رافائل بنیتز: وقتی آنچلوتی را می بینم، زیاد در مورد استانبول صحبت نمی کنیم | رافائل بنیتز

“مناگر من می گویم استانبول، او می گوید آتن. رافا بنیتز لبخند می زند. تقریباً 18 سال از بازگشت لیورپول مقابل میلان در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2005 می گذرد، اما هر جا که او می رود، با هرکسی که با او صحبت می کند، همیشه آنجاست. خوب، تقریبا هر کس. سرمربی سابق لیورپول می گوید: وقتی کارلو آنچلوتی را می بینم زیاد در مورد آن صحبت نمی کنیم. او دوست ندارد در مورد آن صحبت کند و من دوست ندارم در مورد فینال دو سال بعد صحبت کنم. در آتن بهتر بودیم و برنده نشدیم. در استانبول آنها تیم بزرگی داشتند و نداشتند. فوتبال همین است.»

برای بنیتز اینطور است را لحظه و به شکل گیری آنچلوتی کمک کرد، که اغلب از آن شب به عنوان درس یاد می کند. بنیتز می‌گوید: «تجربه یک رتبه است»، موضوعی تکراری که به زودی خود را نشان می‌دهد: دفاع از یک نسل. دو سال بعد، تیم میلان آنچلوتی در فینال لیورپول را شکست داد. پس از آن، این بازیکن ایتالیایی در سال 2014 با گل دقیقه 94 مادرید، دهمین جام اروپایی مادرید را به دست آورد. و او روز سه شنبه برای اولین بازی مرحله یک هشتم نهایی خود به آنفیلد می رود و احتمالاً از خارق العاده ترین دوره لیگ قهرمانان اروپا دفاع می کند. مجموعه ای از کامبک های مسخره فصل گذشته که در پایان فقط استانبول نداشت.

بنیتز می‌گوید: «یک موردی که قابل بحث نیست این است که استانبول بهترین فینال جام ملت‌های اروپا در تاریخ از نظر احساسی بود و احتمالاً برای سال‌های زیادی خواهد بود. «همه آن چیزها. جو، هواداران آواز می خوانند. [Gennaro] گتوزو: آیا او جام را لمس کرد؟ چرخش. تعداد دفعاتی که از من در مورد نیمه وقت پرسیده شده است. که هرگز تکرار نمی شود. و برای هر دوی ما این یک تجربه بود. من مربی بهتری برای آن هستم. مربی بهتری نسبت به سال‌های قبل.»

هنگامی که بنیتز در مورد آنچلوتی صحبت می کند، گرمی وجود دارد که یک سال از او بزرگتر است و مسیر حرفه ای از او عبور کرده است، مربیگری در مادرید، اورتون و ناپولی. همچنین برای باشگاه هایی که این هفته با هم دیدار می کنند، گرمی وجود دارد و بیشترین تأثیر را روی او گذاشت. البته باید تحلیلی نیز انجام داد: همیشه با او همراه است، مربی حرفه ای، مردی که نمی تواند آرام بنشیند، تصویری از بازی که او پیش بینی می کند ترسیم شده است. تنها 9 ماه از دیدار لیورپول و مادرید در فینال می گذرد، اما اکنون اوضاع متفاوت به نظر می رسد، به خصوص در آنفیلد. چرا؟ بنیتز ابتدا می‌گوید زمینه: همه چیز را باید در چارچوب تحلیل کرد.

بنیتز می‌گوید: «این یک تیم لیورپولی است که مصدوم است و نتایج مورد انتظار را نمی‌گیرد. «بازیکنان دوست دارند [Roberto] فیرمینو یا [Diogo] جوتا، که با [Mohamed] صلاح، گم شده اند. به خصوص خروج ها [Sadio] مانه ساختار رو عوض کن امضاها باید آن را جبران کنند اما داروین نونیز یا [Cody] گاکپو متفاوت است – به خصوص نونیز که بیشتر به فضا حرکت می کند. هیچ کس انتظار نداشت فیرمینو و جوتا به یکباره مصدوم شوند و شاید این شما را ملزم به تسریع روند می کند.

گاهی اوقات این خوب است: من رائول را در 17 سالگی داشتم و او مستقیماً به تیم اصلی رئال مادرید رفت. اما بازیکنان دیگری هم هستند که برای بلوغ به زمان نیاز دارند. هر چند خواسته ها وجود دارد. باید اجرا کنند اکنون و گاهی اوقات این فشار خیلی زیاد است که می تواند همه چیز را تحت تاثیر قرار دهد.

یورگن هنوز یک مربی بزرگ است، اما اگر یک سری عناصر مهم را حذف کنید [Virgil] فان دایک که به شما استحکام دفاعی می دهد یا مانه و سپس غیبت فیرمینو و جوتا را اضافه می کند، این احساس خواهد شد. خط هافبک باید مسئولیت بیشتری را بر عهده بگیرد، نقش مرکزی تری. [Stefan] باجچتیک خیلی خوب بازی می کند و بازیکنانی هستند که طراوت را به ارمغان می آورند، اما شما می خواهید کهنه سربازانی در کنار آنها پیشرفت کنند – مانند انتقال با [Toni] کروس و [Luka] مودریچ در مادرید [Dani] سبالوس و [Federico] والورده نیز اساسی است و شاید لیورپول فاقد آن بازیکنانی باشد که زمان لازم برای پیشرفت را دارند.

“در همان زمان آرسنال، [Manchester] شهر، [Manchester] یونایتد در حال رشد است، رسیدن به اهداف شما سخت تر می شود و این می تواند باعث ایجاد اعصاب، شک و عدم اعتماد به نفس شود. بازیکنان شروع به ارتکاب خطا می کنند و این باعث ناامنی می شود. وقتی ون دایک را از دست می‌دهی که بازیکنی بود که دفاع روی او ثابت می‌شد، شروع به شک می‌کنی و وقتی شروع به شک می‌کنی…»

پس چگونه آن را رفع می کنید؟ تنها راه حل این مشکل یک بازی خوب، یک نتیجه خوب است. من فکر می کنم اورتون یک بازی کلیدی بود که می توانست نقطه شروع، شروع رشد باشد.

بنیتز می گوید: “کلوپ مربی بزرگی است که تیم را بازیابی می کند و هیچکس نمی تواند آنچلوتی را زیر سوال ببرد.” اما برای مدتی به نظر می رسید که می توانند از او بازجویی کنند. قابل توجه است که فکر کنیم که آنچلوتی در 60 سالگی، مربیگری در اورتون، در مقابل نخبگان اروپایی که دوران حرفه ای اش در آنجا شکل گرفته بود، گم شده بود. یک تماس تلفنی تصادفی در مورد چیز دیگری کاملاً او را به مادرید بازگرداند. حالا او یک قهرمان اروپا با رکوردی است که هیچ کس نمی تواند برابری کند و حتی برزیل او را می خواهد.

بنیتز می گوید: «آنچلوتی هر کجا که او را بگذارید مربی خوبی است. اگر او را در برزیل با ابزارهایی که در اختیار دارند، توانایی و ظرفیتش برای مدیریت یک گروه قرار دهید، او به خوبی کار خواهد کرد. البته او برای آنها خوب خواهد بود. قبلاً می گویید ناپدید شدم، اما اگر مربیانی با تجربه دارید – آنچلوتی، کلوپ، [Manuel] پلگرینی، [Luciano] اسپالتی – و شما ابزار را به آنها می دهید، آنها نتیجه می گیرند. مربیان جوان: شاید 5 درصد بتوانند این کار را انجام دهند اما دیگران به زمان نیاز دارند. این طبیعی است. آنچلوتی بارها نشان داده است که تجربه یک رتبه است، یک کیفیت. مربیان خوب زیادی وجود دارند که برای ما ارزش قائل نیستیم، زیرا آنها در لیگ های بزرگ یا حضور ندارند [talked about] در شبکه های اجتماعی.”

مربیانی مثل شما؟ چیزی در صحبت‌های بنیتز وجود دارد که به نظر می‌رسد در مورد او نیز صدق می‌کند، تا حدی حس می‌کند که او از آن صحبت‌ها یا انظار عمومی خارج شده است، دیگر به عنوان یکی از آن مدیران مرتبط با بزرگترین باشگاه‌ها دیده نمی‌شود: کمی شبیه به آنچلوتی. یکی دو سال پیش باشگاه مشترک آنها مثالی ارائه می دهد: اورتون از زمان جدایی خود دقیقاً پیشرفت نکرده است. آیا او چنین احساسی دارد؟ بله، او انجام می دهد.

بنیتز با اشاره به هزینه‌های پیش‌فصل خود می‌گوید: «ببینید، وقتی من اورتون را ترک کردم، آن‌ها با دو بازی در دست داشتن 1.7 میلیون پوند، شش امتیاز از سقوط داشتند. مدت کوتاهی قبل از اخراج او و یک سال بعد، هزینه ها بسیار سخاوتمندانه تر شد. با وجود هزینه بیش از 100 میلیون پوند، این باشگاه در منطقه سقوط قرار داشت. بنیتز می گوید: «جایی که هرگز نرفته بودیم. “آنها با 11 بازیکن قرارداد امضا کرده بودند. مردم گفتند: “آره، اما اشتباهات گذشته…” چه اشتباهات گذشته؟ یازده خرید یک تیم جدید است. بنابراین، احساس این است که آنچه انجام شده به اندازه کافی ارزش گذاری نشده است، زیرا تحلیل درستی وجود ندارد.

«مثلاً شما تصویر استانبول را دارید، اما کارهای زیادی برای رسیدن به آنجا وجود دارد. مردم می گویند خوش شانس بود. این خوش شانس نیست. ما یوونتوس را شکست داده بودیم، چلسی را شکست داده بودیم، میلان را شکست دادیم که بهترین تیم اطراف بود. شما در همه این بازی ها از طریق شانس برنده نمی شوید: شما از طریق کار، توانایی، تجزیه و تحلیل تاکتیکی و غیره برنده می شوید.

“مشکل این است که همه چیز به سرعت پیش می رود، [people say] شما باید یک مربی مدرن و هجومی داشته باشید. من آخرین نرم افزار را دارم و هر بازی را آنالیز می کنم. من به بازیکنان نگاه می کنم و هر روز یاد می گیرم. من با داده های بزرگ به روز هستم. مربیان باتجربه شانس بیشتری برای موفقیت دارند. البته مربیان جوان می‌توانند موفق شوند – من در والنسیا موفق شدم – اما مربیان مسن‌تر به دلیل اینکه دائماً در حال یادگیری هستند، چیزهای بیشتری دارند. من از 10 سال پیش بهتر هستم.»

گفتگو به لیگ قهرمانان اروپا و اتهاماتی که یوونتوس و منچسترسیتی با آن روبرو هستند باز می گردد. بنیتز پیشنهاد می‌کند که بازی جوانمردانه مالی کنترل و محافظت را ارائه می‌دهد، اما باید به گونه‌ای متفاوت به آن نگاه کرد و «تا تیم‌های پایین‌تر بتوانند به تیم‌های بالا نزدیک‌تر شوند، «به‌جای اینکه این فاصله همیشه افزایش یابد». او پیشنهاد می‌کند که یک مسابقه ایجاد می‌کند و اضافه می‌کند: «اگر با ماشین خیلی سریع بروید، خوب است، اما اگر پلیس رادار بگیرد، می‌تواند شما را بگیرد. ما باید اجازه دهیم عدالت مسیر خود را طی کند. ما همه جزئیات را نداریم.»

البته سیتی در بین تیم های مورد علاقه خواهد بود، در حالی که برنده بین لیورپول و رئال، باشگاه های سابقش، نیز در آنجا خواهد بود. پس بنیتز چه کسی را برنده آن می بیند؟ او می گوید: من ناپولی را دوست دارم. مردم در مورد مادرید، تیم های معمولی صحبت می کنند. اما ناپولی اعتماد به نفس دارد، خوب بازی می کند و در لیگ قوی بازی می کند، بنابراین این موضوع زیاد حواس پرتی نیست و هر چه بیشتر پیشرفت کند بیشتر رشد خواهد کرد. چرا که نه؟ من نمی گویم آنها برنده خواهند شد، اما چرا که نه؟» چرا واقعا؟ بالاخره هر چیزی ممکن است و رافا بنیتز بهتر از هر کسی این را می‌داند. به جز آنچلوتی