آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Oتمدن دیجیتال ما، اگر بتوان آن را اینگونه نامید، فقط بر روی دو عدد کار میکند – 0 و 1. دستگاه‌هایی که ما آنها را کامپیوتر می‌نامیم بر روی رشته‌های وسیعی از یکها و صفرها کار می‌کنند. چگونه؟ با داشتن جریان های الکتریکی که یا جاری هستند یا نه. سوئیچ های الکترونیکی کوچکی که تصمیم می گیرند روشن (1) یا خاموش (0) باشند، ترانزیستور نامیده می شوند.
روزی روزگاری، اینها اشیای قابل لمس بودند: به یاد دارم که در دهه 1950 با پول جیبی خود یکی برای گیرنده رادیویی که در حال ساختم بودم خریدم. اما به سرعت از اندازه آنها کاسته شد، تا جایی که مدارهای الکتریکی با استفاده از آنها می توانستند روی ویفرهای نازک سیلیکونی حک شوند. که حدس می‌زنم این است که چگونه آنها را «تراشه‌های سیلیکونی» می‌نامند.
امروزه، یک تراشه شبکه‌ای از میلیون‌ها یا حتی میلیاردها از این کلیدهای کوچک است که روشن و خاموش می‌شوند. روند آن یکها و صفرها – برای ذخیره آنها و تبدیل تصاویر، کاراکترها، صداها، هر چیز دیگری – به میلیاردها رقم باینری. در دهه 1960، گوردون مور، بنیانگذار اینتل، یک تولیدکننده اولیه تراشه، متوجه شد که این شرکت هر سال می‌تواند تعداد ترانزیستورهای خود را به یک منطقه سیلیکونی دو برابر کند. و از آنجایی که به نظر می‌رسید قدرت محاسباتی با چگالی تراشه‌ها مرتبط است، قانون مور را فرموله کرد که نشان می‌دهد قدرت محاسباتی هر دو سال دو برابر می‌شود – نرخ رشد مرکب سالانه 41٪ – که به نوعی توضیح می‌دهد که چرا پردازنده A15 در آیفون اپل من. که دارای 15 میلیارد ترانزیستور است) قدرت محاسباتی بسیار بیشتری نسبت به کامپیوتر IBM در اندازه اتاق دارد که من در دوران دانشجویی استفاده می کردم.
بنابراین، کامپیوترها به طور اجتناب ناپذیری به تراشه نیاز دارند. اما آنچه که به طور فزاینده ای به این معنی است این است تقریبا همه چیز به چیپس نیاز دارد چطور؟ زیرا کامپیوترها تقریباً در هر دستگاهی که ما استفاده می کنیم تعبیه شده است. و نه فقط در مواردی که ما آنها را الکترونیکی می‌دانیم. یکی از چیزهایی که در طول همه‌گیری یاد گرفتیم این بود که ماشین‌ها و تراکتورها به تراشه نیاز دارند – فقط به این دلیل که واحدهای کنترل موتور آنها اساساً رایانه‌های کوچک و هدفمندی هستند. هنگامی که کووید-19 به فروش خودرو رسید، تولیدکنندگان نیمه هادی خطوط تولید خود را تغییر دادند تا به مشتریان دیگر -بسیار بزرگتر- خدمات رسانی کنند. و سپس، زمانی که اوضاع در سال 2021 به حالت عادی بازگشت، خودروسازان متوجه شدند که به پشت صف نیمه هادی ها سر خورده اند – و آنها خطوط تولید متوقف شد به طور مشابه برای اجاق های مایکروویو، ماشین لباسشویی و یخچال.
ساخت چیپس یک تجارت فوق العاده پرهزینه و سخت است. این نیاز به سرمایه گذاری عظیم، سطوح متعصبانه تمیزی و کنترل کیفیت و مقدار زیادی تخصص دارد. در حال حاضر، بیشتر این مواد در یک سازمان متمرکز شده اند – شرکت تولید نیمه هادی تایوان (TSMC)، که توسط موریس چانگ در سال 1987 به عنوان یک “ریخته گری” سیلیکون تاسیس شد – یعنی یک سازنده قراردادی. به عبارت دیگر، تراشه‌هایی را می‌سازد که سازمان‌های دیگر (برای مثال اپل، کوالکام، برادکام، آرم و انویدیا) طراحی می‌کنند. و بدون TSMC، این شرکت‌ها در تبدیل طرح‌های مدارهای پیشرفته خود به محصولات با مشکل بزرگی مواجه خواهند شد.
در دهه‌هایی که غرب هنوز درگیر داروی جهانی‌سازی بود، به نظر نمی‌رسید که این واقعیت که چیزهایی که بر آنها تکیه می‌کردیم در جای دیگری تولید می‌شدند، ما را آزار می‌داد. اپل با خوشحالی می‌بالد که در حالی که گوشی‌هایش در کالیفرنیا طراحی شده‌اند، پردازنده‌های آنها در تایوان ساخته شده‌اند و در چین مونتاژ شده‌اند. و این واقعیت که هیچ جایگزین واقعی برای TSMC در غرب وجود نداشت به همین ترتیب غیرمشکل به نظر می رسید.
اما آن موقع بود و الان هم همین است. ما به سمت جنگ سرد 2.0 می رویم. تنش بین آمریکا و چین آشکار و در حال افزایش است. آمریکایی‌ها طیف گسترده‌ای از کنترل‌های نوسانی صادراتی را بر محصولات فناوری اعمال کرده‌اند، از جمله اقدامی برای قطع ارتباط چین با تراشه‌های نیمه‌هادی ساخته شده با ابزارهای آمریکایی در هر نقطه از جهان. هدف کاهش سرعت پیشرفت چین به سمت ساخت تراشه های پیشرفته است. در همان زمان، ازدحام آرامی برای ساخت کارخانه‌های تولید تراشه‌های پیشرفته در ایالات متحده و اروپای قاره‌ای در جریان است. TSMC حتی در حال ساخت یکی از آنها در آریزونا است که احتمالاً توسط بیش از 50 میلیارد دلار مشوق های ارائه شده توسط دولت ایالات متحده جذب شده است. اما برای مدتی طولانی برای پرایم تایم آماده نخواهد بود.
پشتوانه همه این تحولات یک کابوس ژئوپلیتیکی است. چین، مانند غرب، فاقد قابلیت ساخت تراشه‌های پیشرفته خود است و TSMC در تایوان است، که رژیم پکن آن را بخشی از سرزمین مادری می‌داند – و درست در عرض یک آب باریک. به عنوان اقتصاددان به عبارت دیگر، TSMC 84 درصد از پیشرفته‌ترین تراشه‌ها را تولید میکند و «تولید در TSMC متوقف شد، صنعت الکترونیک جهانی نیز با هزینه‌های غیرقابل محاسبه متوقف شد. فناوری و دانش این شرکت شاید یک دهه از رقبای خود جلوتر باشد، و سال ها کار طول می کشد تا اینکه آمریکا یا چین بتوانند به عقب نشینی امیدوار باشند. در آن سرمقاله، این روزنامه تایوان را چنین توصیف کرد: “خطرناک ترین مکان روی زمین”. اگر معلوم شود که اینطور است، پس مهم نیست که چند میلیارد ترانزیستور در تلفن های ما وجود دارد.
چیزی که من خوانده ام
طعم مصنوعی
Love and Loathing in the Time of ChatGPT مقاله ای هوشمندانه و جالب از علی مینایی در پلتفرم 3 Quarks Daily در مورد تعامل با آن برنامه است.
پیشروی
موضوع مقاله آدام شاتز فراتر از مرزها در لندن نقد کتاب آدولفو کامینسکی، احتمالاً موفق‌ترین جاعل قرن بیستم است.
آن احساس بنزین
بنزین خودرو نقد یک پست وبلاگ طنز خوب در مورد خرید یک وسیله نقلیه با سوخت فسیلی – در این مورد یک مزدا – توسط جف گریر در وب سایت خود است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
