شان پن می گوید که ایالات متحده باید «سطح شرمندگی» را به دلیل عدم تسلیح سریعتر اوکراین بپذیرد | شان پن

شان پن در اولین نمایش مستند خود درباره رئیس جمهور ولدویمیر زلنسکی و جنگ در برلین گفت که ایالات متحده باید “سطحی از شرمندگی” را برای کمک نکردن سریعتر به اوکراین در تامین تسلیحات بپذیرد.

هالیوود A-lister پس از نمایش در جمعه شب گفت که او معتقد است جنگ در اوکراین جنگی است که غرب در نهایت نمی تواند از پس از دست دادن کیف بربیاید، بحثی که زیربنای فیلم جدید ابرقدرت است.

اگر تصور کنید که اگر روسیه برنده شود، همه ما لعنت شده ایم. فقط مرده لعنتی،” پن گفت. ما در حال حاضر به عنوان آمریکایی هستیم، می توانم بگویم، باید سطحی از شرم را بپذیریم که زودتر با تسلیحات افزایش نیافته ایم.

من فکر می کنم که بسیار واضح است که هر کاری که قرار است برای دور نگه داشتن نیروهای آمریکایی از آنجا انجام شود [Ukraine]، در نهایت انجام خواهیم داد. و پس چرا الان نه؟»

فیلم پن نشان دهنده تلاشی جدی برای بیان داستان اوکراین و رهبر کاریزماتیک آن است، از جمله یک مصاحبه فوق‌العاده با یک زلنسکی کاملاً خسته در یک اتاق کناری کوچک در نقطه‌ای از روز اول تهاجم روسیه.

زلنسکی در این دیدار با اشاره به ولادیمیر پوتین، رهبر روسیه، گفت: «او می‌خواهد ما مرده باشیم» و مشخص نیست که رهبر اوکراین به خود و تیمش اشاره می‌کند یا کل کشور. رهبر افزود: “تحریم ها کافی نیست”، اولین درخواست از بسیاری از درخواست های غرب برای نجات کشور درگیر خود.

یک روز بعد، پن و خدمه‌اش از یک پایتخت متروکه فرار می‌کنند، و در تلاشی ناامیدکننده برای فرار در سراسر کشور می‌رانند و در نهایت می‌بینند که ماشینی را در نزدیکی مرز لهستان رها می‌کنند و به این فکر می‌کنند که آیا دوباره زلنسکی را زنده خواهند دید یا خیر.

در آن زمان، پن برای چندین هفته در کشور فیلمبرداری می کرد، در پروژه ای که به طور چشمگیری از تلاش برای روایت داستان بازیگر کمدی که رئیس جمهور را به یک بحث گسترده تر در مورد اوکراین تبدیل کرده بود، تبدیل شد و مردم آن را مدافعان آزادی نشان می داد. غرب را مسلم می داند.

ما عاشق کشور شدیم، عاشق مردم شدیم. ما نیز عاشق این ایده آلیسم شدیم. پس از چهار یا پنج سال گذشته سیاست آمریکا، ما ارتباط خود را با چیزی که آنها با آن در ارتباط بودند از دست داده بودیم.

پن تا حد زیادی نقش یک روزنامه نگار کنجکاو را ایفا می کند و با چهره هایی از سراسر دولت و جامعه مدنی اوکراین و همچنین کارشناسان، سربازان، شهروندان عادی و قربانیان جنگ مصاحبه می کند و تصویری از بسیج ملی در مواجهه با تهاجم خونین ایجاد می کند.

این بازیگر از یک آپارتمان بمب گذاری شده در کیف بازدید می کند، صاحب آن به طعنه به او می گوید: “به آپارتمان من خوش آمدی، من به تو چای نمی دهم” و سربازان اوکراینی در یک سنگر در نزدیکی خط مقدم شرقی در دونباس، همانطور که توپخانه است. از دور شلیک کرد

اما او همچنین به عنوان مدافع اوکراین عمل می‌کند و در کانال راست‌گرای فاکس نیوز در حمایت از کشور بحث می‌کند و تحسین طرفداران خود از زلنسکی را پنهان نمی‌کند و در سه نوبت با رئیس‌جمهور مصاحبه می‌کند. پن او را مردی توصیف می کند که «احساس ملموسی از نیاز انسان به آزادی دارد».

این یک تغییر لحن نسبت به قسمت اولیه و قبل از جنگ مستند است، که در آن پن چند اوکراینی معمولی را می یابد که مایل به ابراز اشتیاق زیاد برای زلنسکی هستند، در حالی که یک سرباز کهنه سرباز از فقدان احتمالی رئیس جمهور شکایت می کند. در پایان فیلم، سرباز سابق به طور کامل تبدیل می شود.

اگرچه این فیلم با همکاری زلنسکی ساخته شده است، پن گفت که رئیس جمهور در غیر این صورت درگیر فیلم نبوده است. «به غیر از زمانی که ما با رئیس جمهور و مردمش گذراندیم، آنها تا پنج روز پیش چیزی ندیدند،» که یک نمایش ویژه در کیف برگزار شد.

آخرین مصاحبه با زلنسکی در باغی منزوی انجام می‌شود که در آن رئیس‌جمهور می‌گوید حتی پسر نه‌ساله‌اش مجبور شده است به طرز چشمگیری بزرگ شود. رهبر با توصیف کشوری که مجبور شده خود را در صحنه جهانی بازتعریف کند، می‌گوید: «بچه‌های ما مانند کودکان صحبت نمی‌کنند.

اما همچنین حاوی آخرین گام برای کمک غربی است. زلنسکی می‌گوید: «یک بال به من ندهید»، در میان این استدلال که اگر اوکراین اکنون در جنگ پیروز نشود، آمریکا و غرب ممکن است درگیر نبردی طولانی و پرهزینه شوند.