زمان آن فرا رسیده است که درباره نحوه عملکرد بانک جهانی تجدید نظر کنیم | بانک جهانی

دبلیوanted: یک رئیس جدید برای بانک جهانی، یک موسسه معتبر جهانی با ماموریت ریشه کنی فقر. نامزد موفق برنامه ای برای مقابله با بحران توسعه انسانی ناشی از همه گیری جهانی خواهد داشت. انکارکنندگان تغییرات آب و هوایی و غیر آمریکایی ها نیازی به درخواست ندارند.

با همه حساب ها، ایالات متحده قبلاً تصمیم گرفته است که یکی از دو نهادی را که در کنفرانس برتون وودز در سال 1944 تأسیس شد، مدیریت کند. راجیو شاه، که بنیاد راکفلر را اداره می کند و قبلاً رئیس آژانس بین المللی ایالات متحده بود. توسعه (USAID) محبوب ترین گزینه برای تصاحب دیوید مالپاس در حال خروج است.

این ایده که کاخ سفید باید حق انتصاب رئیس جمهور چنین سازمان مهمی را داشته باشد، یک نابهنگاری رسوایی است. اما از زمانی که بانک و سازمان خواهرش، صندوق بین‌المللی پول، با نزدیک شدن به پایان جنگ جهانی دوم ایجاد شدند، این چنین بوده است. معامله ای انجام شد که در آن اروپایی ها مدیر عامل صندوق بین المللی پول را انتخاب کردند، در حالی که آمریکایی ها بانک را گرفتند.

در هشت دهه گذشته اتفاقات زیادی رخ داده است، از جمله سهم رو به رشد اقتصاد جهانی که کشورهای نوظهور و در حال توسعه به خود اختصاص داده اند. جای تعجب نیست که کشورهای پیشرفته سرکوبگر همچنان به اعمال فشار بر صندوق بین المللی پول و بانک جهانی در پکن، دهلی نو، برازیلیا و جاهای دیگر ادامه می دهند. از زمانی که مالپاس اعلام کرد که کمپینی را برای متقاعد کردن میا ماتلی، نخست وزیر باربادوس به عنوان نامزد کشورهای در حال توسعه، ترک می کند، صحبت هایی وجود دارد.

شکی نیست، Mottley به بانک جهانی جهتی را می دهد که در سال های اخیر فاقد آن بوده است. او مسئول ابتکار بریج تاون بود – طرحی برای اصلاح امور مالی توسعه که شامل کاهش خودکار بدهی برای کشورهایی است که با همه‌گیری یا بلایای طبیعی مواجه هستند. یک تریلیون دلار بودجه اضافی از بانک های توسعه (از جمله بانک جهانی) برای تاب آوری آب و هوا؛ و یک مکانیسم جدید برای هدایت سرمایه گذاری بخش خصوصی به کاهش آب و هوا.

مطمئناً، بانک باید وزن خود را به روشی که تحت Malpass انجام نداده است، شروع کند. اهداف توسعه پایدار تعیین شده توسط سازمان ملل متحد برای سال 2030 بر روندهای فعلی ضربه نمی زند، با این حال بانک جهانی در رویکرد وام دهی خود بسیار محتاط بوده است. گزارشی که برای گروه G20 از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه تهیه شده است نشان می دهد که با رویکردی کمتر محافظه کارانه، بانک های توسعه چندجانبه می توانند وام های خود را صدها میلیارد دلار افزایش دهند.

مالپاس قبل از اینکه هل داده شود پرید. انتخاب شدن توسط دونالد ترامپ برای این شغل یکی از دلایلی بود که جو بایدن از انتخاب او برای دور دوم خودداری می کرد. مورد دیگر این بود که او به دلیل تهدید ناشی از بحران آب و هوا، اگر نگوییم یک منکر آشکار تغییرات اقلیمی بود، به اندازه کافی تمرین نمی کرد. بایدن بر این باور است که خروج او بانک را قادر می سازد تا بر تأمین مالی آب و هوا برای کشورهای فقیر تمرکز کند.

ممکن است فرض شود که کشورهای در حال توسعه از چنین چشم اندازی خرسند خواهند بود. در واقع، آنها به دو دلیل از آن نگران هستند. اولین نگرانی این است که بانک از برنامه توسعه اصلی خود منحرف شود. جهان در حال ظهور مطمئناً پول نقد بیشتری برای کاهش آب و هوا و سازگاری می‌خواهد، اما اگر به قیمت هزینه انرژی، حمل‌ونقل، مدارس و بیمارستان‌ها تمام شود، نمی‌خواهد.

دومین دلیلی که کشورهای در حال توسعه نسبت به تبدیل بانک جهانی به بانک جهانی آب و هوا احساس ناراحتی می کنند این است که رکورد آن کمتر از ستاره ای بوده است. کشورهای در حال توسعه به درستی این سوال را می پرسند: چرا بانک جهانی در تامین مالی انتقال سبز ما بهتر از رهایی ما از فقر است؟

این سوال خوبیه. تغییرات اقلیمی موضوعی است که اهمیت فزاینده ای برای بانک جهانی دارد، اما این بانک همچنین برای کمک به کشورهای در حال توسعه برای تقویت اقتصاد خود، ایجاد انعطاف پذیری در برابر بیماری های همه گیر آینده، کاهش نابرابری و کاهش بار بدهی ها باید انجام دهد. اگر تمرکز بر بحران آب و هوا شروع به کنار گذاشتن سایر مسائل کند، نتیجه آن چندپارگی بیشتر سیستم چندجانبه خواهد بود و کشورهای فقیر به طور فزاینده ای وسوسه می شوند تا از رقیب چین به بانک جهانی – بانک زیرساخت و سرمایه گذاری آسیا – وام بگیرند.

مالپاس آن فاجعه ای نبود که برخی از مخالفان او در زمان منصوب شدن توسط ترامپ تصور می کردند، اگرچه این تا حد زیادی به این دلیل بود که او کار زیادی انجام نداد. از زمان جیمز ولفنسون (1995 تا 2005) هیچ رئیس‌جمهوری نیز، صادقانه بگویم، اثری از خود بر جای نگذاشته است. اکنون زمان بازنگری در نحوه عملکرد بانک و اینکه آیا موسسات چندجانبه برای اهداف مناسب هستند یا خیر فرا رسیده است.

وظیفه فوری این است که فرد مناسبی را برای اداره بانک منصوب کنیم، یعنی شخصی با برنامه توسعه. در واقع، کاخ سفید نامزد مورد نظر خود را به دست خواهد آورد، اما بایدن باید با دقت انتخاب کند. همه‌گیری، دستور کار مبارزه با فقر را سال‌ها به عقب انداخته است. نابرابری و بدهی به تهدیدهای جدی تری تبدیل شده اند و فردی که بانک جهانی را اداره می کند باید پاسخی برای آنها داشته باشد.

به طور اساسی تر، بازنگری سیستم برتون وودز مدت هاست که به تعویق افتاده است. به بانک جهانی مسئولیت بیشتری برای تامین مالی آب و هوا داده می شود، نه به این دلیل که انتخاب ایده آلی برای این کار است، بلکه به این دلیل که هیچ جایگزینی در نظر گرفته نشده است.

در یک دنیای ایده آل، یک بانک چندجانبه جدید وجود خواهد داشت که به تامین مالی آب و هوا و انتقال انرژی اختصاص دارد، با یک مرجع بدهی بین المللی که جایگزین چارچوب ناکافی فعلی برای مقابله با بدهی های دولتی خواهد شد.

کشورهای توسعه یافته به شدت با ایجاد نهادهای چندجانبه جدید مخالف هستند، اما آنها باید بدانند که آینده کمی در تلاش برای مقابله با مشکلات دهه 2020 با نهادهایی که در دهه 1940 ایجاد شده اند وجود دارد. پیروز شدن در نبرد با تغییرات آب و هوایی همچنین به معنای پیروزی در نبرد علیه فقر جهانی است. برای انجام آن نیاز به سازمان های جدید، رویکردهای جدید و فوریت های جدید است.