفقیت آمیز بودن واکنش بشردوستانه، بسیاری از اوکراینی ها هنوز برای حفظ خود به کمک ما نیاز دارند.

مارتا یاروسزویچ، مرکز تحقیقات مهاجرت، دانشگاه ورشو، می‌گوید: «مهاجران کم و بیش سازگار هستند، درست است. “اما اکنون، مشکل دسترسی آنها به بازار کار، مشکلات گسترده در مورد آپارتمان ها وجود دارد. این زمان است که ما باید به استراتژی بلندمدت بیشتری فکر کنیم.”

جنگ در اوکراین منجر به بزرگترین مهاجرت پناهجویان در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم شده است و چالش بزرگی برای کشورهای همسایه است. هنوز حدود 1.5 میلیون اوکراینی تنها در لهستان زندگی می کنند. بسیاری از آنها برنامه ریزی بلندمدتی انجام نداده اند و اگرچه بسیاری از آنها در کشور خواهند ماند، اما بیشتر آنها دوست دارند هر چه زودتر به کشور خود بازگردند.