دیدگاه گاردین در مورد انجمن های مسکن: مستاجران باید گوش فرا داد | سرمقاله

«تیمایکل گوو اخیرا در جریان بازدید از روچدیل گفت: مرگ غم انگیز آواب اسحاق هرگز نباید اتفاق می افتاد. با وجود شکایت های مکرر پدر آواب در مورد کپک سیاه که در نهایت باعث مرگ پسر دو ساله او شد، مسکن Rochdale Borough نتوانست وارد عمل شود. مشکلات مسکن اجتماعی انگلستان بسیار فراتر از این تراژدی واحد است. شکایات رسمی به بازپرس مسکن در مورد رطوبت و کپک در سال جاری دو برابر شد. برنامه تلویزیونی “کمک! خانه من نفرت انگیز است!» از هجوم حشرات، لوله کشی سرریز و نشت می گوید. در ماه ژانویه، بازرس مسکن، کلاریون، بزرگترین مالک اجتماعی بریتانیا را برای سومین بار در سه ماه گذشته، مسئول «سوء مدیریت شدید» تشخیص داد.

آقای گوو اکنون متعهد شده است که «قانون آواب» را معرفی کند، اصلاحیه‌ای در لایحه مقررات مسکن اجتماعی که مالکان را ملزم می‌کند تا خطرات بهداشتی را در بازه‌های زمانی دقیق برطرف کنند. این لایحه که در انتظار سومین قرائت خود در مجلس عوام است، اصلاحات بیش از یک دهه محافظه کار را معکوس می کند و اختیارات جدیدی به تنظیم کننده مسکن انگلستان می دهد تا بازرسی ها، صدور جریمه های نامحدود و دریافت هزینه از مالکان برای تعمیرات اضطراری را انجام دهد. رگولاتور مسکن اجتماعی سابق در سال 2012 توسط گرانت شاپس به عنوان بخشی از آتش کوانگوها لغو شد و با نهادی جایگزین شد که تنها بر ثبات مالی متمرکز بود. کار تضمین کیفیت خانه‌ها به صاحبخانه‌ها واگذار شد، و در واقع به انجمن‌های مسکن اجازه داد تا تکالیف خود را مشخص کنند.

بسیاری هنوز خانه های مناسبی ارائه می دهند، اما این بخش از هدف اجتماعی اولیه خود دور شده است، واقعیتی که اخیراً در گزارش خودانتقادی فدراسیون ملی مسکن (NHF) به آن اذعان شده است. این تا حدی نتیجه فشارهای مالی است. در سال 2011، دولت بودجه برای مسکن یارانه‌ای را کاهش داد و وجوه باقی‌مانده را از اجاره اجتماعی به سمت مسکن‌های «مقرون‌به‌صرفه» گران‌تر هدایت کرد. این امر انجمن های مسکن را مجبور کرد برای ساخت و ساز وام بگیرند و از اجاره مستاجران برای پرداخت هزینه های وام به جای سرمایه گذاری در خانه های موجود استفاده کنند. با ادغام و رشد انجمن های مسکن، دفاتر محلی متمرکز شده اند. نادیده گرفتن شکایات زمانی که در یک مرکز تماس دور ثبت می‌شوند، آسان‌تر می‌شوند. NHF اذعان کرد: “صدای مستاجران به راحتی می تواند خاموش شود.”

لایحه مسکن نشان می‌دهد که دولت شرایط بد را جدی می‌گیرد، اما باید اقدامات بیشتری انجام شود تا اطمینان حاصل شود که با مستاجرین به‌عنوان شهروندان توانمندی که دارای نفوذ دموکراتیک هستند رفتار می‌شود. دولت متعهد شده است که مبلغ 500000 پوند برای کمک به آموزش مستاجرین در مورد نحوه شنیده شدن صدایشان در نظر گرفته است. دادن درس هایی در مورد نحوه بهتر شکایت کردن، پاسخی تحقیرآمیز به یک موضوع سیستمی است. بسیاری از مستاجران در حال حاضر بسیار با روش های شکایت آشنا هستند، اما دیده اند که شکایات آنها نادیده گرفته شده است، در حالی که خدماتی که به آنها اجازه می دهد علیه مالکان خود شکایت کنند، مانند کمک های حقوقی، با کاهش مواجه شده اند.

مرگ آواب ایشاک و آتش سوزی برج گرنفل در سال 2017 هر دو نشان دهنده خطرات جدی نادیده گرفتن مستاجران است. لایحه تنظیم مسکن اجتماعی یک هیئت مشورتی جدید را معرفی می کند که به مستاجران اجازه می دهد تا به تنظیم کننده مشکلات اطلاع دهند. راشل مکلین در سمت جدید خود به عنوان وزیر مسکن، باید فراتر از این برود. یک نهاد ملی دموکراتیک مستاجران به مستاجرین مسکن اجتماعی در شکل‌دهی سیاست‌ها و قدرت بیشتری برای طرح شکایت می‌دهد. در زمان گوردون براون، حزب کارگر سازمان ملی صدای مستأجر را در سال 2010 تأسیس کرد، اما دولت ائتلافی کمتر از یک سال بعد آن را لغو کرد. احیای یک ابتکار مشابه کلیدی است برای اطمینان از اینکه به مستاجران گوش داده می شود – و از تراژدی ها جلوگیری می شود.

آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر مایلید تا حداکثر 300 کلمه پاسخی را از طریق ایمیل ارسال کنید تا برای انتشار در بخش نامه های ما در نظر گرفته شود، لطفا اینجا را کلیک کنید.