تلاش بروکسل برای تشکیل یک جبهه متحد علیه الیگارش های پوتین | روسیه

یک سال طولانی از زمانی که لیز تراس یک برنامه متحرک تحریمی را علیه الیگارش های روسیه اجرا کرد می گذرد. وزیر امور خارجه سه روز پس از حمله به اوکراین، مانند آن زمان، پایان رویکرد بدون سوال دولت بریتانیا را نشان داد.

او به تلویزیون اسکای گفت: «ما جت‌های شخصی الیگارشی‌ها را هدف قرار می‌دهیم، دارایی‌های آنها و سایر دارایی‌های آنها را هدف قرار خواهیم داد. “هیچ جایی برای پنهان شدن وجود نخواهد داشت.”

برای دو دهه، طلای مسکو به بازار املاک بریتانیا، مدارس خصوصی و باشگاه های فوتبال آن سرازیر شد. صنعت روسیه با سرمایه گذاری در لندن، با ده ها شرکت در بورس اوراق بهادار و فروش بدهی توسط بانک های شهر سازماندهی شده بود. پول روسیه به سیاست نیز راه یافت. لوبوف چرنوخین، همسر وزیر دارایی سابق روسیه، آنقدر به محافظه کاران پول داد که به عنوان بزرگترین زن کمک کننده سیاسی در تاریخ بریتانیا شناخته می شود.

ما اکنون در دنیای دیگری هستیم. با نزدیک شدن به سالگرد جنگ اوکراین، زمان آن فرا رسیده است که بپرسیم اقدامات برای مهار قدرت و نفوذ کسانی که از رژیم ولادیمیر پوتین از نظر مالی منتفع شده اند، چقدر موثر بوده است. آیا الیگارش ها واقعاً جایی برای پنهان شدن ندارند؟

نه کاملا. تاثیر آن بر سبک زندگی بسیار واقعی است. ممنوعیت سفر به معنای تعطیلات قایق بادبانی در کارائیب، سفرهای اسکی به Verbier و پروازهای جت خصوصی بین یک پایتخت اروپایی و پایتخت دیگر دیگر امکان پذیر نیست. آزادی سرمایه گذاری و جابجایی پول محدود شده است. بیش از 35 شرکت با ارتباط با دولت روسیه یا الیگارشی‌های فهرست سیاه در لندن به حالت تعلیق درآمدند.

اما اجرای تحریم ها تکه تکه بوده است. سه عامل بزرگ وجود دارد که کارایی آنها را محدود می‌کند: رازداری فراساحلی، تفاوت‌های ملی در مقررات، و سرپناهی که توسط حوزه‌های قضایی خارج از منطقه تحریم‌های غربی، مانند ترکیه و امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) ارائه می‌شود.

به عنوان نگهبان گزارش شده در سال گذشته، همه دارایی ها مشمول مسدود شدن دارایی ها نیستند. سازمان ثبت اسناد و املاک معمولاً اخطاریه ای در مورد دارایی های مسدود شده می دهد و می گوید که آنها بدون مجوز صریح از اداره اجرای تحریم های مالی قابل فروش نیستند. اما چنین اطلاعیه ای در مورد خانه 150 میلیون پوندی در باغ های کاخ کنزینگتون که توسط رومن آبراموویچ خریداری شده است، وجود ندارد. مالکیت آن ناشناخته است، در پشت یک شرکت ثبت شده در قبرس پنهان شده است. به همین ترتیب هامستون هاوس – یک عمارت 7 میلیون پوندی در ساری که قبلاً به بزرگ‌زاده اولگ دریپااسکا مرتبط بود، که مالکیتش توسط یک شرکت قبرسی دیگر پنهان شده است.

در حالی که خود الیگارشی ها در لیست سیاه قرار گرفته اند، در بسیاری از موارد اعضای خانواده آنها در لیست سیاه قرار نگرفته اند. آنها می توانند به زندگی در بریتانیا ادامه دهند، دارایی داشته باشند، پول خرج کنند.

مقررات حتی در اتحادیه اروپا بسیار متفاوت است. در حالی که همه کشورهای عضو فهرست تحریم‌های یکسانی را امضا کرده‌اند، اجرای آن متمرکز نیست، که می‌تواند به رویکردهای متفاوتی منجر شود. اکثر کشورها از سیستم صدور مجوز استفاده می کنند – بانک ها، وکلا یا مشاوران املاک باید قبل از انجام معاملات برای افراد تحریم شده مجوز بخواهند. اما معامله ای که برای مثال در قبرس انجام می شود، ممکن است در لتونی، جایی که سیاستمداران در برابر نفوذ روسیه محافظت می کنند، تایید نشود. این سیستم را به روی آربیتراژ باز می‌کند و تراکنش‌ها از طریق حوزه‌های قضایی ملایم‌تر هدایت می‌شوند.

و سپس دبی است. به گفته آژانس‌های املاک و مستغلات محلی، سرمایه روسیه از زمان جنگ به این امارت سرازیر شده است و روس‌ها بزرگترین گروه خریداران ملک غیر مقیم را تشکیل می‌دهند.

ترکیه که موضع بی طرفی در قبال اوکراین اتخاذ کرده است، بنادر خود را به روی سوپرقایق ها باز کرده است. گزارش شده است که آبراموویچ تابستان گذشته چهار کشتی خود را در آنجا قرار داده است که تعدادی از آنها در بندر آزور لنگر انداخته اند که خود را به عنوان اولین اسکله تفریحی کشور در ترکیه فقط برای مگا قایق های تفریحی معرفی می کند.

بروکسل به قدری نگران امارات است که دیوید اوسالیوان، دیپلمات ایرلندی، دبیرکل سابق کمیسیون اروپا را ترغیب کرده تا به عنوان فرستاده ای برای اجرای تحریم ها بازگردد. وظیفه او تضمین “مذاکرات مستمر و سطح بالا با کشورهای ثالث برای جلوگیری از طفره رفتن یا حتی دور زدن اقدامات محدودکننده بی سابقه ای است که از زمان آغاز جنگ روسیه علیه اوکراین بر روسیه اعمال شده است”.

انتقام‌جویی مالی علیه روسیه، اروپا و متحدانش را متحد کرده است، اما اختلافات آنها را نیز آشکار کرده است.