سون هیونگ مین با پیروزی مقابل وستهم، تاتنهام را به جمع چهار تیم برتر رساند | لیگ برتر

15 دقیقه چه تفاوتی می تواند ایجاد کند. در نیمی از این ماجرا، یک هفته بد پتانسیل بدتر شدن بیشتر برای تاتنهام را نشان داد، تاتنهام که مقابل وستهام بی الهام مشابهی کار کرده بود و چیزی نشان نداد که آنتونیو کونته در حال بهبودی را از خانه تماشا کند. اما یک ربع به همراه معاونش، کریستین استلینی، تیمی را به ارمغان آورد که متحول شده بود: اسپرز در دوره دوم قوی، تهاجمی و باهوش بود و به شایستگی با دو گل خوب پیروز شد.

امرسون رویال ابتدا یک گل فوق‌العاده به ثمر رساند و ضرری ندارد که سون هیونگ مین، که به نیمکت سقوط کرد، اولین ضربه لیگ خود از 4 ژانویه را در عرض چهار دقیقه پس از ورود به زمین اضافه کرد. اسپرز به مکان‌های لیگ قهرمانان بازمی‌گردد و شاید این چیزی شبیه به یک تنظیم مجدد بود. برای دیوید مویس، شبح سقوط به دلیل نمایشی در نهایت بی مزه از بین نمی رفت.

هیچ‌کدام از ترکیب اصلی، ماجراجویی را فریاد نمی‌زدند. مویس مجبور شد لوکاس پاکتا را بدون مصدوم انجام دهد و سعید بنراهما را نیز کنار گذاشت و ویژگی‌های کارآمد توماس سوچک و فلین داونز را جایگزین این زوج کرد. تیم مدیریت اسپرز، ریچارلیسون را جلوتر از سون انتخاب کرده بود، در یک بازی کناری بدون حیله آشکار در پشت سه جلوی خود. بن دیویس که معمولاً تحت هدایت کونته به عنوان مدافع میانی انتخاب می‌شد، بیشتر به میدان رفت.

با این حال، یک ضربه فوری به مراحل اولیه وجود داشت، و اگر جارود بوون نقش خود را پیدا می کرد، در همان دقیقه اول به گل می رسید. او پس از اینکه سوچک به توپ کمک کرد، در لبه D تنها بود، اما یک یاردی از تیرک چپ فریزر فورستر به صورت نیمه رگبار زد. این یک نیمه فرصت بود، اما نشان داد که وستهام فقط برای خراب کردن سفر نکرده است.

آنها به تنظیم سرعت ادامه دادند و در عرض پنج دقیقه دو کرنر را به دست آوردند. کمی بعد از دومین بازی، سوچک مالکیت توپ را از دیویس به دست آورد و یک فرصت قابل ارائه را از دست داد تا برای مایکل آنتونیو به میدان برود. زمانی که الیور اسکیپ سعی کرد گازی معادل برای اسپرز نشان دهد، به آنتونیو برخورد کرد و به درستی برای یک چالش ناخوشایند کارت زرد گرفت.

از دید میزبانان حداقل نمایش قصد بود. آنها نوعی ابتکار عمل را در پیش گرفتند و دیدند که درخواست پنالتی توسط VAR پس از اینکه تیلو کرر به طور ناخواسته پاس ریچارلیسون را در حالی که از زمین بلند شده بود، رد کرد، اما سانترهای متوالی نتوانستند اهداف مورد نظر خود را پیدا کنند.

وستهام بدنها را پشت توپ جمع می کرد اما به اندازه کافی خوشحال بود که اگر فضا باز می شد آنها را به جلو پرتاب می کرد. در دقیقه 18 یک ضربه عرضی بوون تنها چند اینچ فراتر از داونز بود و به طور کلی، آنها به توپ دوم تیزتر بودند. با گذشت نیم ساعت، هیچ نقصی در سرعت هر دو طرف وجود نداشت، اما نشانه کمی از یک گل بود، فقدان استعداد در هر دو ترکیب اصلی خودشکوفایی نشان داد.

بنابراین ادامه یافت. اسپرز دوباره تلاش کرد، اما نه دیویس و نه ریچارلیسون خود را برای حمله به یک تحویل قابل ارائه امرسون آغاز نکردند. لوکاس فابیانسکی یک رانندگی گمانه‌زنانه پیر-امیل هوجبجرگ را به راحتی زیر آب برد و با صدای بلندتر از آنچه که شایسته بود تشویق شد، احتمالاً برای نمایش جاه‌طلبی. قبل از شروع بازی، غرفه جنوبی نمایشی برگزار کرده بود که هری کین دو هفته قبل رکورد گلزنی جدید باشگاهی را به ثبت رساند، اما در اینجا او در درجه اول به تلاش برای نشان دادن همه چیز از عمق توجه داشت.

با نزدیک شدن به فاصله، او در نهایت تا حدودی موفق شد، توپی را برای ریچارلیسون روی خط دفاعی شناور کرد، توپی که کمی به بیرون فرستاده شد تا از پاهای فابیانسکی دفع کند. کلمان لنگله با ضربه سر به سقف تور رفت. این با فاصله، هیجان انگیزترین سکانس نیمه اول بود.

چه کسی می تواند به طور قابل تصوری یک ماجرای تا حد زیادی مبهم را باز کند؟ سه دقیقه بعد از نیمه تمام، نایف آگورد تقریباً ناخواسته این کار را انجام داد و به کین اجازه داد تا دژان کولوسفسکی را بدزدد و به او غذا بدهد، اما سوئدی ضربه او را به تأخیر انداخت و در نهایت برای ریچارلیسون، که تلاشش ضعیف بود، به میدان رفت. تقریباً بلافاصله دکلن رایس، به همان اندازه درهم و برهم، مالکیت توپ را از دست داد و کین یک شوت به خوبی از زاویه ای قابل ارائه به بیرون زد. سپس ولادیمیر کوفال به ریچارلیسون شکست خورد و حرکتی را آغاز کرد که باعث شد کولوسفسکی برای کین خیلی بالا رد شود. اسپرز با قصد و نیت بسیار بیشتری دوباره ظهور کرده بود.

گلی که حتی اگر به سختی بتوان گلزن آن را پیش بینی کرد، ممکن به نظر می رسید. هیبیرگ، با نشان دادن مهارت خوشامدگویی، یک توپ کم وزن با وزن خوشمزه را از اعماق لغزید تا دیویس هولناکی فراتر از کوفال و آنجلو اوگبونا بدود. امرسون در سمت راست او بود که با فرصتی که روی بشقاب گذاشته بود، با خونسردی به گوشه ایستا دور فابیانسکی پاس داد.

از ناکجاآباد، مدافعان کناری اسپرز نمونه ای خیره کننده از بیرو و ابتکار عمل ساخته بودند. آنها حیوانی کاملاً متفاوت بودند، اگرچه به زودی مجبور شدند از فورستر تشکر کنند که بوئن را از یک تساوی سریع محروم کرد. وگرنه آنها اکنون مسلط بودند، امرسون به شوخی التماس می کرد که هر بار که توپ را می گیرد شوت کند. سون، کاندیدای محتمل‌تر برای انجام این کار، در اواسط نیمه راه خود را به تشویق تشویق کرد و به سرعت هرگونه شک و تردید را از بین برد. او که به زیبایی توسط کین، که اوگبونا را مجبور به خطا کرده بود، وارد شد، بقیه کارها را انجام داد و تاریکی را محکم کنار زد.